** Seni öylece uzaktan sevmek zorunda kalışımın çaresizliği var üzerimde.
-
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Acıyı hissedenlere...
Acıyı hissetmemizi sağlayanlarla, aynı gökyüzü altında, birlikte gülümsememiz dileğiyle...
--
Kalp atışlarım sanki ağzımda atıyordu. Mesajı atalı saniyeler geçmişti ve henüz bir dakika bile olmamıştı ama saatler geçmiş gibiydi.
Kendime gelmeliydim. İçimden bir ses kendine tanımadığın birine karşı bu heyecan fazla diyordu. Hak veriyordum ama engelleyemiyordum.
Saniyeler sonra mesaj geldi.
Gizli numaradan arayan birine göre çok meraklısın.
Şezlongda zıplamak istedim. İçimden bir sevinç dalgası yükselirken ellerim direk telefonumun ekranına değdi ve yazmaya başladım.
Evet, meraklı olduğum gerçeği adını hala söylemediğin gerçeğini değiştirmiyor.
Fazla mı uzun yazmıştım? Ama artık göndermiştim.
Cevap verdiğine mi sevineyim, saniyesinde cevap verdiğine mi sevineyim bilememiştim.
Ve bir saniye, demek beni kaydetmişti ki gizli numaradan arayan kız olduğumu ima etmişti.
Aklıma gelen gerçekle telefonum tekrar parmaklarımla buluştu, veya parmaklarım telefonla buluştu. Herneyse.
Bir saniye, demek beni kaydettin ki kim olduğumu sormadın :)
Gülücüğü koymasa mıydım? Gökyüzüne bakıp derin bir nefes verdim. Her mesaj yazdıktan sonra öyle "yazmasa mıydım?" diye düşünüyordum. Burda çocuğun bana cevap yazdığına şükretmeliydim.
Ekin.
Yazdığı mesaja baktım. Sorumu es geçip ismini söylemişti. Ekin. İsminin beni heyecanlandırmasını beklemiyordum ama yazıyı görünce elim titremişti. Ekin.
Adını hemen kaydettim.
Ada: Bende Ada.
Büyük bir ihtimalle adımı unutmuştu. Çünkü numaramı ve adımı verdiğimde umursamamış ve yüzüme kapatmıştı.
Ekin: Biliyorum.
Mesaja donmuş bir şekilde baktım. Ellerim bile titremiyordu artık.
