Anlatsam anlayabilir misiniz beni.
Tek kelime etmeden bir bakışla.
Anlayabilir misiniz içimdeki o derin kederi.
Uçsuz bucaksız karamsarlığımı.
Halsizliğimi hatta belki bunalımımı.
Anlayabilir misiniz gerçekten.
Gözlerim anlatabilir mi halimin içler acısı olduğunu.
Kızgınlığımı yorgunluğumu.
Hatta belki yalnızlığımı.
Kalabalığın ortasında sen durursunda, Herkes yanından gelip geçer ya.
İşte öyle hissediyorum kendimi.
Sanki benim için zaman durmuşta.
Kendimi dışardan izliyor gibiyim.
Sevemedim ben dünya yı.
Ya melek olup uçmalıyım.
Yada şeytan olup kök söktürmeliyim dünya ya.
Halim içler acısı.
Kendime bile acımaya başladıysam.
Gamsız olmak isterdim.
Yanı başımda yangın çıksa dönüp arkamı gidebilmek.
Aslında buda değil istediğim.
Huzur istiyorum biraz huzur.
Özgür olmayı.
Kendi kararlarımı kendim alabilmeyi.
Kimsenin bana ne yapmam gerektiğini söylemediği.
Sadece benim önemli olduğum bir dünya istiyorum.
Ama olmaz değil mi?
Her şey gibi bu da zor bu yaralı yüreğime.
Şimdi bu içler acısı halimemi üzüleyim.
Yoksa yapamadıklarım için.
Kendime olan nefretime mi hayıflanayım.
Bilemedim!!!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SENİN GÖZLERİNDE BULDUM AŞKI
PoesiaŞUAN ÇOKTAN UYANDIN. BELKİ HALA UYUYORSUN. BELKİDE KAHVALTI EDİYORSUN. BELKİ GÖZLERİNİ BİLE AÇMADIN DAHA. ÇIKTIN MI YOLA? YOKSA BU GÜN TATİL Mİ SANA? GÜNAYDIN HAYAT IŞIĞIM. GÜNÜN İLK GÜNAYDINI BENDEN SANA. SENİ SEVİYORUM.
