catch me *askıda*

~6~

Gökyüzüne baktım. Yıldızlarda yalnızdı ve biz insanlar yıldızlara benziyorduk. Bir sürüydük ama yalnızdık. Yanımızda insanlar vardı ama tek başımızaydık. Aynı yıldızların gökyüzünde milyarlarca olup, tek başına olmaları gibi.

Yürümeye devam ediyordum. Yorulduktan sonra sırtımı kumla birleştirdim. Çoğu kişi için rahatsızdı ama benim için rahat ve huzur vericiydi.

"Biliyor musun sana yazınca yalnız hissetmiyorum." Diye mırıldandım elimi kumlarda gezdirirken.

Nefes sesi geldi kulağıma.

"Garip," diye mırıldandı ve güldüm.

"Numaranı verdin ve benimle konuşmak istedin. Ve bende konuşmana izin veriyorum. Yalnızım sonuçta dimi?"

Telefondan, sanki hayattan bıkmış ve zorla konuşuyormuş gibi olan sesini duydum.

Kıkırdadım.

"Uykum geldi..."

Ve esnedim. Kumlar beni mayıştırmıştı.

"İyi geceler."

"Kapatma konuşalım." diye mırıldandım. Konuşmak istiyordum.

"Peki."

"Birbirimizin hakkında sadece isimlerimizi biliyoruz ama farkındaysan ikimizinde ortak noktası var; yalnızlık."

Bu sefer o güldü.

Bir telefon uzağımdaydı ve gülüşünü duyuyordum.