ASKER YARENİ

ALIŞMAK DEĞİL BU

Yokluğuna alışmak diye bir şey olur mu hiç olmaz olamaz alışmak değil bu acıyı hafifletmek, her güne yeni bir umut ile uyanmayı başarabilmek...

Atlatmayı başardığım tam beş gün oldu tabi ki bu beş gün işim dolayısıyla günlerin çabuk geçmesini sağlamıştı ama kapıma dayanan koca bir hafta sonu vardı onsuz geçireceğim ilk haftasonu ve bu hafta sonunun pek de kolay geçeceğini düşünmüyordum.

Nuri buradayken hemen hemen her haftasonu her akşam bir aradaydık üniversiteden kalan bir alışkanlık çünkü Aydın'da iken 7/24 yan yanaydık İzmir'e döndüğümüzde bu durumun bizi baya zorlayacağını da biliyorduk ama bu ayrılığın üstüne bir de askerliğin bu kadar kısa sürede ekleneceğini hiç tahmin etmemiştim.

DGS sınavından gelen düşük puan bizi bu zorlu sınava çok kısa bir süre de sokmuştu evet bir anda bozdurulan tecil iyi bir karar mı yoksa yanlış bir karar mı o zaman tartışıyorduk ama şimdi durup düşündüğümde iyiki diyorum çünkü ertelersek bizi daha da yoracaktı.

Neyse onsuz uyandığım ilk cumartesi hayatımın en berbat cumartesi'si  olduğunu söyleyebilirim aklın gitmiş, boş boş bakıyorsun ne yapıcam ben diye düşünmeye başlıyorsun aslında yapacak çok şey var ama onunla yaptığın herşeyi şimdi tek başına yapacak olmanın gerçeği can yakıyordu.

Koskoca iki gün evin içinde dön dön geçmek bilmeyen saatler o sırada aldığım bir kararla önümüzdeki hafta sonu sevgilimin yanına gitmeye karar verdim evet mantıklıydı çünkü İzmir'in onsuz hiç bir tadı yoktu.

Aileme söylediğim de babamın tepkisi "yeni gitti bırak askerliğini anlasın özleyin birbirinizi " oldu bilmiyordu ki ne kadar acı çektiğimi onsuz geçirdiğim her saat kalbime saplanan bıçağı çıkarmak yeniden saplanması her saat her gün yaşadığım o acı gün geçtikçe canımı yakıyor olsa da güç veriyordu umut veriyordu bana çünkü en azından acı da olsa bir şeyler  hissediyordum.

"Özür dilerim baba ama gitmeliyim" dedim biletimi aldım ve babama ben gidiyorum dediğimde suratıma bile bakmadan iyi yolculuklar dedi gece ikideydi biletim bende erkenden garaja giderim diye planını yapmıştım  o sevinçle beş günün nasıl geçtiğini hiç anlamadım babam da bu sürede çektiğim acıyı fark etmiş olucak ki zorluk çıkartmadı.

Evet saatler sonra sevgilimin yanındaydım kalbim yerinden fırlayacak gibi çarpıyordu bekle Burdur ben geliyorum.

İnanın alışılmıyor sadece güç veriyor umut veriyor...