Perfect Don't Exist [On-Hold]

Chapter 8 Unexpected

Unexpected

-

"Pinag-alala mo kame!" agad na bungad sa'kin ng kapatid ko pagka mulat ng mata ko. Baliw talaga. Hindi manlang muna ako kamustahin. Naninigaw agad 'tong babaeng 'to, mana saken.

"Malay ko bang mangyayare 'yon sorry naman, where's Mom and Dad ba?"

"Kinakausap 'yung doktor, they're overreacting. Akala kasi nila mamatay kana." she replied.

Nginusuan ko lang siya.

"Sino nga pala ang nagdala sa'kin dito? Ikaw ba?"

"I don't know, hindi ako. Nagulat na nga lang kame dahil nandito ka eh. Ayan yung bag mo oh, nasa tabi mo."

Tiningnan ko yun saglit, mabuti naman at walang kulang. Eh sinong nagdala sa'ken rito? Hindi naman pwedeng si Dolly dahil umuwi na siya nung oras na'yon.

"Ano ba kasing nangyare sa'yo ate?" my sister asked.

Sakto namang dumating sila Mommy at Daddy. Mabuti naman para isang kwentuhan lang.

"Shantina, we're so worried about you. Ano ba ang nangyare?" medyo galit na tanong ni Dad.

"Baby?" si Mom.

"Pauwi na'ko ng bahay natin nun eh. Naglakad po kase ako, feel ko maglakad eh. Then dumating 'yung holdaper."

"About the stabbed wound?" asked Dad.

"I told him that I'll give everything I have on that moment. Hinablot niya po kase 'yung bag ko so I gave it. Eh kaso, gusto niyang kunin 'yung bracelet ko pero nanlaban ako."

"Bakit hindi mo binigay?" kunot noong sa akin ni Shaina.

"That was the bracelet you gave to me. May sentimental value 'yon kaya hindi ko binigay, at isa pa. Hindi pa sya nakuntento sa bag ko? Ang daming libro nun, mahal 'yun ah!"

Nag pout ako. Nabigla nalang rin ako dahil bigla akong niyakap ng kapatid ko. Problema nito?

"Dapat binigay monalang eh, bibigyan naman kita ulet kung kailangan. Napahamak kapa tuloy!"

Ganitong moment ang awkward para samin ng kapatid ko eh. Dahil hindi kame sanay. Sanay kame sa mga biruan at never sa seryosohan. Bumitaw siya sa yakap at nagulat ako dahil nangingilid yung luha niya.

"Oh bakit?"

"Pinag alala mo talaga ako, mag iingat ka nga sa susunod ate pwede? Makokotongan na talaga kita eh."

"Mag iingat na talaga ako, kase alam kong may mga taong nagmamahal sakinn." I said.

Nag family hug ulet kame. I am so lucky na ganito ang pamilyang meron ako. Caring parents and a lovable sister. Wala na akong mahihiling pa, I love them so much.

-

Kinabukasan hindi muna ako pinapasok ni Daddy, mag rest daw muna ako. Pinauwi rin naman ako agad ng doctor kaya nasa bahay ako ngayon.

Mga maids lang ang naiwan dito sa bahay dahil ang kapatid ko nasa school at ang parents ko nasa work.

Ang boring rin pala kapag absent ka. Naalala ko, hindi pa nga pala alam ni Dolly ang nangyari sa'ken. I'll just text her.

To: Dolly Daldal

Dolly, hindi ako nakapasok today obvious naman kase wala ako diyan ngayon. I'm resting that's why. Ichichika konalang tomorrow.

Sent!

After texting her, hindi kona alam ang susunod kong gagawin. What to do? Nakakamatay ang boredom.

But wait, naisip ko na naman. Sino 'yong tumulong saken?

Sana si Coco Martin nalang ang nagligtas sa akin, my goodness! Okay, hindi ko na kaya ang humiga pa. Kaya naman naligo ako at nagbihis. Ombre short, croptop and a pair of vans shoes. Lumabas na ako ng bahay namin at pumunta sa isang pet shop.

Weird ko lang. Pagkatapos kong masaksak ay sa petshop pa ang diretso ko.

