The Nerd's Secret (REVISING)

Chapter 78

Devonne POV'S

Lumabas na ako ng tuluyan sa kwarto ko. Masakit, gusto kong umiyak pero ayaw kong ipakita ang kahinaan ko ngayon. Kaya may nagtangka sa akin kagabi, dahil kumikilos na sila. They already planning to start a war. Pero hindi nila ako matatakasan. Bawat kalaban na dinadaanan ko binabaril ko agad sa ulo. Hindi naman nilang deserve mabuhay pa sa mundong ito. 

Naubos na ang kalaban, umatras na din ang mga natitira pa. Nilingon ko sila Eloise, tapos na din sila sa mga kalaban nila. "Devonne? H-how can you do that?", Tanong ni Tyler.

"Alin? Ang pumatay? I was born to kill an enemy, Tyler.", I coldly said to him.

"Ready yourselves. 11 na pala, pumunta kayo sa Quarters ng mga Takashi. Eloise lead the way.", I said. Magtatanong pa sila, pero iniwan ko na sila. Sh*t, wala pala akong sasakyan at cellphone. Paano ako makakapunta dun? 

"Hey! Hop in!", someone said. Tinignan ko ang taong ito. Tsk, as always kapag kailangan kita andito ka. Sumakay na ako sa likod niya. Naka-big bike siya ngayon.

"Tsk, suutin mo tong helmet.", Saad niya ulit.

"Yeah, sa headquarters ng Takashi. Kuya Lee.", I said to him.

Mabilis naman niyang pinaharurot ang motor niya. Wala pang sampung minute nandito na kami. Naunahan pa namin sila Eloise. Bumaba na ako at dumiretso sa loob ng Mansion.

"Good Morning, Queen and Young Master Lee.", Saad ng mga maids and butlers. Tinanguhan ko lang sila. I'm not in the mood to talk.

"Tsk, what happened? Back to your old self again?", Tanong niya. Hindi ko siya nilingon bagkus tuloy-tuloy lang akong naglakad. Pero napatigil ako ng may yumakap sa akin.

"Hey, it's okay. You can cry. Just let it go.", Saad niya. Tuluyan na akong bumigay sakanya. Humarap ako sakanya at umiyak sa dibdib niya.

"Kuya, akala ko matatanggap niya ako. Akala ko, okay lang sakanya. Akala ko maiintindihan niya. Put*ngin* na akala yan ehh. Akala ko lang lahat. Sana naman hinayaan niya akong mag-explain? Lagi nalang ba ako any masasaktan? Mali din naman kasi ako. Kasalanan ko din naman. Sana nalang pala sinabi ko na sakanya nung una palang.", Tuloy-tuloy na saad ko sakanya habang umiiyak.

"Shhh, hayaan mo siya. Hayaan mo siyang marealize ang ginawa niya sayo. Magsisi din siya.", Saad niya. Umiyak lang ako sakanya. Hanggang sa tumahan na ako.

"Tsk, go change yourself. At maghilamos ka na din. Mukha kang ewan. Ang pangit mo na. Andiyan na sila. Hihintayin Kita sa meeting room.", Saad niya.

"Manenermon ka na nga lang, lolokohin mo pa ako. For your information, I'm pretty. Kuya Lee.", Saad ko sakanya.

"Whatever you say my dear princess.", Saad niya.

Pumunta na ako sa kwarto ko at nag-ayos. Aish, sana matapos ang lahat ng tohh. I'll make sure all of you will suffer.
Nang matapos na akong mag-ayos. Tinignan ko ang sarili ko. Walang kabuhay-buhay na Devonne ang nakikita ko sa reflection ko. And dating Devonne.

Nag-ayos ako ng sarili ko, ang usual na ayos ko kapag humaharap sa mga tauhan sa mafia. Pumasok na ako sa loob ng meeting room. Nagulat ako sa nakita ko, pero Hindi ko ito pinahalata. Nandito sila Lolo, at sila kuya rave. Pati na ang mga underboss.

Sila Eloise naman nasa kabilang lamesa kasama sila kuya rave na mahaba na puno ang pagtataka. Malaki kasi ang meeting room talaga. Parang kasing laki ng isang gymnasium. Nakaupo si Lolo sa usual na upuan niya harapan. Tsk, gustong-gusto niya talaga sa trono niya.

Napansin naman ako ng mga underboss, tumayo sila at nagbow sa akin. "Good day, Lady Devonne.", Saad nila sa akin.

Tumango lang din ako. Nakita ko si kuya Lee nasa gilid ng upuan ko. Pumunta na ako sa harapan, sa tabi ni Lolo. "Apo! Nandito ka na.", Masayang saad ni Lolo. Tsk, as always childish.