Το Παιδί του Πειρατικού Έρωτα (Pirate's Love Child)[✔]

Κεφάλαιο 2ο - Μια ευκαιρία

Ήταν πρωί-πρωί και ως συνήθως η Τζακλίν ήταν ξύπνια. Πάντα είχε τόση ενέργεια και υπερένταση που ξυπνούσε όταν ο ήλιος μόλις είχε εμφανιστεί. Όπως πάντα ντυνόταν στα γρήγορα και έτρεχε στο δωμάτιο της μητέρας της για να την ξυπνήσει εφόσον κανείς άλλος, πέρα από την Αντζέλικα, δεν επιτρεπόταν να της φτιάξει να φάει. Παρόλο που ζούσαν χρόνια εκεί και είχαν πιάσει μερικές φιλίες με τις γυναίκες που έμεναν εκεί, η Αντζέλικα δεν εμπιστευόταν κανέναν όσο αφορά το φαγητό της κόρης της.

"Mamá, mamá! Levantate! Tengo hambre! Tengo hambre! (Μαμά, μαμά! Ξύπνα! Πεινάω! Πεινάω!)" άρχισε να φωνάζει η Τζακλίν καθώς είχε καβαλήσει την Αντζέλικα και την ταρακουνούσε για να ξυπνήσει.

Η Αντζέλικα ξύπνησε με αυτόν τον βάρβαρο τρόπο αμέσως. Με μια γρήγορη κίνηση άρπαξε την Τζακλίν από πάνω της κινητοποιώντας την και ξεκίνησε να την γαργαλάει.

"Πόσες φορές θα σου πω να μην με ξυπνάς έτσι μικρό διαβολάκι;" την ρώτησε γελώντας καθώς συνέχισε να την γαργαλάει.

"Μαμά... μαμά σταμάτα!" φώναζε η Τζακλίν ανάμεσα από τα γέλια της μην μπορώντας να ξεφύγει από την Αντζέλικα.

"Τι θες να φας πρωί-πρωί cariño(*);" την ρώτησε καθώς σηκώθηκε από το κρεβάτι για να ντυθεί.

"Γάλα με ψωμί και μέλι θέλω!" της απάντησε.

"Ξεχνάς κάτι Τζακλίν." της είπε αυστηρά.

"Θέλω γάλα με ψωμί και μέλι σε παρακαλώ μαμάκα μου." της είπε η Τζακλίν όσο πιο γλυκά μπορούσε.

"Τώρα μάλιστα, θα σου φτιάξω. Έλα πάμε." της είπε στοργικά και τέντωσε το χέρι της προς την Τζακλίν.

Η Τζακλίν αμέσως σηκώθηκε από το κρεβάτι, έπιασε το χέρι της Αντζέλικα και προχώρησαν και οι δύο χέρι-χέρι μέχρι την μικρή ταβέρνα όπου η ηλικιωμένη ιδιοκτήτρια πάντα άφηνε την Αντζέλικα να μαγειρεύει στην κουζίνα της εφόσον τις συμπαθούσε και εμπιστευόταν και τις δύο.

Αφού η Αντζέλικα έβαλε σε δύο κούπες γάλα και σε δύο πιάτα μερικές φέτες ψωμί αλειμένες με μέλι, έκατσε μαζί με την Τζακλίν σε ένα τραπέζι για να φάνε το πρωινό τους.

Καθώς τρώγανε, για κακή της τύχη ο Τζακ και ο Γκιμπς μπήκαν μέσα στην ταβέρνα και έκατσαν λίγο πιο μακριά από το δικό τους τραπέζι.

Εκείνη ακάθεκτη συνέχιζε να τρώει με την Τζακλίν μη δίνοντας του σημασία αλλά μπορούσε να νιώσει το βλέμμα του να την καρφώνει.