ŞİZOFREN

bölüm 13 ( Darcy )

burası Darcy'nin odasından çok daha fazlasıydı...

           Aynada kanlarla çizilmiş şekiller , duvarda latince olduğunu tahmin ettiğim yazılar vardı.Yatağın üstünde simsiyah bir örtü onun üstünde de yine siyah olan tüller vadı . İğrenç kokuyordu midem bulandı kapıyı kapattım ve sırtımla ittiriyordum çünkü Darcy (  en azından bedeni Darcy idi ) kapıyı ittiriyordu. İçeri girmemesi lazımdı ama burada daha fazla duramazdım midem dayanamıyacağım kadar bulandıktan sonra zaten güçsüzleşmiş ve aç olan bedenim yere yığıldı ve midende kalan tek şey olan kanı kusmaya başladım.

           Darcy manyağı kapıyı o kadar hızlı ittirdi ki kapı kolu sırtımı delicek kadar acıttı. En iyi arkadaşımın bedenine girmiş bi seytan ile aynı podadaydım. " Üzgünüm şeytan , kusmakla meşgulum" Darcy'nin ellerini boğazımda hissettim .Gözlerimi açtığımda Darcy tam önümdeydive beni boğazımdan tutarak kaldırdı . Duvara yapıştırdı adeta .Çığlık atıyordum. Sanki ıssız bi yerdeymişiz gibi kimse beni duymuyordu , üstelik sokaktan da hiç ses gelmiyordu.Darcy hemen önümde olduğu için kusamıyordum. Kan ağzımda kalıyordu bende  yutmak zorunda kalıyordum Darcy bana yumruk attı , yere yığıldım kendi kanımı içtikçe iyi hissediyordum ve daha az kusuyordum yerden kalktım ve aynanın önünde duran Darcy'e yumruk attım ve kafası aynaya çarptı.  Ayna parçalandığında aynaya yazılmış şekiller de ayrılmış ve her yere saçılmıştı Darcy öldü. En azından içinde ki şey öldü. Odadan çıkıyordum ki Darcy'nin dirseklerine kadar morarmış elleri dikkatimi çekti .Boğazımı sıkarken görmemiştim. Boşverip odadan koşarak çıktım , kokuyu unutmaya çalışıyordum çünkü hatırladıkça midem bulanıyordu .Bindan çıktım ve tenha yerlerden yürümeye başladım  . O kadar şey yaşamama rağmen hala insanların ne düşüneceklerini umursadığım için mümkün olduğunca onlara gözükmemeye çalışıyordum. 

               San Diego 'da bunu beceremedim ve artık bütün düşüncelerimin saçma olduğuna vardım ve kendimi özgür hissedercesine yürüdüm. Yağmur yağmaya başladı . Kollarımı açtım ve yüzümü yağmura çevirdim. Islaklığı hisederken mutlu oluyordum. Yağmurdan kaçan insanlara anlam veremediğim gibi. Kıyafetim kirliydi hemde çok , kan toz, toprak ve ne olduğunu bilmediğim siyah şeylerde doluydu. Yağmur şiddetliydi yüzümdeki kan lekesini temirlerken yaralarımı sızlatıyordu. Biraz sonra bende yürümeye başladım .Gidecek yerim yoktu metro istasyonunda kalmaya karar verdim . Karanlık ,sessiz ,tenha bir yeri seçmem kötü bir karardı ama en kötü karar kararsızlıkdan iyidir. 

                  Uzun merdivenlerden aşağı indim , merdivenler bitmiyordu adeta . Bacaklarım inanılmaz derecede güçsüzleşmişti. Yığılmadığıma şükrediyordum. Darcy aklıma geldi. Ben gittikten sonra Darcy'e ne olmuştu böyle ? Belkide ölmüştü oradaki sadece bedendi. Eskiden onun için herşeyi yapabileceğim kardeşim saydığım en iyi arkadaşım öldüğünü bile düşünüyordum artık hiçbirşey hisetmiyordum. Kimse için , kendim de dahil. Belki duygusuzlaşmıştım ama güçlüydüm. Güçlü kalıyordum .Güçlü kalmak zorundaydım .Bir banka yatarak sabahın çabucak gelmesi için dua ediyordum. bütün bu şeyler dolaptaki kanla başlamıştı "dolapta ki kan ya" o zamanlarda korktuğum için annemle yatıyordum . Düşüncem yüzüme vurdu , gülümsedim. Eskiden o saçma seyler için ne kadar ağladığımı hatırladım . şimdi ise tuhaf bile karşılamıyordum.

                    Bütün bunları galiba kendime ben yapmıştım. Korkak olmak hiçbirşey sağlamıyor , daha kötü seyler oluyor  , korkak olmayın , daha az korku ve daha fazla umut ile bütün iyi şeyler sizin olabir. Cesaret de gerekiyor. İnanç da , bi insanın kendine inanmaması çok kötüdür. İnanç la birlikte umutu da öldürüyoruz. Bunların hiçbirinin farkında değiliz . Dark olan herşeyi seviyoruz.Rock dinliyoruz , siyah zamanla en sevdiğimiz renk oluyor daha mutsuz oluyoruz , acılarımızdan kaçmak için kendimize zarar veriyoruz .Sonra da hayatımızın berbat olduğunu söyluyoruz. Kolay olmadığını biliyorum ama bu durumdan kurtulup yeni bir hayat yaşamak istiyorum ve bu işe korkak olmayarak başladım hepsinin üstesinden geleceğime de inanıyordum artık . Sanırsam biraz da şans gerekiyor ama ...