Lost My Way

ONE

Xia's POV

"Welcome Back to Philippines Xia!" my two idiots cousins, my weird bestfriend and my Sweet brother shouted after I landed here again in the Philippines to spend my vacation.

"Wow...what a sweet welcoming!" I said while I'm heading to where they are.

Agad naman akong sinalubong nang yakap ni Namjoon but nilagpasan ko lang sya and dumiretso kay Won Ho. My bestfriend.

Wow...how I miss this little kiddo! He is my Bestfriend since diapers. My parents and his parents are business partners/bestfriends.

"Yah...I missed you Won ho!" I said while hugging him.

"I missed you too Xia." he said back.

Hindi ko mapagkakaila but he's little bit weird. Sometimes he will just say a weird stuff,or about how animals leave in creepy way but yet he's smart. He is always the top 1 since elementary until now. He bacame my tutor too when we were in Highschool. We parted are way lang nang pinadala ako ng Parents ko to Korea to manage my Studies and to be an independent girl.

I'm in 4th year college now in the course of nursing,after that my Mom wants me to manage her business since Dad want Kuya to manage our company.

"Ang bad mo talaga Xia" Yoongi said habang bumabalik sa kinaroroonan namin.

"Whatever." I answered before heading to Kuya's direction and hugged him.

"I missed you Kuya." sabi ko sa kanya. He's the sweet Kuya ever cause he is my only sibling and I don't want more pa dahil ayaw ko nang may kaagaw kay Kuya.

"I missed you too Baby. Sa ngayon uwi na muna tayo dahil alam kong gutom na ang baby girl natin." sabi ni Kuya at akmang pupunta na sa kotse nang hawakan ko ang kamay nya.

"Where's Mom and Dad? I thought they will be the one who's taking me home?" I asked my brother.

Nagkatinginan muna sila nina Namjoon at Yoongi pati narin ni Won ho bago sumagot.

"Xia, kasi ano, busy kasi sina Tita kaya hindi na nila nagawang makapunta." Namjoon said trying to make me smile but he failed.

As always,they sent me in Korea and yet they not welcoming me home. Everytime na uuwi ako sa Pilipinas lagi nalang ang apat na to ang sasalubong saken sa Airport. Mom said that she and Dad would gonna come but they didn't. What do you expect Xia? They keep promising but they do not do.

"Pero babawi naman daw sila sa bahay Xia kaya wag ka nang malungkot. Ngiti ka na." I heard Yoongi said and trying to make me smile also so I smiled a little bit.

"Yown...ang ganda talaga ng baby natin kapag ngumingiti." sabi naman ni Kuya kaya napailing nalang ako at naunang maglakad. Di rin nagtagal ay naramdaman kong inakbayan ako ni Won Ho.

"Bestfriend,namiss kita. Kailan ka ulit uuwi sa Korea?" tanong ni Won ho.

See? He's weird. No...he is crazy. Kakarating ko lang dito and I'm not laying on my bed either get a step on our house yet he's Asking me when can I go back in Korea? Seroiusly?

"Yah...ano ka ba naman won ho. Kararating lang ni Xia dito papaalisin mo na agad." Saad ni Yoongi nang makasakay kami sa Kotse. He seated in the passenger seat beside kuya. And we the three...Namjoon,Won ho and Me are in the backseat.

"Oo nga naman Won ho,anong klase ka namang bestfriend? Tapos sasabihan mo pa sya na namiss mo eh gusto mo rin pa lang paalisin." sabi naman ni Namjoon.

Here they go again. Gusto na naman nilang paiyakin si Won ho. Everytime na uuwi ako dito they never failed to make won ha cry. They know naman that Won ha has a sensitive feeling yet they still teasing him.

"Gusto kolang namang itanong eh." teary eyed won ho said.

"Won Ho...kapag wala kang magandang sasabihin tumahimik ka na lang." sabi naman ni Kuya. Aiish...pinagtutulungan na naman nila si Won ho.

