De Levensedelsteen

Mijn vaders goede keus voor vrienden

Het was een gemiddeld amerikaans rjjtjeshuis, vierkant en redelijk groot. Alleen het grote bord met "Fentonworks" en een enorm ufo achtig ding met uitsteeksels was niet echt gemiddeld.

Ze zagen me kijken en ik deed snel mijn mond dicht (wanneer was die open gegaan?).

'Mooi huis.' mompelde ik en we gingen naarbinnen.

'Luister mijn ouders komen om 6 uur dus zou je om half weg kunnen gaan?' vroeg Danny ongemakkelijk.

'Waarom?'

'Ik probeer een genante ontmoeting te voorkomen..'

'Snap ik.' ik glimlachte.

We deden de rest van de tijd niks anders dan Dash immiteren, leraren belachelijk maken en lachen.

Tot we via meneer Lancer (en het feit dat die net op een pudding leek)

Op het onderwerp familie.

'Ik zweer het je, mijn ouders hebben niet eens door dat ik hun feeënprinsesje niet ben!' klaagde Sam.

'Nou, mijn ouders vinden dat ik me teveel met technologie bezighoud.'

Zei Tucker en we keken hem met een opgetrokken wenkbrauw aan.

'Oke misschien is dat wel zo..' mompelde hij.

'Jongens, please. Hebben jullie mijnes al eens gezien? Ze vallen zelfs de school binnen vanwege hun obsessie!' klaagde Danny. Toen keken ze naar mij.

'En jij?' shit! hoe moest ik hier nou onderuit komen? Snel keek ik naar de klok en zag dat ik al weg had moeten zijn.

'Oh shit, je ouders komen zo thuis! Dag! Het was erg gezellig!' en ik rende het huis uit. Oke, trots was ik er niet op, maar wat verwachtte je nou? Hey, mensen, ik ben hartstikke rijk!! Dan neemt niemand je meer serieus en vind iedereen je een aansteller.

Ik peinsde en in de bus tekende ik gedachteloos poppetjes op het raam. Toen ik thuiskwam besefte ik dat ik pap niks had verteld van waar ik heen was geweest.

'Waar ben jij gebleven?' hoorde ik hem koel zeggen met een boze ondertoon.

'Bij mijn nieuwe vrienden en..' verder kwam ik niet. Mijn vaders gezicht klaarde op en zijn blauwe ogen schitterden. Hij gaf me een dikke knuffel en zei tegen me dat ik zolang tv mocht kijken als ik wou.

In plaats daarvan ging ik oefenen.

Twee weken gingen zo verder. In en uit school ging ik met Tucker,Sam en Danny mee naar huis (meestal Danny's) en als ik terugkwam ging ik oefenen. Voordat ik naar bed ging maakte ik mijn huiswerk en keken pap en ik tv.

Tot op een dag ik me verslapen had, de bus gemist en fietsend naar school moest. Daarna was ik te laat in de les en in de eerste pauze beschuldigde de lunch dame mij dat ik een broodje had gestolen (ik kéek er alleen naar, jemig). maar de laatste pauze spande de kroon: ik zat eindelijk rustig met mijn vrienden te lunchen, toen er een zwevend blauw mannetje binnenkwam die alle kartonnen bekers op ons afstuurden (!!!). Sam en Tucker duwde mij ineens op de grond terwijl alle bekers buiten bereik waren, en ineens vloog die witharige jongen weer omhoog om hem te bevechten (alhoewel, bevechten...eerder een paar klappen geven en hem opzuigen met een thermoskan ofzo. En ja, ik moet in therapie) Danny Phantom maakte even een snelle buiging naar de leerlingen vloog door het plafond weg.

Toen viel me wat op (Sam en Tucker hadden me weer overeind geholpen):

'Waar is Danny?'

'Wc.' zeiden ze in koor. Ik geloofde ze.

Ik kon niet met een van hun mee om het te bespreken want pap wou iets met me bespreken (en ik liep een beetje achter met mn huiswerk.)

'Liefje, vanavond komen mensen op visite.'

'Oh leuk, zakengedoe? Ik download wel een film.'

'Nee, oude vrienden van me. Ze hebben twee kinderen van ongeveer jouw leeftijd.'

'Oke.' mompelde ik vaag.

Stom huiswerk.

Het was avond en het bezoek zou over een half uur komen.

Pap gaf de kok allemaal opdrachten, maar toen ik wou helpen duwde de kok me gestest weg. Nou dan maar niet toch?

Ik zat voor de tv en pap snauwde opdrachten naar huishoudsters (die hij speciaal had ingehuurd)

die om hun beurt weer naar mij snauwden (dat ik in de weg liep enzo). Ik besefte dat dit de eerste keer was dat ik bij een visite was.

Meestal logeerde ik dan bij verre familie of lag ik in bed.

Had ik trouwens al gezegd dat het maandag was?

De bel ging en ik overwoog om open te doen. Maar pap was me voor en ik hoorde lachende stemmen.

'Liefje, kom je?' ik liep naar de deur en hoorde een mannenstem zeggen

'Vladdie heb je eindelijk een meisje? Ik ben zo blij voor je!'

Pap zag me vanuit de deur en hij glimlachte.

'Daar ben je! Dit zijn mijn collegevrienden en..' maar ik hoorde de rest niet meer.

Want ik staarde in het geschokte gezicht van Danny Fenton.