okul için üstümü değişitriyordum ki .... Anada o çiziklerin gerçek olduğu gördüm , çığlık atamadım , konuşamadım, hiçbirşey hissetmedim hemde hiçbirşey elimle dokundum , acıyordu .
Evden çıktım , okula gitmedim sokakta biraz gezindim hava bir türlü aydınlanmıyordu saat 6.00 gibiydi yürümekten bile sıkılmıştım , konuşamıyordum gördüklerimi kimselere anlatamıyordum bütün düşündüklerim beynimin içinde birbirlerini yiyorlardı korku,endişe dışında birşey hisssetmeyi unuttum.
Annem işe 8.00'de gidiyordu. saat 8.15 olduğunda eve gittim annem okula gitmediğimi bilmemeliydi.Bilirse nedenini sorar ben de annemden hiçbirşey saklayamam hemen söylerdim. Eve gitttim. Canım hiçbirşey istemiyordu .Sessizlikten karanlıktan korkuyordum artık.Televizyonu son ses açtım, müziği de öyle. Bütün lambaları yaktım. Yatağıma uzandım bağıra bağıra ağladım , kendi kendime konuştum haykırdım, çığlık attım.
BİRİ BENİ UYANDIRSIN BUNDAN ! BENİ KARANLIKTAN KURTARIN , KANIMIN AKMASINI DURDURSUN BİRİ UYANAMIYORUM !
Sustum rahatlamış gibiydim ve son 3 saattir hiçbirşey olmamıştı , az önce bağırdıklarımın hiçbirini daha önce düşünmemiştim içimden bile söylememiştim birden aklıma geldi önümdeki bir kağıdı okuyor gibiydim.Söylediğim şeyleri hatırlamaya çalıştım 'Kanımın akmasını durdursun biri ' 'ne kanı ?' dedim kendi kendime , bildiğim kadarıyla hiç bir yerim kanamıyordu. Hava sıcaklamıştı saçlarımı topladım . Saçlarımı topladığımda boynumdaki kan lekesini gördüm boynumda küçük bir çizik vardı ve kanıyordu .Buna inanmıyorum bu olan şeylere artık tepki vermiyordum. Alışmışım galiba bu daha beter bir şeydi yada uyuşmuştum .
Kafeye gittim annemden izin aldım ve Darcy'lere gittim bu gece orada kalacaktım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ŞİZOFREN
TerrorGördüklerime kimse inanmadı , ve sonunda şizofren olmadığımı anladılar ama olanlardan sonra anlamamalarını bile isterdim ...
