burası bir tımarhaneysi ve ben tekbaşımaydım....
Karşımda bir pencere vardı ve annem ile Alecia oradaydı konuştukları duyulmuyordu zaten onların bulunduğu kısım çok karanlıktı venim etrafımdaki herşey bembeyazdı ve 10 - 15 saniye sonra pencerenin önüne dışarıdan beyaz bir perde indirdiler .
Gerçekten çok sinirlenmiştim kapı yoktu her şey o kadar beyazdı ki aralarında gözükmüyordu , o derece beyazdı . Buralarda kamera olmalıydı , ' Beni buradan çıkar seni sürtük ' diye bağırdım beni duymuşlardır ben onları duyamıyordum üstelik çok sessiz bi yerdi.
Beyaz cehennemdi burası benim odaya takdığım isim.daha fazla bağırdım bağırdım ve bağırdım en sonunda gücüm çok tükendi ve etraf kararmaya başladı ve bayılmış olmalıyım çünkü aylıdığımda bundan başka bi şeyi hatırlamıyordum.
Uyandığımda beyaz cehennemde değildim karanlık bir odada sedyede bağlanmış bir şekilde yatıyordum , hemşiremsi şeyler vardı yanımda ve hastane elbisesi giydirmişlerdi neyse buna da şükür deli gömleği değildi. annem kapının dışında duruyor yanıma yaklaştırmıyorlardı, Dr.Alecia da buradad değildi aslında biz orada değildik orası (beyaz cehennem) psikoloğun da olduğu yer başka bir yermiş ben bayıldığım sırada 'Deliler Hastanesi'ne getirmişler beni .
Hemşiremsi şey ve diğer hemşirenin konuştuklarını dinledim . Ben bayıldıktan sonra buraya getirilmişim ve ayılmışımkendi kendime aniden ve bağırmaya başlamışım deli gibi harekatler yapmışım durumumum vahim olduğunu söylüyorlardı birbirlerine ve bana iğne yapıp sakinleştirmişler. Sonra tekrar uyanmışım ve bunlar oldu işte.
Kaçamamam için ellerinden gelen herşeyi yapmamışlar bunlar ya bağlanan ipleriçözmem gerekirdi ve bende gerekeni yaptım daha sonra korktum ama bunlar durumu vahim olan bi şizofrene böyle basit bırakmazlardı ki. Belki üzerimde deney yapıcaklardı belki de ruhani şey yardım etti . Kimin yaptığı umrumda değildi odadan çıktığımda hemşire arkasına döndü ve ' sen nasıl ? yani , şey o .... ' gevelemeye başladı başka bir hemşire iyi de bu imkansız diye bağırdı ve yanıma koştular onlar benden korkuyorlardı , hiç çekinmeden kadının elindeki iğneyi aldım bu ne lan iğne değil bıçak adeta böyle büyük iğne mi olur her neyse boğazıma tutarak onları kendimi öldürmeyi tehdit edercesine odadan çıktım geri geri yürümeye başladım çünkü onları görmeme lazımdı saha sonra koştum ve onları göremeyene kadar bu yıkık binada dolaştım bir kapı gördüm açtım ve içeri girdim ...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ŞİZOFREN
HorrorGördüklerime kimse inanmadı , ve sonunda şizofren olmadığımı anladılar ama olanlardan sonra anlamamalarını bile isterdim ...