gündüzleri yaşamaktı yapabildiğim en güzel rol,
yokluğundu damaklarıma sarılan en mütevazı alkol,
bak yine sensizliğe aşık bir gece firar günden,
inan ki bir farkı yok ne benim ne de bu günün dünden...
çaresizlik avuçlarıma bıraktığın en son hediyeydi,
bir sual sadece, dudaklardan kalbe akanlar ne diyeydi,
cevabını duyamıyacağım bir sual herşeyin farkındayım prenses,
unutma ki gözlerinin önünde çıkacak ciğerlerimden son nefes...
_menfi_
