saklanıyor el avuç,ürküyor tıpkı ceylan edası,
uğurladığım her yaşanmış yalnız günmüş vedası,
haklı haksız susar engin arş kadar derin derya,
kusurlu kusursuzluğumuz değil mi kırık dökük eşya,
feryat eder de duymaz huşu içinde gönül,
son deminde son bir nefes diler yaralı her bülbül,
gecenin rengini tasvir etse kaç bin göz,
bir masaldan tek bir adım öteye gidebilir mi her hangi bir söz,
parmak uçlarında çırptığım kanatlarım kırık,
on iki perdeli hanemin on iki perdesi de yırtık,
sus der artık bir dost sesi tıpkısından farklı,
esrarı pus içinde karanlık bir rüyada saklı,
titrese her rüzgar ile güneşin çilekeş ışıkları,
daldır tekrar geçmiş tasına kırık kaşıkları,
çağır dizilsin kader çizgisine tüm aşıkları,
vuslat bir sınav ve kaldırıldı bu sınavın cevap şıkları,
suretimde pastan ibaret kirlerin sevişmesi,
ruhumun toprağa teslimiyeti ile bir yalnızlık yetişmesi,
sınırlarımı çizmem için akıtmalıyım oluk oluk göz yaşı,
var mı akıtacak gözyaşı,suale cevap eyle sabır taşı,
kesip at taşıyamıyorum artık bu bin ihtiyar başı,
göz attığım tüm aynaların inan ki çatıktı kaşı,
hevesle atılan her kulaçta tıkandı ciğerlerim,
bu savaşta delik deşik aklı selim olmayan miiferlerim,
zafer ne uzak ne de yakın elzemin ezeli ebedi,
bir kez olsun gönül kabartıp bak neler geveler menfi...
_ menfi_
