WHO ARE YOU

CHAPTER 19

CHAPTER 19: GUILT AND KISSES

"Ano'ng ginagawa mo rito?" Pabulong kong tanong sa kan'ya. Kahit na kinakabahan ay pinilit kong buuin at patatagin ang aking boses.

Samu't saring dahilan kaagad ang aking naiisip at isa man doon ay walang maganda.

Hanggang ngayon ay naaalala ko pa rin ang huli naming pagkikita at hindi iyon naging maayos.

"Binabantayan ko lang ang pag-aari ko. Masama ka na ba ngayong bisitahin?" Nakangisi n'yang pahayag at wala akong ibang nagawa kundi ang yumuko at magbaba ng tingin.

Hindi ko magawang tumingin ng diretso sa kan'yang mga mata dahil ipinapaalala lamang noon ang mga pagkakamaling nagawa ko sa nakaraan.

Hindi ko alam ang sasabihin at dapat ikilos nang bigla s'yang humalaklak nang napakalakas.

"Nasaan na ang matapang na Claudette na nakilala ko?" Tumatawa pa rin n'yang sabi.

"Bakit napaka walang kwenta ng taong nasa harapan ko ngayon?" Matalim ang mga tingin na ipinukol ko sa kan'ya dahil sa kan'yang sinabi.

Nagngangalit ang aking ngipin at hindi ko mapigilang ikuyom ang aking kamao.

"Hindi ako mahina, hindi ako walang kwenta- gigil kong sabi habang diretsong nakatingin sa kan'yang mga mata. Hindi ko mapigilang hindi makaramdam ng galit It's just that -" nanginginig ang labi at nangingilir ang luha sa mga matang turan ko sa kan'ya. Hindi ko magawang ituloy ang kung anumang sasabihin dahil tila may bumabara sa aking lalamunan, bumibigat ang aking dibdib.

"It's just that-" mahina kong sabi.

"You're guilty" Dugtong n'ya sa salitang hindi ko magawang ipagpatuloy.

I bit my lower lip. I don't know what to say because that is the fvcking truth! I'm guilty as hell and I can't help but to blame myself because I know that I am the reason behind his misery.

I took away the privilege of him having the fairy-tale he dream to have.

Totoo, kasalanan ko.

"Kailan mo pa naalala ang nakaraan?" Biglang tanong n'ya ng balutin ng katahimikan ang paligid.

Agad akong nag-angat ng tingin. Nagtataka sa malumanay na boses na kan'yang ginamit.

"Noong nabasa ko ang pangalan ni Hans Sebastian Guzman sa bulletin as a member of Lion Knight Armor." Mahina na halos pabulong ko ng sagot.

That time, when I read his name and pain lunge upon my being bigla na lang may mga alaalang nag-play sa utak ko. It is as if having a movie inside my mind in where do the characters and happenings are really existing.

Doon ay may mga alaala akong nalaman, a memories that I'm not aware of having in 5 long years.

"Pero hindi ko pa naaalala ang lahat. I still have these questions in my mind." Mahinang dagdag ko.

I know that I didn't remember anything yet, even the reason why did I forgot all of those.

Nagkaamnesia ako? Pero paano? I just diagnose myself having an amnesia because I don't know what should I call to this problem of mine, having a forgotten memories.

"Oh! You don't remember anything yet. Good to you!" Nakangisi n'yang sabi.

"What the hell? Good to me?? Alam mo ba kung ano ang nararamdaman ko dahil d'yan sa mga pesteng alaala na hindi ko matandaan? I feel like I didn't know myself anymore!" Singhal ko sa kan'ya.

"Hindi ko na alam kung sino ba talaga ako." Humahagulgol kong pahayag.

"I feel like I've done something bad."

"And you, treating me like this worsen the situation." Patuloy lang ako sa pag iyak habang hinahampas ko ang dibdib n'ya.

I never knew that my life would be like this. Things that I never expected are happening to me and it taunt me big time. It was like they are insulting me because I can't do anything but to endure it.

From the divulge memories in my mind, I found out that I have a twin sister whose name is Claudia Vermont; Jared fiance and that I am the reason of her death.

That I had a crush on Hans Guzman wake back then and that Maximilian Alcantras is the person in where do my twin sister fall in love with.

I didn't know why things need to turned out like this.

"Stop!" Takot akong napatingin sa kan'ya dahil sa boses na kan'yang ginamit. It was firm and bold that almost echoed in the whole vicinity.

He held my hand and tightened a grip on it. Pakiramdam ko ay mamamaga ito sa higpit ng kan'yang pagkakahawak.

Tinitigan n'ya ako nang napakatalim and it pierce through my soul.

"You don't have any rights to blame and asked me. It's all your fault and for all the unfortunate things that happens to you? Deal with it! Tandaan mo Claudette, kasalanan mo ito. Kung hindi dahil sa pagiging makasarili mo, sana maayos pa ang lahat." Nanghihina akong nagbaba ng tingin. Ang mga luha ay hindi na maampat sa pag-agos, nag-uunahan silang makatakas mula sa aking mga mata. 'It's all my fault, I know'

Walang lingon n'yang tinahak ang pinto samantalang walang lakas naman akong napaupo sa sahig.

My knees suddenly lost its strength and I can't help but to kneel down. I'm exhausted and powerless.

Pagod na pagod ang aking katawan. Dealing with a man named Jared Linien is a battle begging for strength, power and will.

Kahit pa tila hindi na kaya ng katawan kong kumilos ay patuloy pa rin ang pag-agos ng luha sa aking mga mata.

Pain is digging my heart for unknown reason. Ang alam ko lang ay nasasaktan ako and I don't know if this pain is worth to bear.

"Clau!" Mas lalong lumakas ang aking pag-iyak nang padaskol na bumukas ang pintuan at makaramdam ako ng mahigpit na pagyakap.

His warmth shout comforts. Binibigyan ako nito ng lakas na naiwala ko.

"What happened?" Nag aalalang tanong n'ya. His eyes are full of sincerity and worry is clearly written on it.

Hindi ko magawang magsalita, nanatili lamang akong nakatitig sa kan'ya habang marahan n'yang inaalis ang takas na buhok sa aking mukha.

"Claudette, please speak up. Don't scare the hell out of me please." My name suits to his lips. It sounds so sexy. Parang musika sa pandinig ang pangalan ko kapag nagmumula sa mga labi n'ya.

It was a dream when suddenly memories flashes in my mind and turned it into a nightmare.

Ako kaya ang nasa isip n'ya habang binabanggit ang pangalan na 'yon?

Is it me that he cares about?

Sa akin ba s'ya nag-aalala o sa pag-aakalang ako ang babaeng minsang nagmahal sa kan'ya?

"Hey speak up please!" Bahagya kong nakagat ang pang ibabang labi habang matamang nakatitig sa perpektong pares ng kan'yang labi.

Unti unti kong inilapat ang aking labi sa kan'ya at dinama ang lambot nito.

I only wanted to press it to him when he move his lips and kiss me passionately.

It is so slow and gentle, yet it made me breathless.

Nawala ang inhibisyon namin sa isa't isa. All we care is the tingling sensation and the warmth we are feeling between our kisses.

Nakalimutan kong kanina ay nalulugmok ako sa kapighatian. Na tila pinagbagsakan ako ng problema. His kisses make me feel wanted and it ease my worry.

"Clau!"

"Max!"

We breath each others name as our lips parted.

ENJOY READING 😘