Hij houdt van rood

Ooh nee...

Met kloppend hart lees ik het briefje, een keer, twee keer. Ik kreun nog meer vragen. Ik besef dat ik geen antwoorden heb gekregen op vragen die ik wilde stellen. Ik besef me dat ik überhaupt geen vraag heb gesteld. Nouja, behalve over de branden, maar dat wist ik al. Bovendien kwam er een ongelooflijk stom antwoord uit. Ik ben nog niks wijzer geworden, ja zijn leeftijd. Wauw! Nouja, ik had het niet verwacht. 17 die jongen is pas 17. Moet je nagaan wat voor crimineel het wordt als hij ouder is. Nogmaals lees ik het briefje. Mijn wangen gloeien, ik heb het warm. Zorgvuldig vouw ik het papiertje op en trek ik mijn jas uit. Niet dat ik het daar minder warm van krijg. Dat is gewoon de spanning. Niks anders dan spanning. Ik zal vanavond weer lang wakker liggen met vragen…

Ik verlang naar Chris. Ik wil hem voelen. Maar ik ben ongesteld… En Chris ziet daar de charme niet zo van in… Heel begrijpelijk, welke gek wel? Het stinkt, het is vies en blegh! Oké het warmte probleem is opgelost. Jeej... Ik heb dringend een berg chocola nodig!

Inderdaad, ik kan de slaap niet vatten. Ik vraag me van alles af. Waarom doet ie t? Wat is er met zijn vader? Is hij echt pas 17? Ik voel zijn handen op mijn lichaam, zijn adem in mijn nek. Er ga een warme siddering door mijn ruggengraat. Ik woel, ik draai. Ik mis V!

SHIT!

NEE!

STOP!

Chris, Chris, Chris, Chris, Chris. Denk aan Chris. Kom op. Ik hijg. Ik raak in paniek. Telefoon!

‘Hoi…’

‘Kun je niet slapen?’ zijn stem, zijn stem, zoveel beter.

‘Ja, uuuh nee’ ik laat een diepe zucht ontsnappen.

‘Ik uhm moet je stem even horen?’ ja, want anders word ik lichtelijk opgewonden door een andere man, jongen! Jongen! Jongen! Hij is pas zeventien! Zeventien!

‘Dat is wel een mooi compliment.’ Doorbreekt Chris mijn gedachten. ‘Graag gedaan, V is pas zeventien!’ flap ik eruit.

‘Oh, uh diep gesprek gehad?’ vraagt hij voorzichtig.

‘Hij liet iets los, sorry. Heb je lekker gevoetbald?’ verander ik van onderwerp.

‘Ja heerlijk, ik kon er even alles uitgooien. Hoe heb jij het gehad? Trek je het een beetje?’ And we’re back… Ja ik heb het heerlijk gehad, ik geniet nog na.

‘Prima, hij doet wel voorzichtig. Niet dat ik er van geniet ofzo, echt niet! Maar het is wel fijn dat hij soort van rekening lijkt te houden.’ Ratel ik, zou Chris het door hebben? Nee toch, misschien wel. Ja natuurlijk. Hij gaat me dumpen. Ik raak Chris kwijt. Ik... ik...

‘Toch wil ik hem keihard slaan. Wanneer kan ik hem ontmoeten?’ pfffffff

‘Ik zal een afspraak proberen te maken.’ Zeg ik zo zakelijk mogelijk. Ergens heb ik het idee dat het heel slecht zou aflopen. Wie weet heeft V een ander idee. Misschien, stel dat, in een ideale wereld, zal hij zich laten slaan, als tegen prestatie. Ik schiet in de lach. Een crimineel die een tegenprestatie levert voor zijn daden. Een ideale wereld? In een ideale wereld zou ik nooit verkracht zijn. 

‘Waarom lach je?’ vraagt Chris.

‘Ik zag V’s gezicht voor me als jij hem keihard zou slaan, vond het wel een fijn gezicht. Je bent echt geweldig schat! Hoeveel jongens zouden me nu niet laten schieten. Maar jij niet, jij steunt me, blijft bij me, ondanks alles.’ Er schieten tranen in mijn ogen.

‘Dankje, maar ik kan ook niet zonder je. Ik bedoel die maand. Die maand was een hel, ik kon niet meer helder denken. Dat wil ik nooit meer, echt, nooit. Bovendien ben jij ook geweldig, je doet dit alles om iedereen in je omgeving te redden, zonder dat ze het weten.’ Antwoordt hij.

‘Dat kan toch ook niet anders… Ik mis je’ zeg ik. Wie zou in mijn plaats anders handelen?

‘Jawel, maar jij kan niet anders, ik mis je ook, ik wil naast je liggen.’

‘Ik ook naast jou, samen slapen.’ Dat klinkt fijn.

‘Doe je ogen maar dicht.’ Zegt Chris zachtjes en hij begint zachtjes een slaapliedje te zingen, grotendeels vals, maar zo lief.

Met een glimlach luister ik naar zijn gezang…