Uyandığında rüya olsun diye dilediğin ama kalbinde devam eden sızı ile herşeyin gerçek olduğunu anlamak dayanılmaz bir acıyı saplıyordur kalbinize dimi?
Saymak istemediğiniz, nefret edeceğiniz, mecbur olduğunuz şafak takvimini elinize aldığınızda nasıl biter diye kara bulutlar sarıyor etrafınızı daha sonra karaladığınız o ilk gün 365 umut oluyor size sadece bir sayı diyorsunuz neden bitmesin neden geçmesin ki böyle böyle avutuyorsunuz kendinizi...
Canımızı göndermiş belki de hayatımızın en zor dönemini yaşayacak olmamız gerçekleri birer birer anılar ile çarpıyor suratımıza...
Onsuz geçen hafta sonları, önünüze inat gibi çıkan çiftler, anılarınız, kokusu, yanındaymış hissi, ondan bir parça hep ama hep çıkıyor karşınıza ne kadar belli etmek istemeseniz de sessizce ağladığınızı biliyorum.
Hayat sanki durmuş aldığınız nefesin, yediğiniz yemeğin, yaptığınız etkinliğin hiç birinin tadı olmuyor saman gibi eksik bir tat tuzsuz bir yemek gibi sanki oksijeniniz gitmiş nefesiniz gitmiş boğuluyorsunuz gibi...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ASKER YARENİ
RomanceSessizce gece ağlarken onun aramasıyla göz yaşlarını silip onun mutluluğu için gülebilmekti en zoru..
