merhabalar elvedaya yüz tutmuş,
yalan kusan dudaklar mürekkep mi yutmuş,
tekerrürden ibaret salıncak ertesi,
yaşanmamışlık fırtınasında çatık çehresi,
kaç okka kaç divit eskitir dertli şair,
anlatmak istemez sırrını masumluğa dair,
duyuyor musun gecenin peydah sedasını,
gün de gece de kaybetmiş emsalsiz edasını,
kürek kürek yalnızlık atılmış ölü toprağa,
son nefesimi bıraktım kulpsuz pakrağa,
göz bebeklerinde ferden bi haber bakış,
gözün bir başka göze itaf ettiği yakarış,
bu ne denli vurdum duymaz bir anlayış,
tek bir doğru,ben başlı başına bir yanlış,
ne dolu ne de boş bir avuç dolusu umut,
bilmeyene çoktan da çok kolay gelir unut,
uyut tüm geleceğini kirlenmesin prenses,
firar etmesin dudaklarından tek bir ses,
depderin bir nefes gibi varlığı,
yokluğu ise depderin bir nefes darlığı,
yüzsüzlerden bir koleksiyon yüzüm,
eksilsin iltifattan eksiksiz her sözüm,
lisanım ne denli yeterlidir lügatlar yetersizken,
ayakların ne yapabilir gözlerin sefersizken,
dönemecindeyim hayatın her yan mayın,
tek bir hedef ve işte ok işte yayın,
gergince çek yayı ve tam buraya gönder oku,
unutma ki unutmam dudaklarımda ihanetin yoku,
unutulan damla damla gözyaşı olur,
en berduşu bile yazılmışsa doğru yolu bulur,
yolum mu yanlış yoksa ben miyim berduş,
nasıl oluyor ben bu kafeste iken herkes hür kuş,
susturulmaktan ibaret tek eyleme meyletmeyen,
sözüm ona hür kuşlara tek kelam söyletmeyen,
ben emsal-i tasvir kanatları kırık kör kuş iken,
her uzvum bana yardım edene görülür diken,
neydi kör kuşa olan kimin umurunda,
acıyı tadıyor kör kuş her yutkunduğunda,
kötü bir sona muhtaç bir masal gibi,
ve sonunda öldürdü kör kuşu sahibi...
_menfi!
