değişim~tomione

Gülmek Sana Yakışıyor

Herm'den

Sevgili Harry

Bunu neden yazıyorum gerçekten bilmiyorum. Sana bunu kendi elimle verebilir miyim ya da gerçekten vermek istiyor muyum? Kendimi öyle büyük bir bataklığa soktum ki çıkmak için uğraştıkça daha çok batıyorum. Yanımda olup beni onaylamana ihtiyacım var Harry. Seni hayal kırıklığına uğratmadığımı söylemene ihtiyacım var. Ama yinede seni dinlediğimi düşünüyorum. Sonuçta sen hep bir kere olsun mantığımı bırakıp kalbimle karar vermem gerektiğini söylerdin. Mantığımı Tom Riddle'a karşı kapattım ve geri açamıyorum Harry. Yaptığı şeyleri sorgulamaya çalışsamda her zaman bir açıklaması oluyor ve bu beni ikna etmeyi bir şekilde başarıyor. Bellatriks gibi onun büyüsüne kapılmaktan korkuyorum. Her ne kadar yanımda Draco olsada Malfoy'ları bilirsin zorda kaldıklarında kendilerini kurtarmayı hep bilirler.

 Bir kaç saat önce büyücülük dünyasının en büyük idolünün çöküşüne tanıklık ettim.  Seninde akıl hocan olan ve beni bu zaman dilimine gönderen Dumbledore. O gerçekten böyle biri miydi bilemiyorum. Çünkü insanlar düşündüğümden o kadar farklı ki. Bize karşı Grindelwald'ı seçti Harry. Tom'a olan nefreti gözünü öyle köreltmişti ki benim üzerime öldüren lanet göndermekte tereddüt etmedi. Sonuçsa ortada ben sana bunları yazarken Tom gelecek postasına kahramanlığını anlatıyor. İşler daha fazla nasıl tersine dönebilirdi ki. Lord Voldemort muggle doğumluların savunucusu rolünü istemeden de olsa üstlenmiş oldu. Planlarından tam olarak vazgeçtiğini düşünmesemde onu karanlık yoldan olabildiğince uzak tutmaya çalışacağıma söz veriyorum. Bu yolda kendim karanlığa batacak olsam da. 

Daima seninle

Hermione Jean Granger

Mektubu kapatırken dökülen gözyaşlarıma engel olamadım. Gerçek buydu. Bildiğim gelecek tamamen değişmişti. Artık yapacağım tek şey Tom'un karanlığa daha fazla batmasını engellemeye çalışmak tabii bu mümkünse. Mektubu sandığımın en altına saklayıp gözlerimi kapattım. 

***

"Haberleri okudun mu?" 

Büyük salonda oturmuş insanların meraklı bakışlarına aldırmadan kahvaltı yapmaya çalışıyordum. Olayı birinci ağızdan öğrenmek isteyenler o kadar fazlaydı ki en sonunda çevreme koruma büyüsü yapmak zorunda kalmıştım. Tabiki bu Tom'un bana ulaşmasını durdurmamıştı. Gözlerimi önümde salladığı gazeteden ayırıp onun yeşillerine diktim. Onu ilk defa bu kadar heyecanlı görüyordum.

"Bilmediğim bir şey mi yazıyor?" dedim üzerimizden hiç ayrılmayan gözlere aldırmamaya devam ederek

"Tam bir eğlence katilisin Herm" diyerek yanıma oturup bir tabağı doldurmaya başladı

"Ne yaptığını sanıyorsun sen?" dedim sesimdeki meraka engel olamayarak. Gryffindor masasında oturmayacaktı değil mi?

"Gayet açık olduğunu sanıyordum. Kız arkadaşımla birlikte kahvaltı yapmaya çalışıyorum" dedi yüzünden hiç eksik etmediği gülümsemesiyle. Onu gerçekten gülümserken görmek tuhaf hissettiriyordu

"Ama burası gryffindor masası" dedim gereksiz olduğunu bilsemde. Bu sırada Tom ikimizede kahve koyuyordu

"Artık bu okulda kimsenin bana karışacağını sanmıyorum Herm. Ben bir kahramanım unuttun mu?" çapkınca göz kırptığında gözlerimi devirmekle yetindim.