The Nerd's Secret (REVISING)

Chapter 60

Author POV'S

Habang busy lahat ng mga tao sa pakikinig sa pagpapakilala ng mga Royals o ang mga The Royals. Hindi nila alam malapit na nilang makilala ang hinahanap nila. Ang kanina pa nilang gustong makita.

"And now! The Queen, the real owner of the Unive-" Nahinto ang MC sa pagsasalita ng may nagsalita sa dika layuan sa event hall. Hindi nila makilala o Makita kung sino ito dahil sa sobrang lamig ng boses ng taong ito, pero Isa lang ang nasa isip ng lahat ang Queen.

"Tsk, enough with the introduction. Kanina pa ako naghihintay ang tagal mo kasi." Cold na Saad ng isang babae. Hindi parin nila ito makita pero alam nilang malapit lang ito.

"It would be honored if I continue your speech, mister MC?" Saad ng babae, may lamig parin ang boses neto.

"A-ahh, y-yes po." MC said.

"Oh, that would be great. Kung Hindi baka nasa kabaong ka na ngayon ehh." Saad ng babae, nakaramdam naman lahat ng tao sa loob ng event hall ng takot dahil sa pananalita ng babae.

"Okay, I know some of you. Already know who am I. Yes, I'm the only one Queen. And the owner of this school, ohh scratch that. Do you know Miss SAM?" The girl ask the crowd.

"Oh, yes. That's my beautiful name." Someone said.

"Tsk, I didn't ask your name Miss Linta este Miss."

"Well I guess not. Let me rephrase it, should it be? Savannah Avery Moore?" Lahat naman ng mga tao sa loob nagbubulungan sa narinig nila.

Kilala nila ang ang pangalang Savannah Avery Moore dahil sa dahilan na siya ang dahilan Kung bakit namatay ang sikat na mag-asawang pinakamayan dati. Per ngayon Hindi na dahil sa wala na sila.

"Tsk, bakit Hindi namin makakalimutan yung lapastangan na yun." Mr. Moore said.

"Ohh, buhay ka pa pala Mr. Moore?" The girl said.

"Of course I'm completely alive!" He irratedly said.

"Ohh, I see. Hindi ba under ng Moore Clan si Mister Seth De Guzman wich is your right hand?"

"Y-yes! At bakit mo naman nasabi?" Saad ng matanda sa dalaga.

"Well, your such a pity. Walang ka-alam alam sa nangyayari. Found out yourself. Tinagurian kang PANGALAWA sa pinakamayaman, Kaya dapat Alam mo lahat ng nangyayari." The girl said.

Hindi naman nakasagot ang matanda sa mga nalaman niya dahil nalilito siya sa mga pinagsasabi ng dalaga.

"Anyways, I would like to introduce my self to you. I am Devonne Savannah Avery Takashi, why would I put my surname to Moore if they already abandoned me. Kaya kung nakikinig ka ngayon my dear brother, your Takashi! Not a Moore. To tell you dear students, ako Yung kilala niyong Devonne Takashi. And this the real me." Devonne said then smirk to them.

"Ohh, may nakalimutan pa pala ako. Sasabihin ko pa ba? Wag na, baka mapiga na utak niyo sa mga nalaman niyo ehh. That would be now. As the Queen of the school, I would like you all to have fun and enjoy this evening. For now. " Lumayas na si Devonne ng matapos siya, bumalik na muna siya sa HO para makapag-isip.

Masyado siyang maraming nasabi, Hindi siya sanay sa mahabang pagsasalita niya.

----

Devonne POV'S

Tsk, patikim palang yan. Maghintay kayo, tignan natin kung anong kaya niyo. Balak ko sanang pumunta muna sa table nila Eloise. Kaso may linta naman, mamaya nalang siguro.

Lalabas muna ako para magpahangin, Malamig na din yung simoy ng hangin. Ano naman kaya ang mangyayari bukas? Sana walang masamang mangyayari, kung hindi matatapat nila ang totoong Devonne Takashi.

Habang naka-upo ako dito sa garden ng hall, may biglang tumabi naman sa akin. "How are you?" He said.

Hindi ko siya sinagot, bakit sino ba siya para tanungin ako? Kaibigan ko paba siya? Kami ba?

"Hey, Devonne. Please talk to me." He said. Tsk, asa ka! Manigas ka jan. Yan ang gusto kong sabihin sakanya pero ayaw ko, wag na.

"Devonne, naman. Ano bang problema mo?" Dahil sa nabwibwisit na ako sa kakulitan ng lalaking to.

