ELEM

ELEM - 5. BÖLÜM

ELEM, 1K olmuş. 💃🏼
Okuyan herkese teşekkür ederim. Yorumlarınız, oylarınız için minnettarım hepinize.
Muhteşem kapağımı yapan mrsmilena,
kocaman bir teşekkürde sana. Ellerine, emeğine sağlık. 💕
O zaman bu bölüm, yeni bir okuyucuma gelsin. Belkis_kucuk_sahin

****

Birkan evine döndüğünde, özel günler için sakladığı yıllanmış şaraplarından birini açıp, tüm boğaza hakim çalışma odasında yudumlamaya başladı.

Ahu'ya dokunduğu anların etkisiyle ve kadının büyüsüyle savaşmaya çalışıyordu. 
Hayatında sevdiği tek kadın, hayranlık duyduğu tek kadın Bahar olmuştu. Şimdi hayatına damdan düşer gibi giren ceylan gözlü, tüm dengesini bozmuştu.

Sadece fiziksel bir çekim olarak adlandırmaya çabaladığı hislerinin, giderek boyut değiştirdiğini ister istemez farkediyordu.
Bu kadının yanında gardını indiriyordu, bu kadının yanında daha iyi bir insan oluyordu, bu kadının yanında mutlu oluyordu.
Etkisi, ürkütücüydü.

Ahu'dan uzak durmalıydı, kendisine iyi geliyor olabilirdi ama daha fazla bencillik yapamazdı. Bir gelecekleri yoktu ve ona zarar vermekten korkuyordu.

...

Ecrin eve geldiğinde, arkadaşını pencereden sokağı izlerken buldu. Çıkardığı ses ile birlikte kendisine çevirilen mutsuz gözler, buluşmasının pek iyi geçmediğini söyler gibiydi. N'olmuştu?

"Ahu'm, ne bu hal? Anlat bakalım."

Neden erken geldiğini bile sormadan, gözlerini sokağa tekrar sabitleyen Ahu'nun suskunluğu, Ecrin'in kafasında tilkiler döndürmeye başlamıştı.

"Bu herif yanlış bir şey mi yaptı sana? Bir şey mi istedi senden? Öldürürüm o züppeyi!"

Ahu'nun yanına oturduktan sonra başını omzuna yaslayan Ecrin'in merakı ve korkusu bir kaç saniye içinde baş edilemez hale bürünmüştü.

"Eci, bu adam galiba benden hoşlanıyor."

Derin bir oh çeken Ecrin, kaslarının gevşediği hissetmişti. Demek arkadaşının huzursuzluğunun nedeni, beyaz atlı prensine bağlanmak istememesiydi.

Ecrin'e göre, sırf bir daha acı çekmemek için, hayatın karşısına çıkaracaklardan ve süprizlerinden kaçmak, kocaman bir yanlıştı. Hem aşk acı sevmez miydi? Şairler, yazarlar, ressamlar... Tüm bu insanlar yanılmıyordu.

"Kötü birşey oldu sandım bende. Herif devasal yakışıklı, bir şans ver işte. Bakarsın, olmadı kapıyı gösterirsin. Adamdan hoşlanıyorsun zaten değil mi?"

Ahu bir an afallasa da, arkadaşına tereddüt ettiğini hissettirmedi. Bu gerçekten kaçabildiği kadar kaçacak, saklanabildiği kadar saklanacaktı.

"Ne alaka Eci? Benim ilgimi çekmiyor. Hem sen bugün gelmeyeceğim diyordun, ne oldu?"

"Yani sende hoşlanıyorsun!"

...

Ertesi sabah, ikiside şirkete gitmek istemiyordu. Kırık yılın başında iş buldum, mecburum diye hayıflanan Ahu'nunda, sabahın köründe "ihale bizim, gel kutlayalım!" diye sevinç naraları atan Engin'in sesiyle uyanan Birkan'ında, başka çaresi yoktu.

...

Ortağının odasına doğru yürürken, elinde bir kaç dosyayla gördüğü güzel kadın, Birkan'ı sersemletti. İki üç saniye gözlerini dolaştırdığı bedenine bakarken, ona hediye ettiği kolyeyi uzun ve narin boynunda gördü.