Wala akong nagawa kundi ang yakapin si Won Ho at isubsob ang mukha nya sa leeg ko.

"Yah...You always bullying Won ho. He's just asking lang naman and want to know when I can go back again in Korea yet tinadtad nyo na sya nang masasakit na words. Aiiish!" sabi ko sa kanila.

"Sorry na po...libre ka nalang po namin sa Starbucks" sabay sabay na sabi nilang tatlo kaya agad akong napangiti.

"Make it two. Kay Won ho ang isa." I said while still hugging Won ho behind.

●●●●●●●●●●
Jungkook's POV

"Jungkook...yung mga maniningil nasa inyo na naman." agad akong tumakbo papunta samen dahil sa sinabi ni Jimin.

"Bigyan nyo pa po kami nang isang linggong palugid at pangako magbabayad kami." rinig kong sabi ni Mama sa mga maniningil.

Agad kong nilapitan sina Annie at Lala.

Haiist...halos nasanay na kami dito eh!Linggo linggo pupuntahan kami ng mga maniningil dito para singilin si Mama nang utang nya.

"Sabi mo yan ah...kapag sa susunod na linggo ay wala pa rin yang pangako mo kukunin ko na lahat ng gamit nyo para pambayad." sabi nung malaking lalake at kinuha yung isang sako nang mais na binebenta namin..

"Mama,okay lang po ba kayo?" tanong ko nang maka-alis yung dalawang lalake.

"Oo anak,ayos lang ako." sagot naman ni Mama.

"Tita Mommy,tanggapin nyo na po to. Pangdagdag po yan sa pambayad sa susunod na linggo." sabi ni Taehyung sabay abot nang isang sobre kay mama.

Sya si Kim Taehyung. Half korean at Filipino. Katulad ko wala na din syang ama dahil kinuha na nang maykapal pero hindi katulad nang kalagayan namin ngayon ay mas nakakaluwag sila samen.

"Naku,hindi ko na to matatanggap pa Taehyung. Masyado nang malaki ang utang ko sayo."

"Tita Mommy,hindi naman po yan utang eh...bigay ko na po yan sa inyo"

"Salamat talaga Taehyung ah." sagot ni Mama nang tanggapin nya yung sobre.

"Salamat Taehyung." sabi ko sa kanya.

"Wala yun." sabi nya at nginitian ako

"Tita Mommy,gigising na po kami bukas ni Jimin nang maaga para matulungan ka namin bukas sa pagpipitas nang mga gulay at prutas." sabi naman ni Hoseok.

"Talaga ba kuya Hoseok?" paninigurado ni Lala.

"Oo naman Lala,wala ka bang tiwala sa kuya ko?" tanong ni Jimin kay lala.

Si Jimin at Hoseok ay bestfriend din naman ni Taehyung. Magkapatid sila pero mas matanda si Hoseok nang isang taon. Magkakasama na kaming apat simula bata pa lang.

"Nakakadala po kasi kayong dalawa eh."

"Lala,ang tunay na magkakaibigan ay nagtutulungan kaya tutulungan namin ang Kuya mo." proud na sabi ni Hoseok.

"Aiish...kalalake nyong tao ang ki-cliché ng mga sinasabi nyo. Lala tara na nga sa loob,mahirap na kapag mapagaya ka sa kanila" sabi naman ni Annie bago pumasok na silang dalawa sa loob.

"ANG SAMA MO ANNIE." sigaw ni Jimin. Kaya natawa kami nang bahagya.

"Makakaraos din kayo Jungkook" sabi ni Taehyung kaya napatango nalang ako.

Sana nga...

○○○○○○○○○○○
~END OF CHAPTER GUYZ. HOW WAS THE FIRST CHAPTER?
JUST LEAVE COMMENT FOR ANY SUGGESTIONS AND DON'T FORGET TO VOTE.