~8~

1.8K 72 7
                                        


Çaresiz insanlar uyumak ister. Hayattan zerre beklentisi olmayan, beklenti derken bekleyeceği bir şeyi kalmayan, umut denen hissiyat mumunu ağzıyla söndüren insanlardan bahsediyorum. Onlar kendilerini bilirler.



---

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

---





Mesaja baktım. İyi geceler yalnız kız.

Ellerim klavyenin üzerinde gezindi. Bir şey yazsa mıydım?
Yazmamaya karar verip diziyi başlattım ama dakikalar sonra telefonu elime alıp yazdım.

Ada: iyi geceler yalnız erkek.

Onun bana yalnız kız dediği gibi yalnız erkek demiştim. Bir süre bekledim, mesaj gelmesini. En sonunda telefonu bıraktım ve bu kez durdurmadan izledim diziyi.

..

Sabah telefonumun titremesiyle uyandım. Hızla yatakta doğrulup telefonumun tuş kilidini girdim.

Ellerim titriyordu, umarım hayal kırıklığına uğramazdım.

Ekin: Günaydın yalnız kız.

Gülümsedikten sonra mesaj yazmaya başladım.

Ada: Aslında beni sen uyandırdın.

Ada: işte şimdi günaydın.

Ada: Günaydın yalnız erkek.

Telefonum elimde lavaboya gittim. Yüzümü yıkadıktan sonra aşağı indim. Saat ona geliyordu ve annemle babam çoktan gitmişti.

Telefonumun çalmasıyla hemen ekrandaki yazıya baktım.

Burçak arıyor...

Hah! Bir de heyecanlanmıştım. Bunu hemen kesmeliydim. Ona karşı bu kadar şey beslememeliydim. Ona karşı bu kadar heyecanlı olmamalıydım! Değil mi?

"Efendim?" diyerek açtım telefonu.

"Günaydın asosyal kız."

Günaydın yalnız kız.

"Sanada günaydın Burçak."

Elimdeki sütü mavi kaseye boşaltırken bir yandan da telefonu tutuyordum.

"Bugün maalesef ki seni odandan çıkartacağız. Hale Teyze'nin isteği üzerine seni de alıp kumsala gidiyoruz."

catch me *askıda*Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin