Not A Revenge Story (Larry Stylinson)

<20>

Zayn'in bağırmasının ardından kapıyı suratına çarpıp olduğu yerde tepinen Liam'a döndüm."Git şunu kapıda oyala!Her şeyi öğrenmiş belli!"Merdivenlere çıkmak için yöneldiğimde kolumdan tutup az önce ona attığım yumruğun karşılığını almak istermiş gibi sertçe geçirdi."Sikik herif!Az önce yukarıya eğer konuşmama izin verseydin bunları söylemek için çıkmıştım!"

"Neleri!?"

Elini yukarı kaldırıp saçlarıma abandı."Televizyonda,gazetede,internette,her yerde sen varsın Harry!Bitti bu iş!"Hiçbir şey bitmemişti,gerçekten ortaya çıkıp beni tutuklamaları için ellerimi uzatıp bekleyeceğimi mi sanıyorlardı,hepsini geçtim beni kimse Louis'den ayıramazdı.Saçlarımı Liam'dan kurtarıp sendeleyerek yukarıya çıktım.Minik ellerini kendi bedeninin etrafına sarmış gözlerini yummuş bir şekilde fısıldıyordu.Biraz daha yaklaştığımda ses netleşti."Burası benim özel alanım,burada kimse bana dokunamaz,bana zarar veremez ve beni korkutamaz"

Tanrım,şu şeyi yapacak kadar çok mu korkmuştu!?

"Louis?"

Gözlerini açıp kısık sesle adımı söyledi."E-Edward neler oluyor,Liam'a n-neden vurdun?"Hızla şakağını öpüp geri çekildim.Burnunun ucu ve yanakları terden sırılsıklam olmuştu.Stresten ve korkudan dili tutulmuş gibiydi.Çenesinden nazikçe kavrayıp gözlerimizi birleştirdim.

O kadar çok şey anlatıyordu ki o gözler.....

Üşüdüğümde ısınmak için,sinirlendiğimde sakinleşmek için,canım sıkıldığında eğlenmek için,en çokta mutlu olmak istediğim için o gözlere her zaman bakabilirdim.Beni uğruna köle eden bu gözler için yapmayacağım şey yoktu.Korkudan titreyen,kalbi bir yarış arabasına binmiş gibi atan,duygu değişimlerinden dolayı inip kalkan kaşlarıyla bu çocuk beni belkide layık olduğum sondan kurtarabilirdi.Belki yapabilirdi.....

"Kim olursam olayım ya da geçmişte ne yapmış olursam olayım şunu sakın unutma ki seni hep sevdim"

"A-anlamıyorum neden böyle konuşuyorsun?"

"Dinle Louis.Oynamadan,plan yapmadan,kuralsız sevdim seni.En derinden gelen hislerimle yaklaştım sana hep.Seni çok seviyorum aşkım"Öylece baktı gözlerime,korkuyla,heyecanla,telaşla,kafa karışıklığıyla ama en sonunda istediğim gibi aşkla baktı.Baş parmağıyla dudağımın üst kısmını okşayıp utanmadan,çekinmeden öptü.Cansız ve bir o kadar da sönük bir öpücüktü bu.

Sırtıma sert bir cismin fırlatılmasıyla yere yığıldım ve bir kaç çığlık ve bağırış sesinden sonra Zayn'in yüzünü gördüm."Orospu çocuğu!"Ayakkabısının ucuyla burnuma vurmasıyla tomarla kan boşaldı.Çaresizce ve biriken yorgunlukla kapadım gözlerimi.Dayanamıyordum,biliyorum belki isyan etmeye hakkım yok,o kadar kişinin canını aldıktan sonra mutlu olmaya zaten hakkım olmazdı.Keşke kalan son gücümle Louis'e kokusunu doya doya içime çekip sarılabilseydim."Z-Zayn ne yapıyorsun!?Edward'a neden vurdun!?"

Eğilip elini burnuma götürdü ve hissettiği ve gördüğü sıvıyla ağlamaya başladı."E-Edward iyi misin!?B-ben çok korkuyorum"Bu sefer bende korkuyordum hemde hiç olmadığı kadar,korkuyorum Louis çünkü birazdan öğreneceğin şeylerle benden kaçacaksın,korkuyorum Louis çünkü bir daha beni görmeyeceksin.

Korkuyorum Louis çünkü seni sevmeme izin vermeyeceksin!

Louis'in yardımıyla burnumu tutarak ayağa kalktığımda Zayn her şeyi bitirecek olan şeyi haykırdı."Louis onun adı Harry Styles!"Başımı kaldırmadan göz ucuyla Liam'a baktığımda üzgün bir şekilde kendini duvara yasladığını gördüm.Oda en az benim kadar yorulduğu için uğraşmak istemiyordu."Z-Zayn sen ne diyorsun?"Zayn onu kolundan tutup benden uzaklaştırdığında bile bir şey söyleyip hareket edemedim,artık haddime değildi.