SABAHSIZ GECE

9. BÖLÜM

(Medyada Emir SOYLU var. Yanında da Erim SOYLU. İyi okumalar)
Hayatım gözlerimin önünden film şeridi gibi geçerken ben gözlerimi boşluğa ve karanlığa bırakıyordum. Ne kadar çok şey yaşamıştım. Bir eziktim sonra mafya oldum. Şimdi de insan dışı varlık. Acaba ölecek miyim? Herkesin yüzü aklıma geldi. Tabi herkesten önce onun yüzü. Ateşin. Bana hep kötü davrandı. Değiştim. Yine kötü davrandı. Neden benden uzak.

3 GÜN SONRA

Ayağımın sızısı hafiflemişti. Gözlerimi açmaya gücüm yetmiyordu. Korkuyordum. Karşıma çıkacak kişilerden veya nesnelerden. Hâlâ gücüm yoktu. Bende sadece seslendim.

" Sadece gücüm yok. Aslında gözlerimi açabilirdim " dedim etrafımda bir kişi olması umuduyla. Gözlerimi zar zor açtım. Ne!! Yok artık ben hâlâ burada mıyım? Kimse, hiç kimse mi beni merak edip aramamış. Ben hâlâ ormandayım. Biraz karanlık basmış ama önümü görebileceğim kadar ışık var. Hayatımdaki bazı fazlalıkları atma vakti geldi. Eve gidince -ki şimdi gidiyorum- fazlalıkları çöpe atıcam. Fazlalık demiyelim fazla insanları.

Ayağa kalkmaya çalıştım ama ayağım hâlâ acıyordu. Zar zor ağaçlardan tutuna tutuna ormandan çıkmaya çalıştım. İlerlerken ileri de siyah bir cisim gördüm. Kesin vampir ha.

" Kim var orada " diye seslendim. Anında siyah cisim kayboldu. Sonra arkamda bir rüzgar hissettim. Arkamı dönünce ALFA olduğunu gördüm. Onun burada ne işi var.

" Demek ayaklanmışsın. Öleceğini tahmin ediyordum. Birileri seni merak edip de aradı mı. Çünkü eğer merak etselerdi şuan burada zor durumda olmayacaktın " dedi. Doğru söylüyor. Biri beni merak etseydi yanımda olur ve beni bu ormandan çıkartırdı.

" Etrafında kimse yok su. Benden başka kimse yok " dedi. Kahretsin yine haklıydı. Etrafımda ondan başka kimse yok.

" Evet etrafımda kimse olmayabilir ama bir şeytanla arkadaş olacağıma kimsesizliği tercih ederim. Özür dilerim şeytan mı dedim sen diyecektim " dedim. Bu sözlerimi kulak arkası edip yine konuştu.

" Benden başka kimsen yok su. Sen bana muhtaçsın. Sen artık bir kurt kadınsın. Seni ben eğiticem çünkü benden başka kimsen yok " dedi. Yanaklarımda hissettiğim sıcaklık ve su ağladığımın göstergesiydi.

" BEN SANA MUHTAÇ DEĞİLİM. ATEŞ VAR. O HER ZAMAN BENİM YANIMDA " dedim. Sesimi olduğundan daha fazla yükselttim. Korkmak istemiyordum. Hele de onun gibi bir yaratıktan.

" BENDEN BAŞKA KİMSEN YOK SU. ETRAFINA BAK!! ATEŞ NEREDE? SANA ZARAR VERSEM ATEŞİN RUHU DUYMAZ. O SENİ SEVMİYOR SU ANLA ARTIK BUNU " dedi. Söylediklerini duymak istemiyordum. Herkes benim yerime geçmek için can atarken. Herkes benim gibi olmak isterken ben yanlız değilim. Başımı ellerimin arasına aldım ve bağırdım.

" SUS!! SUS ARTIK YETER DUYMAK İSTEMİYORUM " dedim. Başım ellerimin arasında yere çöktüm. Ayağım acıyordu ve ben bu acıya daha fazla dayanamıyordum.

" Son birşey daha su. Unutma seninle benim aramda bir bağ oluştu. Ben ÖLÜNCE senin de ÖLÜMÜN gelmiş olacak. Eğer seni eğitirsem beni korur ve yaşamına devam edersin " dedi ve gitti. Bir anda gözden kayboldu.

Bacağımın acısına rağmen koşarak ormandan çıkmaya çalışıyordum. En sonunda ana yola çıktım.

Eve gelince hemen kendimi duşa attım. Duş yaparken bacağıma baktım. Pis köpek dişlerini çok derine batırmıştı. Siyah kan kurumuş ve orada kalmıştı. Suyla ayağımı ovdum ve kanı çıkardım. Yara hâlâ geçmemişti. Tabi ne zannediyordum ki bir anda geçmesini falan mı.

Duştan çıkıp üzerimi değiştirdim. Yatağıma uzandım ve telefonumla oynamaya başladım. Aklıma lara ve yankı geldi. Tabi birde ateş. Acaba neden beni aramamışlardı ki.