Το Παιδί του Πειρατικού Έρωτα (Pirate's Love Child)[✔]

Κεφάλαιο 20ο - Πριν τη μάχη

ΜΑΝΤΈΨΤΕ ΠΟΙΟΣ ΓΎΡΙΣΕ;! Ακριβώς, εγώ.😛

Επιτέλους τελείωσαν οι πανελλήνιες. Υποσχέθηκα ότι 14-15 θα δημοσιεύσω καινούριο κεφάλαιο οπότε here it is.😉 (με πολλές μέρες καθυστέρηση, ουπς:3 Ήθελα να χαρώ και εγώ λίγο την ελευθερία μου. Don't judge.😛) Επίσης ένας λόγος που το καθυστερούσα ήταν το γεγονός ότι δεν ήξερα πώς ακριβώς να γράψω την μάχη. Γενικώς οι μάχες είναι το αδύναμο σημείο μου και χρειάζομαι χρόνο.😟

Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους περίμεναν τόσο καιρό με ανυπομονησία την συνέχεια του βιβλίου μου, να ξέρετε ότι σας αγαπώ! Ακόμα και εσάς τους ghost readers!💖

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Είχαν περάσει δύο μέρες από τον θάνατο του βασιλιά αλλά ο Μαυρογένης δεν είχε εμφανιστεί ακόμα. Αυτό έκανε την Συρήνα και τον Φίλιπ να ανησυχούν περισσότερο. Θυμόντουσαν πόσο κακός είναι ο Μαυρογένης - ειδικά όταν έμαθαν τι έκανε στην ίδια του την κόρη - και το γεγονός ότι υπήρχε αυτή η αναμονή πίστευαν ότι υπάρχουν δύο περιπτώσεις. Ή ετοίμαζε κάτι πολύ κακό ή δεν θα ερχόταν ποτέ και ανησυχούσαν χωρίς λόγο, όμως αυτό με τις περισσότερες πιθανότητες ήταν το πρώτο.

Όλοι ήταν μαζεμένοι στην μεγάλη τραπεζαρία του παλατιού και τρώγανε - μετά από πρόσκληση της Συρήνα - όταν ξαφνικά άκουσαν σάλπιγγες να ηχούν δυνατά. Αυτό σήμαινε ένα πράγμα. Κάποιος έπλεε προς στην Ατλαντίδα απρόσκλητος και σίγουρα δεν είχε φιλικές διαθέσεις. Όλοι βγήκαν έξω από τα σπίτια τους και κοιτούσαν προς την θάλασσα. Ήταν αργά το απόγευμα και υπήρχε βαθύ σκοτάδι παντού. Τα μόνα φώτα που φώτιζαν την μικρή πόλη ήταν αυτά από τους πυρσούς που υπήρχαν έξω από κάθε πέτρινο σπίτι ή μαγαζί. Παρατήρησαν στον ορίζοντα πέντε πλοία και μερικά κεριά στις άκρες τους, κάνοντας πιο αισθητή την παρουσία τους.

"Συρήνα ετοίμασε τους άντρες σου. Ήρθε." είπε η Αντζέλικα και κοίταξε την Συρήνα.

Η Συρήνα απλώς έγνεψε και μαζί με τον Φίλιπ πήγανε να ενημερώσουν την πόλη. Ο Φίλιπ διαισθανόταν πόσο αγχωμένη ήταν η Συρήνα και την έκανε να σταματήσει να περπατάει κρατώντας την από τον καρπό.

"Συρήνα πρέπει να ηρεμήσεις." της είπε στοργικά ο Φίλιπ.

Τον κοίταξε αγχωτικά και άφησε μια μεγάλη εκπνοή.

"Όλα θα πάμε καλά. Εντάξει;" της είπε τρυφερά και την αγκάλιασε.

Εκείνη έγνεψε καταφατικά και ανταπέδωσε την αγκαλιά. Η αγκαλιά του Φίλιπ ήταν αυτό που χρειαζόταν περισσότερο από οτιδήποτε άλλο εκείνη τη στιγμή και χαιρόταν που την είχε.