BTS TÜRKİYEYE GELİŞİ

ÇILGIN BİR GÜN

Tek başıma geçirdiğim o kadar zamandan sonra onun da benim gibi normal biri olacağını beklemiştim.Kıyafetlerinin normal ve abartısız olacağını düşünmüştüm, sıradan bir hayat süreceğini...... Fakat aksine. Her söylediğimin tam zıttıydı.Küçüklüğümden sonra hatırladığım bulanık anılarımdan göründüğünden çok daha yakışıklıydı.

*********
Ama gözlerim yaşlarla parlıyordu; alt dudağım korkuyla titriyordu; yanlarıma düşürdüğüm ellerim titriyordu. Baekhyun'un bakışlarından bana baktığını fark ettim, bir kez daha beni hatırladığını....
Ayağa kalktı. Sandalyesini devirdi.Sakin, yavaş adımlarla önüme geldi.Hani beni ilk gördüğündeki ağlayış varya. Aynen onun gibi,kalbi bir mermi gibi delip geçti, yıprattı, iz bıraktı.Beni omuzlarımdan tutarak kaldırdı.Kollarının arasına aldı. Sımsıkı sarıldı.Ağlayabildiğini hissedebiliyordum.Ilık Göz yaşları tenimi ıslatıyordu.
"Gül" diye fısıldadı. İçi düğüm düğüm olmuştu sanki."Özledin mi beni? "
Cevap vermedim. Fakat gözlerim yan tarafa doğru kayıp yeniden baekhyuna çevrildi. Birkaç damla yaş yanaklarımdan akarak yere düştü. Dudaklarım dahada titremeye başladı ve bastırmaya çalıştığım hıçkırıklarımla göğsüm inip kalktı.Ne diyeceğimi ne soracağımı bilmiyordum. Ama içimden birşeylerin koptuğu hissi yaratan korkunç duygu gitgide artıyordu. Boğazımda toplandıkça sanki beni boğmakla tehdit ediyordu. Daha sıkı sarıldım sımsıkı sarıldım. Bir daha bırakmak istemedim."Beni bir daha bırakmayacağınaa söz ver? " dedim. Hıçkırıklarım dinmemişti. Deli gibi ağlıyordum. Son nefesimi veriyormuş gibiydi ağlamam, fazla değişikti. "Aptal şey, Asla"
Dedi.

-Neden burada dramatik bir ortam var?

Baekyun kafasını kaldırmıştı.Kahve gözleri inci inci yaşlarla doluydu. Ama ben bakmıyordum.Hala sarılıyordum. Sonra kafamı tuttu ve o yöne çevirdi. Kafamızı birbirine dayadı;
-Şuna bak! Aynı ben; Hık demiş
Burnumdan düşmüş!
Aslında neye uğradığımdan haberim bile olmadı diyebilirim. Karşımda kai gerçekten ciddi birşey olmuş gibi ellerini cebine sokmuş baekhyuna bakıyordu.

Kai kaşlarını çatarak;

-Baekhyun! Sabah sabah olmayan kafanla benle kafa bulma..
Dedi.
-Ya yokk! Ciddiyim. İnanmazsan birazdan ispat ederim. Şimdi uzaaa!
Dedi elini artık git işareti yaparak. Bunlar biliyormuydu bir kardeşleri olduğunu?
Zeynep te galiba bizi başbaşa bırakmak için bana baktı ve eliyle ben gidiyorum sonra beni ara Dedi. Bende kafa salladım.

Özlem, ne tür bir duygudur. Bilir misiniz?özlem; içinde farklı duygular bulundurur. Özlem duygusunu Yaşayamayanların bilemeyeceği bir şey. Yaşayanlarında bir daha yaşamamak isteyeceği bir duygu.
Hayatımı anlatan üç kelime var;
acı, nefret,kıskançlık bunlar benim alfabem gibi.

-Birşey sormak istiyorum dedim gözlerimi yerde dolandırarak.
Beni dinliyordu. Sözüme devam ettim;
-Evet! Küçükken abim olduğunu biliyordumda. Biz hiç benzemiyoruz ve sen bir korelisin bende bir türküm.
Kendinden emin bir şekilde;
-İkimizinde babası aynı annelerimiz farklı. Ve sen türk değilsin. Bir melezsin.
-Biliyorum melez olduğumu ama türk kanı var bende gururluyum. Off çok değişik ya!
-Normal bir şey.Alış artık. Sevinmen gerek.Bunca yıl Beni düşün; senden daha fazla zorluk çektim.
-Bir bayan olarak en çok zorluğu ben çektim.Bilemiyorum, hayat çok zor. Neden bu kadar adaletsiz olmak zorunda? Sanki hayat bana karşı bir cephe almış..
Dedim bıkkın bir tavırla.Derin bir nefes alarak Yanaklarını şişirdi.Sonra hızlıca verdi.
-Onca yıl yanında olmadığım için üzgünüm. Benim hatamdı dedi gözleri nemli bir şekilde..
-Tabiki de senin hatan! Biraz olsun duygusallığı bıraksak..

Kaşlarını çatarak bana baktı

-Birazcık olsada edebiyat dilini kullanır mısın?Şurada bir dram yaşıyordum kendimden oldum. Eğer bundan sonra abine bir daha atarlanırsan alırım aklına!