"Ikaw?! Ikaw ang problema ko! Bakit? Hindi ko alam, bakit paba kasi Kita nakilala? Bakit ang tanga-tanga mo!!" I shout to him. Natulala naman siya sa narinig niya, Hindi siya makapagsalita.

"Ano ngayon?! Hindi ka magsasalita?!!"

"I'm sorry." Ace said. Oo siya kausap ko.

Yan lang ang mga katagang nasabi niya. Pinigilan kong Hindi umiyak.
Bakit? Bakit ba siya nalang lagi? Hindi ba pwedeng ako naman?

Umalis na ako sa garden iniwan siya doon, ayaw kong makita niyang umiiyak ako. Pumunta ako sa CR, tsk alangan namang haharap ako sakanila ng mugto ang mata.

Pagpasok ko inayos ko na yung makeup ko, pagkatapos ko mag-ayos lumabasa na ako. Pero Hindi pa ako nakakarating may nakabangga na ako. "I'm sorry." I said. Tinignan ko yung nakabangga ko.

Ang liit nga naman ng Mundo. Makikita ko pa pala toh, akala ko nawala na. "Ohh, look who's here. The original SAM." She said.

"Oh, yes. I'm the real SAM not you, fake. Masaya bang mag-panggap na ako? Masaya bang angkinin mo ang lalaking mahal ko? Masaya bang mapunta si Zachary Ace Montereal sayo?!" I said to her.

"Oo, my dear sister. Masaya. Masayang-masaya, I really enjoy playing with him. Pero ngayon Mahal ko na siya ehh, sorry not sorry hinding-hindi na siya mapapasayo pa ulit." Samantha said. Tsk, pasalamat siya mabait pa ako sa ngayon, Kung Hindi baka tinuluyan ko na toh.

"Let's see dear. Have fun, playing with him. Have fun to your last day being such an actress." I said to her at umalis na.

Alam kong may nakikinig sa amin. Tsk, how pity of her. Last day na ng pagiging Actress niya. Sayang magkakaroon na sana siya ng Oscar Award ehh. Poor her, Hindi na ngayon.

Pumasok na ako sa event hall, nakita ko naman na silang nagkakainan. Pumunta ako sa table ng mga Takashi, Wich is kila kuya kasama yung mga baliw kong pinsan at Lolo at Lola.

"Wahh! Apo ko, ang gaganda mo talaga." Lola said, naku kahit kailan talaga toh.

"Nagmana sayo Lola." I said then wink to her. Tumawa lang naman siya.

"Bakit sa akin apo, Hindi ka ba nagmana sa gwapong Lolo mo?" Naku, may pagkamahangin din pala tong matandang to ehh.

"Geeze, never Lolo! Ang hangin mo masyado. Hindi ka na gwapo! Kulubot na mga balat mo." I said to him. Haha, yung mukha naman niya mukhang pinagbagsakan ng langit at lupa.

"Hahahaha, wala ka pala Lolo ehh! Kulubot na pala mga balat mo? Hahaha." Baliw talaga tong si kuya, pinagtitinginan na tuloy kami nang kalapit na table namin.

"Haha, oo nga Lolo." Yves said.

"Wahh! Vera ohh, pinagtutulungan ako ng mga apo natin ohh? Hindi na daw ako gwapo." Sumbong ni Lolo Kay Lola.

"Tsk, Hindi ka naman kasi gwapo." Lola said. Haha, lakas din mangtrip neto ehh.

"Wahh! Rile apo, tulong pangit daw ako sabi nila ohh." Sumbong ni Lolo Kay rile na parang bata.

"Tsk, Lolo magtigil ka nga mukha kang bata pinagtitinginan tayo. Tsk, Hindi ka kasi gwapo. Mas gwapo ako sayo." Naku, mas mahangin pala tong yelo na toh.

"Hmpp. Ang daya." Saad ni Lolo, at bumalik na sa pagiging seryoso. Bipolar din tong matandang toh ehh?

Habang masayang nagkakainan yung iba pang mga tao may bigla namang sumabog sa may bandang gilid ng hall. Sh*t sila Eloise. Nasaan sila?

*Bogshh*

*Blackout*

F*ck! Bakit any dilim? Sheez, mamatay ang gumawa neto. Mahuli ko Lang Yun. Bwisit. May naramdaman akong mga tao sa paligid, Hindi sila ordinaryo lang na tao. Sh*t, bakit may nga assassin's dito?!

----
To be continued.

Hehe, yan lang po muna. Bibitinin ko po kayo ulit. Sana magustuhan niyo po. Maraming salamat sa mga walang sawang suporta ninyo! Dedicated this chapter to all of you! Lovelots from author. 💕💕~MissIce_