aydınlanmıyor gecenin sabahı akşamdan kalan,
başlangıç noktasında için için bitmeye yüz tutan,
yüzüm yok konuşmak maharet istiyor öğrendim,
dişimi sıkaraktan bu dehlizde epey söylendim ,
bırakan bırakılanı bıraktığıyla hatırlarmış,
hatıralar kalemden sayfaya dolan anlamsız satırlarmış,
anlamını yitirdiğini sanan yalandır sandığın,
hak diye haksızlıklara körü körüne kandığın,
bir zavallı idi gözünde göremediğin ufaklık,
bir sulu ova idi beldem şimdilerde aldı bir kuraklık,
dumanı eksik olmazdı yüce dağın yine başı bulanık,
hayat ölüm tekerrürü sade bedenler uyanık,
sorgu sual boş bir muhasebe uğraşıp durduğum,
aç bir gönüle aş olup kurulduğum,
yalnızlık sinsilesinde esip gürlüyor herkes,
derin bir içten çekilmesi haram nefes,
uçurtma olup iplerimi teslim ettiğim arş,
yaşamak zor bir iş artık ölüme doğru marş...
_menfi_
