"The champion is..."
Lahat kabado. Lahat nagdadasala. Lahat umaasa. At lahat tense.
"Sun Grade 10!"
WAAHHH dayuuuuum!
Lahat kami ay napunta sa stage at nagtata-talon. Nilalasap ang pagiging kampyon. Pero agad din naman umalis.
Lahat kami ay nagyayakapan habang umiiyak. Nanginginig parin at halos hindi makapaniwala.
Hindi ko alam, pero dinala ako ng mga paa ko sakanya. Napa-apir kamk ngunit may ibang gusto ang sarili ko. Yakap. Pinainom niya ako ng tubig para kumalma.
"Salamat Tim!" sabi ng lahat sakanya.
Laking pasasalamat talaga namin sakanya at sa mga sumuporta.
Nagkayayaan sa bahay nila Dan ng kainan para icelebrate ang pagkapanalo.
Sari-sarili silang kumuha ng pagkain. Pero napansin kong hindi pa kumakain si Tim.
"Hey, di ka pa kakain?" Sabi ko sakaniya nang tinapik ko ang balikat niya.
"Ikaw, kumain ka na. Hati nalang tayo."
Nagaalinlangan man ay pumayag na ko. Kumuha ako ng pagkain na sakto saming dalawa.
"Alam mo ba? Hindi ako kumakain ng spaghetti?" Panimula niya.
"Well, tingin mo may pake ako? Pero, bat di ka kumakain nun? Ang sarap kaya nun."
Since bata kasi ako favorite ko na yun. Lagi akong nilulutuan ni Kuya Pupil ng spaghetti. Bonding rin ng family ang magluto pero ni minsan ay hindi ko nahiligan.
"Wala lang red kasi." pout niya pa.
"Hala? Eh pano yun kapag may period yung girlfriend mo tapos nagkatagos siya, hindi mo nalang sasabihin tas lalayuan siya?"
Parang nagulat na ewan yung mukha niya hahaha panget parin.
"Syempre hindi. Sasabihin ko sakanya tapos bibilhin ko siya ng napkin and p.e pants kasi wala naman akong palda."
Sabay kaming natawa dun. Pero ni minsan hindi ko naisip na maging boyfriend si Tim. I just don't. and me, myself, don't know why.
Sabay kaming tumayo at lumabas ng bahay nila Dan.
"Speaking of girlfriend." Bakit parang kinakabahan siya? Well. Kanina pa siya kinakabahan pansin ko yun. Pero diba dahil sa competition? May iba pa ba?
"Oh yeah. haha, the competition's over and that means na... you know. We'll probably hang out less. Although we're in the same school. We can't keep in touch since iba-ibang school na tayo." I said to lessen the awkwardness. Kami lang ata ang awkward habang nagtatawanan ang nasa paligid namin. Tuwang-tuwa sa pagkapanalo.
"No, Sam. I still want you. Hindi ko maimagine na wala ka. Na hindi na tayo maguusap. Na wala nang nagpapatawa sakin. Wala nang tatawa sa lame jokes ko." Angal niya.
Part of me is happy and a quart is sad.
"No also Timothy. You still have your girl. What you can't imagine is what will happen. You can't let yourself live in dreams. Stop it. Live in reality."
Napatingin siya sa mga batong inaapakan niya at ako— nakatingin sa mga ulap.
