ACCIDENTALLY PREGNANT [ON-GOING]

[25]

AMANDA POV- 

Nandito ako ngayon sa 'Purple Cafe' Sa antipolo. For now ay umalis muna ako sa condo ni charles. Lolo was having a party kasi dahil nag success ang proposal nila sa U.S so bago ako umalis ng pilipinas for the shoot sa Europe lolo insist for me to come for the success party nya nga kuno. I don't mind coming as long as maliit pa ang tyan ko wala naman problema doon.

It's been 3 days since pumunta kami ni charles sa dalampasigan. Tatlong araw nadin simula ng mapupusok na halik nayon. No one ever bothered to talk about that kiss. Kahit ako sa sarili ko hindi ko rin alam kung paano ko ibri-bring up yon. Basta ang alam ko is we're in good term. Because if not, hindi naman mangyayari yung halik nayon kung hindi man.

I was about to drink my coffee when i feel that someone sit on my vacant chair on the front. I slowly raise my head and i was shocked to see jared. 

"You...look good." 

Sabi ni jared at tiningnan ako pababa. Pakiramdam ko ay unti unti umakyat ang dugo ko sa ulo ng nakita ko si jared. What is he doing here? Nandito ako because the cafe here was fresh, pero jusmiyo marimar wag nya naman sirain ang araw ko ngayon.

"And what are you doing here jared?"

"Look, amanda can we talk? At least for now. Ngayon lang ulit kita makakausap after that night..Amanda, you even blocked all my account and number. I can't reach you--"

"Of course i would. What do you expect me to do?" Asar na tanong ko dito. Kupal pala to eh.

"Amanda at least hear me out. I know it's my fault that i cheat on you but i never ever want to do that...I love you amanda, i really do--"

"Naisip mo paba na mahal moko habang may binabayo ka ng iba? Naisip mo ba yan habang iba yung babaeng kapiling mo sa kama? Jared if you really love me you won't cheat on me." 

Sabi ko at huminahon. Dahan dahan ko hinawakan ang tyan ko. Sa totoo lang, it's all his fault naman. Dahil kung wala naman nangyaring hindi maganda saamin ni jared i won't even go to the bar in the first place at sana, wala akong dinadala ngayon. But never in my life i would consider this as a disaster instead beautiful sign pa nga na binigay sakin ni lord si baby. Iba na talaga siguro ang buhay ko noon, kumpara ngayon na may dinadala na ako. Nagiiba narin pananaw ko sa buhay habang tumatagal.

Dinadama ko parin ang sakit. Pero nakakapag taka lang dahil kumpara noon, nagagawa ko na harapin si jared ng hindi tumatakbo. Ever since we break up iniiwasan ko mag tagpo kami ni jared. Right on instant i can't even look him in the eye. Pero ngayon i just find myself looking at him straight in the eye ng hindi umaalis, ng hindi umiiyak.

"Amanda. Kaylangan ko gawin yon, para hiwalayan mo ako. Because someone..someone pushed me to do it."

Nagtataka naman akong tiningnan si jared ng napansin kong takot na takot sya at halatang nag gigilaiti sa galit na walang magawa.

"Push you to do?"

"Amanda i need to break up with you that night because--"

"This is nonsense. I need to go."

"Amanda wait." 

Tumayo na ako at niligpit ang mga gamit ko ng hawakan ni jared ang mga braso ko. Napaipit naman ako sa sakit ng hawakan nya ng mahigpit ang braso ko.

"Amanda, please come back with me. I-i..I love you..Please."

"Jared, no."

Sabi ko at pinipilit na alisin ang mga kamay nya sa braso ko. Nakita ko naman sa mga mata nito na desperado na. Hindi ko alam kung ano nangyayari sayo jared. But you look...crazy.