Πραγματική Ευτυχία

Τίγρεις

Το επόμενο πρωί ήρθαν και τον πήραν.
«Πολύ αργά...» είπα απογοητευμένη στον κύριο που με πλησίασε.
«Μας συγχωρείτε, ειλικρινά λυπόμαστε, αλλά χθες βράδυ έτυχε να γίνεται μια επίθεση στο κέντρο και οι τραυματίες ήταν σε επείγουσα κατάσταση. Την ώρα που πήρατε δεν υπήρχε διαθέσιμο ασθενοφόρο. Επιτρέψτε μου.» είπε και μαζί με δύο άλλους άντρες μετέφεραν τον κύριο Ρόμπερτ. «Καλό θα ήταν να αποστειρώσετε τα ρούχα σας και να κάνετε ένα καλό μπάνιο.»
«Θα είναι εντάξει;»
«Θα τον φροντίσουμε εμείς μην ανησυχείτε»
«Ευχαριστώ» τόνισα και πήρα τον δρόμο της επιστροφής.

~•~

Την άλλη μέρα πήγα στην κηδεία και γύρισα σπίτι κλαίγοντας με μαύρο δάκρυ...
Εκεί βρήκα τον Τζέις να με περιμένει. Με το που άνοιξα την πόρτα σηκώθηκε και με πήρε μια μεγάλη αγκαλιά.
«Πώς είσαι;» με ρώτησε αγχωμένος.
«Τώρα που είμαι μαζί σου, πολύ καλύτερα.» απάντησα ανακουφισμένη που τελικά αθωώθηκε και τον άφησαν να φύγει. Η αγκαλιά του με κάνει να νιώθω ασφαλής, σίγουρη... Ακούμπησα το κεφάλι μου στον ώμο του και προσπάθησα να ηρεμήσω, το κεφάλι μου όμως πονούσε αφάνταστα από το πολύ κλάμα.
«Δε νιώθω πολύ καλά, πάω να ξαπλώσω» παραπονέθηκα.
«Και τι σε κάνει να πιστεύεις ότι θα σε αφήσω;»
«Δε θα με αφήσεις να κοιμηθώ;»
«Όχι μόνη σου.»

Κατευθύνθηκα προς το δωμάτιο και ξάπλωσα στο κρεβάτι. Μετά από λίγο ένιωσα ένα χέρι να με αγκαλιάζει τρυφερά. Κοιμήθηκα τόσο γλυκά που μετά δεν ήθελα να σηκωθώ. Έμεινα εκεί, κοιτώντας τον να κοιμάται. Μου αρέσει που με σέβεται και μου αρέσει που μπορεί συγχρόνως να μου δείχνει ότι με αγαπάει. Δε νομίζω να υπάρχουν πολλά αγόρια στις μέρες μας που να αγαπούν και να σέβονται την ίδια στιγμή.
Δεν πέρασαν πέντε λεπτά και άνοιξε τα μάτια του.
«Ξύπνια είσαι τόση ώρα;»
«Ναι...»
«Και τι κάνεις;»
«Σε κοιτάζω...»
«Γιατί;»
«Γιατί είσαι όμορφος...»
«Κι εσύ είσαι πανέμορφη...»
«Σ' αγαπάω Τζέις, εσύ μ' αγαπάς;»

Δεν απάντησε... Σηκώθηκε και έτοιμος να φύγει ψέλλισε: «Δεν την ξέρω τη λέξη... Σε νοιάζομαι αλλά δεν ξέρω τι θα πει αγάπη...»

«Αγάπη θα πει να φοβάσαι μην χάσεις τον άλλον, να λιώνεις κάθε φορά που τον κοιτάς στα μάτια, να είναι το μόνο πράγμα μέσα στο μυαλό σου, να νοιάζεσαι τόσο που θα έκανες τα πάντα για να είναι χαρούμενος... Να θυσίαζες μέχρι και τη ζωή σου για να σώσεις τη δική του...»
«Τι συμπέρασμα βγάζεις λοιπόν Ρόουζ μου;»
«Δεν ξέρω, με μπερδεύει το μυστήριο που σε κατακλύει...»
«Σε αφήνω να το σκεφτείς» δήλωσε και πήγε να κάτσει στο σαλόνι.

Ίσως τελικά να μην είναι αγάπη αυτό που νιώθει για μένα... Ίσως τελικά να είναι απλό ενδιαφέρον, λύπηση, υποχρέωση... Εγώ πάντως νιώθω αγάπη για εκείνον και δε φοβάμαι να το πω...

Σηκώθηκα και πήγα κι εγώ στο σαλόνι. Έκατσα δίπλα του και κάρφωσα το βλέμμα μου στην τηλεόραση.
«Δυνάμωσέ το» είπα στον Τζέις που είχε κατοχυρώσει το τηλεχειριστήριο.

*ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΠΡΟΧΘΕΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΛΟΣ ΑΝΤΖΕΛΕΣ ΜΕ ΔΥΟ ΝΕΚΡΟΥΣ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ ΤΡΑΥΜΑΤΙΕΣ ΣΕ ΚΡΙΣΙΜΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ. ΦΗΜΕΣ ΛΕΝΕ ΟΤΙ Η ΟΜΑΔΑ ΤΙΓΡΕΙΣ ΞΑΝΑΧΤΥΠΑ, ΑΥΤΗΝ ΤΗ ΦΟΡΑ ΜΕ ΠΙΟ ΕΠΙΘΕΤΙΚΕΣ ΔΙΑΘΕΣΕΙΣ. ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΛΕΠΤΟΜΕΡΗ ΕΞΕΤΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΜΒΑΝΤΟΣ, Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΚΑΤΕΛΗΞΕ ΣΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΟΤΙ ΚΑΤΙ ΨΑΧΝΟΥΝ, ΩΣΤΟΣΟ ΔΕ ΔΕΧΕΤΑΙ ΝΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ. ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΚΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΙ ΤΟ ΕΚΤΑΚΤΟ ΔΕΛΤΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ. ΚΑΛΟ ΣΑΣ ΒΡΑΔΥ.*

«Τίγρεις είπε;»
«Ναι, είναι μια συμμορία με σύμβολο έναν τίγρη στο λαιμό τους. Κάνουν συχνά επιθέσεις, αλλά ποτέ ως τώρα δεν είχαν βλάψει άνθρωπο. Μάλλον αυτό που ψάχνουν είναι πολύ σημαντικό.»
«Ξέρεις Τζέις, κι ο Κέβιν έχει ένα τέτοιο τατουάζ τίγρης στον λαιμό του.»
«Το ξέρω. Εκείνοι τον ξελασπώνουν κάθε φορά από τις βρωμοδουλειές του κι έτσι αποφάσισε να γίνει μέλος. Ας αλλάξουμε θέμα. Με τα παιδιά στη σχολή έχεις μιλήσει καθόλου τελευταία;»
«Όχι, η αλήθεια είναι ότι έχω χαθεί. Θα πάω αύριο στη σχολή.»
«Έχεις χάσει πάντως τα πρώτα μαθήματα. Καλό θα ήταν να προσέχεις, αν θες το πτυχίο.»
«Έχεις δίκιο, θα προσέχω...»

________________________________

Συγγνώμη ζελεδάκια μου για την τεράστια αυτή καθυστέρηση αλλά λόγω εξετάσεων υπάρχει μία κάποια δυσκολία τον τελευταίο καιρό στο να ανεβάζω συχνά.

Ελπίζω να καταλαβαίνετε φιλααακιαααα ❤❤