Önce kendini sevmeli insan.
Gerisi gelir zaten.
Önce kendi değerini bilmeli insan.
Bilmeli ki, başkaları bu değeri fark edebilsin.
Hep başkaları için yaşadık.
Onları sevdik, değer verdik.
Üç kuruşluk insanlara.
Haddinden fazla kıymet verdik.
Peşlerinden koştuk.
Bir parça sevgileri varsa onuda kaybetmemek için.
Ama şunu unuttuk asıl sevilmesi gereken bizdik.
Çok geç öğrendik.
Koca bir ömrü tükettik.
Yalancı aşklar.
Yalancı dostluklar.
Çıkarcı insanlar.
Biz kıymet bildikte.
Kıymet bildiremedik.
Sonunda aynaya ve geride bıraktığımız koca bir ömre baktık.
Solmuş bir yüz tükenmiş bir vücut.
Ve bitkin hayattan vazgeçmiş bir ruh kalmış geriye.
İş O zaman uyandık.
İçinde bulunduğumuz kış uykusundan.
Dedik ya önce kendini sevmeli.
Kendine değer vermeli insan.
Bizde öyle yaptık.
Herkese hak ettiği sevgiyi ve değeri verdik.
Arta kalanı da kendimizde gizledik.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SENİN GÖZLERİNDE BULDUM AŞKI
PoesiaŞUAN ÇOKTAN UYANDIN. BELKİ HALA UYUYORSUN. BELKİDE KAHVALTI EDİYORSUN. BELKİ GÖZLERİNİ BİLE AÇMADIN DAHA. ÇIKTIN MI YOLA? YOKSA BU GÜN TATİL Mİ SANA? GÜNAYDIN HAYAT IŞIĞIM. GÜNÜN İLK GÜNAYDINI BENDEN SANA. SENİ SEVİYORUM.
