Neden bilmiyorum, şimdilerde fark ettim.
İçimdeki boşluğu.
Bir var bir yokmuşsun.
Senin sevgin yormuş beni.
Sevmekten yorulmuşum.
Ne zormuş seni sevmek.
Hep uzak, hep düşmansın bana.
Eski günleri özledim adeta.
Sanki yanımdaymışsın gibi yaşıyorum hala. Bir anlamsızlığın içine koymuşum senli günleri.
Şimdilerde fark ettim.
Ben seni değil, hayallerimde kurduğum o mükemmel adamı sevdim.
Beni sevmediğini benden nefret ettiğini söylemişsin son mektubunda.
Oysa ne umutlar bağlamış bu gönül o mektuba.
Sonra lanet okumuşsun mektubun sonunda. Lanet olsun sana.
Girsin bu aşk mezara demişsin bana.
Ne yazık boşa geçmiş onca zaman.
Şimdilerde fark ettim.
Ben seni sevmeyi bile sevmiyorum artık.
Seviyor ve seviliyorum diye yıllarca kendimi kandırmışım.
Şimdi ne varki elimde.
Bir kaç damla yaştan başka.
Yarim bana düşman hiç sebep yokken.
Ben Yarime kırgın.
Ne fark eder sen ya da ben tek terk etmişim her şekilde de aynı değil midir?
Aşkın acısı.
Şimdilerde fark ettim.
Sen beni hiç sevmemişsin.
Ben kendimi avutmuşum sadece.
O yalan sevdadan geriye Kalan sadece.
Bir buz kraliçesi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SENİN GÖZLERİNDE BULDUM AŞKI
ŞiirŞUAN ÇOKTAN UYANDIN. BELKİ HALA UYUYORSUN. BELKİDE KAHVALTI EDİYORSUN. BELKİ GÖZLERİNİ BİLE AÇMADIN DAHA. ÇIKTIN MI YOLA? YOKSA BU GÜN TATİL Mİ SANA? GÜNAYDIN HAYAT IŞIĞIM. GÜNÜN İLK GÜNAYDINI BENDEN SANA. SENİ SEVİYORUM.