Gusto ko talagang bumili ng pet dati pa. Kaya naman bibili na ako ngayon. Pumunta ako sa dog section, ang cute cute nila.

Binili ko 'yung chow chow, malaki na 'yung kinuha ko ayoko ng maliit palang, mahirap alagaan hahaha.

"I'm gonna name you, pepsi." sabi ko sa aso ko.

One of my favorite drinks is pepsi kaya 'yon ang ipinangalan ko sakanya. After ko syang makuha ay pumunta kame ng park. Umupo ako sa isang bench.

Kinuha ko rin ang iphone ko at nagpicture kami ni pepsi. Nag tweet ako with that picture, hashtag new dog. Hahahahaha.

An hour passed, I decided to go home. Pagkauwi ko, nagulat sila Shaina dahil dala ko si pepsi.

"Binili ko siya kanina." I said.

"What's the name? ang cute niya ah. Hahahaha nakakatuwa!" si Shaina.

"Pepsi."

"You named your dog pepsi?" nag roll eyes siya "Panget!"

Ang epal lang ng kapatid ko nu? Inilagay ko sa may garden si pepsi, maluwag kase doon. Kumain din muna ako bago umakyat sa kwarto ko. Medyo inaantok na'ko kaya natulog na ako.

Kinabukasan.

Natapos ang pangatlong subject namin at break namin ngayon. Ikinuwento ko nadin kay Dolly 'yung nangyare saken.

Ang drama lang ng bestfriend ko. Sabi nya hindi daw nya kakayanin na mamatay ako. Oo, mamatay agad ang peg niya. She's crazy.

"I'll just go to the comfort room, Shan. Sasama kaba?" biglang sabi ni Dolly.

"Ikaw nalang, balik kanalang dito."

Umalis na si Dolly, kinuha ko naman 'yung tubig ko at ininom 'yon. Binuklat ko rin ang libro ko at nagbasa basa.

Pero ang daming estudyante na nagdadaldalan kaya naman isinara ko nalang ulit ang libro ko. Bwisit.

"Hey, how are you?"

Naiangat ko ang paningin ko dahil may nagsalita. And to my surprise, si Gabriel. Kumunot ang noo ko.

"I'm fine?" patanong na sagot ko.

What's with him? bakit ako tinatanong nitong mayabang na'to? At bakit nandito siya?

"What brought you here? hindi naman tayo close." sabi ko at kunwaring binuksan ulit ang libro ko.

Bakit ba parang ninenerbyos ako kapag may poging lalake na malapit sa akin? Geez. Magpapa check-up nga ako.

"How's your wound?"

What? Paano niya nalaman? May nagsabi ba sakanya? Kung meron sino? O baka naman kaibigan nya 'yong holdaper?

"I'm the one who helped you yesterday, ako din ang nagdala sa'yo sa ospital. At hindi ko kaibigan 'yung holdaper, alam kong 'yan ang nasa isip mo." paliwanag niya.

Katol pa.

Oh my gosh. Weh? hindi nga? Medyo nagulat pa ako kaya naman hindi muna ako nagsalita. Oo nga nu, pamilyar 'yung boses na nagsalita bago ako mawalan ng malay. Bakit hindi ko manlang naisip na siya 'yon. Engot.

"Hindi nga? Thank you." sincere na sabi ko sakanya.

Kahit hindi mukhang sincere, promise galing naman sa puso. Joke lang.

Peo okay lang naman pala na hindi si Coco Martin ang nagligtas sa akin eh. Ang gwapo rin kase nitong si Gabriel eh, minus the kayabangan.

"I wasn't expecting na ikaw ang tutulong sa akin. Kaya pala familiar ang boses na narinig ko bago ako mawalan ng malay eh."

" Expect the unexpected from now on ."

Sinampal ko sya. "You didn't expect that did you?" I asked and he took a deep sigh. Nawawalan ng pasenya. Nabasa ko kasi na kapag daw may nagsabi sayong expect the unexpected ay sampalin mo and I did. Nagalit ata.

-

If you liked this chapter, please consider giving it a vote.

Thank you for reading!