Zaman yitip gidiyor ellerimden.
Dün gibi yaşadığım her an.
On sekiz yaşıma girdiğim gün.
Yıllar geçmiş üstünden.
O özgür zamanlarımı arkadaşlarımı.
Bir bir silmişim , dört duvara hapsetmişim kendimi.
Altın kafesteki kuş gibi .
Kapısı açık her daim.
Ama ürkek yüreğim çıkamaz o kapıdan.
Öyle alışmış ki yalnızlığa.
Korkar olmuş gerçek hayattan.
Hayatına yeni insanlar kabul etmez olmuş.
Tek dostu yalnızlığı olmuş.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SENİN GÖZLERİNDE BULDUM AŞKI
ŞiirŞUAN ÇOKTAN UYANDIN. BELKİ HALA UYUYORSUN. BELKİDE KAHVALTI EDİYORSUN. BELKİ GÖZLERİNİ BİLE AÇMADIN DAHA. ÇIKTIN MI YOLA? YOKSA BU GÜN TATİL Mİ SANA? GÜNAYDIN HAYAT IŞIĞIM. GÜNÜN İLK GÜNAYDINI BENDEN SANA. SENİ SEVİYORUM.
