never let you go // sebaek

23- Sevgili vs En yakın arkadaş

Gözlerinizi açtığınızda ilk gördüğünüz şey Oh Sehun ve pembe dudaklarıysa tebrikler, cennetteydiniz... Eğer bu cennet değilse benim de adım Byun Baekhyun değildi! Herkese nasip olmazdı gözlerini açar açmaz Oh Sehun'u görmek, ne kadar da şanslıydım yahu. Gönül isterdi Minseok'un yerinde olmak, her sabah Sehun'un uyurken melekleri andıran yüzüne gözlerimi açmak lakin kalmıştım Jongin'in uyurken maymuna benzeyen suratına. Birde ağzı açık uyuması yok muydu, salyaları yastığına damlıyordu eşşeğin! Hiç adil değildi...

Alarm çalmadan önce uyandığımdan henüz ikisi de uyanmamıştı, kim bilir kaçıncı rüyalarını görüyorlardı. Ben ise dün yaşadıklarımın bir rüya olmasından o kadar korkmuştum ki, eğer sabah Sehun'un kolları arasında uyanmasaydım asla inanmazdım gerçek olduklarına. Ama Sehun'un kollarının arasında uyanmıştım, gerçekti hepsi, gerçek olamayacak kadar gerçek. Hatta öylesine gerçekti ki dün yaşanan yoğun öpüşmemizden dolayı Sehun'un dudakları hâlâ şişti, tam öpülesiydi ama maalesef onu öpmeye cesaretim yoktu. Onun yerine günaydın öpücüğü olarak sivri çenesini öpüverdim.

Bir süre kafam omzunda açılmayı bekledikten sonra kalkmaya karar verdim çünkü omzunda ağırlık yapıp onu rahatsız etmek istemiyordum, gece yeteri kadar yatmıştım omzunda. Dikkatlice Sehun'un kolları arasından sıyrıldım, büyük ihtimal gece biz uyuduktan sonra odaya giren Jongin'in örttüğü pikeyi yavaşça açtım. Şerefsiz Jongin pikeyi daha çok benim üzerime örtmüştü, yataktan kalktıktan sonra pikeyi Sehun'a iyice sardım. Tam da beklediğim gibi Jongin kendi yatağında yastığına salyalarını damlata damlata ağzı açık uyukluyordu, her sabah bu görüntüye gözlerinizi açmak gerçekten hoş değildi! Dayanamayıp yanına gittim ve onun da açılan üstünü örttüm, yavaşça ağzını kapadım. Sadece saniyeler sonra ağzı yeniden açılınca ne hali varsa görsün diye düşünerek yanından uzaklaştım çünkü ben ne kadar çok ağzını kaparsam kapayayım Jongin her seferinde geri açmaya devam edecekti, biliyordum.

Dünyada iki türlü uyuyan insan vardı; biri Sehun gibi melekleri anımsatıyordu, diğeri de bir ayıyı!

Dudaklarımı ısırarak onlara şöyle bir baktım, bazen gıcık etseler de çok seviyordum sıpaları be... Şu dünyada en çok değer verdiğim iki insan karşımdaydı, en masum (eh, birazcık) halleriyle uyuyorlardı. Benim minnoş kalbim bu görüntüye nasıl dayanırdı? Çok güzellerdi, çok.

İç çekerek son bir kez onlara baktıktan sonra dolabıma doğru ilerleyip temiz kıyafetler aldım elime, ardından Jongin ile kullandığımız ortak banyoya gittim. O an tek düşünebildiğim dün güzel kokup kokmadığımdı, umarım pis kokmamışımdı... Sehun gayet güzel kokuyordu, elbette koklamıştım onu! Kendi kokusuyla karışmış klor kokusuna hastaydım... Yalnız kendim için aynısını söyleyemezdim çünkü bana göre dün en pasaklı halimdeydim, ağlamak istiyordum.

Kısa bir duştan sonra banyoda kıyafetlerimi değiştirdim ve biraz daha vakit geçirip dişlerimi güzelce fırçaladım, olur da Sehun aniden öperse diye her an tetikte olacaktım bundan sonra. Dediğim gibi, Sehun'un sağı solu belli olmuyordu, her an dudaklarıma yapışabilirdi. Elbette benim açımdan hiçbir sakıncası yoktu, istediği zaman öpebilirdi beni, hazırdım.

Banyoya girdiğimde uyuyan ikili ben geri çıktığımda da aynı bıraktığım gibi uyumaya devam ediyordu, hatta küçük horultular bile duyuyordum. Amma uykucuydular yahu. Sevimli uykucular, benim uykucularım... Bugün nedendir bilinmez Jongin ve Sehun'a sevgim fazlasıyla kabarmıştı, her istediklerini yapacaktım!

Fakat önce uyanmalılardı... Sehun'u sonraya saklayarak Jongin'e doğru ilerledim, ilk hedefim oydu çünkü onunla konuşmamız gereken tonlarca şey vardı.

"Jongin," Dizlerimin üzerine çöküp yüzümü onun yüzüyle aynı hizaya getirdim ve kibarca omzunu dürttüm lakin tabii ki uyanmadı. "Jongin, uyan benim tatlı ayıcığım," dedim sesime neşe katarak, omzunu bir kez daha dürttüm. Yine tepki yok. "Jongin, uyansana!" Bu sefer daha şiddetli dürtünce nihayet tepki gösterebildi, anlamsız mırıldanmalar çıkarmış ama gözünü açmamıştı.