Alles veranderd

Meet my friends

Louis P.O.V.

Ik heb net Eva voorgesteld aan de jongens. Op een beetje een rare manier misschien, maar ik plaag haar nu eenmaal graag. Ik vond het wel schattig hoe ze daar hulpeloos in het rond aan het lopen was. De jongens vinden haar in ieder geval al een mooie, lieve meid. Maar ze pakken haar niet van me af !

We lopen naar onze kleedkamer om ons te gaan douchen. Thomas komt naast me lopen. Hij is één van mijn nieuwe vrienden. Hij is zeer rustig tegenover de andere. Hij is niet zo verslaafd aan meisjes. Als hij maar lol heeft. "Weet je zeker dat je niet verliefd op haar bent ? Jullie zijn we heel close.." zegt hij zonder me aan te kijken. "Ik weet het zeker." Waarom vraagt iedereen dat toch ? Als we klaar zijn met douchen, zeg ik de jongens snel gedag en ga naar Eva. Als ik de kleedkamer uitkom zie ik ze in de gangen rond dwalen. "De weg kwijt ?" vraag ik lacherig. Ze moet er blijkbaar niet mee lachen. "Nee, een jongen." "Welke jongen ?" "Een jongen met bruin krullend haar en een prachtige stem. Hij zit bij me in de klas bij een van de vakken en ik heb hem daarjuist gezien. Hij kwam de zaal binnen, maar toen hij zag dat ik er was, ging hij even snel weg dan dat hij binnen gekomen was. Zou hij bang zijn van mij ? In de klas durfde hij me nog aan te kijken, maar nu rent hij weg van me. Is er iets mis met me of.." "Ssssht, Eva rustig ! Die jongen is vast verlegen. Er is helemaal niks mis met je !" Ik probeer haar wat gerust te stellen door haar een louhuggy te geven. Zo noemt zij ze toch. Als ze eventjes steun nodig heeft of haar niet goed in haar vel voelt, vraagt ze altijd om de louhuggy's. Best wel schattig. "Zouden ze iets weten van.." zegt ze met tranen in haar ogen. "Nee, tuurlijk niet. Dat kan helemaal niet. Ze kennen je hier amper. Kom we gaan naar mijn kamer." "Mag ik daar wel komen ?" "Tuurlijk ! Al moet ik je er in sleuren !" Ze glimlacht eventjes door haar tranen heen. 

We komen aan bij mijn kamer en ik klop even. Ik hoor niets dus pak snel mijn sleutel en open de deur. Ik had gelijk, Lucas was er niet. "Met wie slaap je hier ?" "Met Lucas." "Oh, en is hij vriendelijk ?" "Ja, hij kan eigenlijk heel goed luisteren en is heel lief voor me hoor." "Dan is het goed, ik wil niet dat je veranderd door één van die arrogante gastjes." "Zie jij dat je maar niet veranderd door die bitches." Ze kijk even op en dan weer naar de grond. "Eva, ik beloof je dat ik je altijd zal blijven beschermen. Ze gaan je hier niets aandoen, dat beloof ik je !" "Dankje." zegt ze lief. 

Ik hoor geklop op de deur, dat zal Lucas wel zijn. Ik laat Eva los en loop naar de deur. Ik maak hem open en zie Lucas staan. Ik laat hem binnen en hij ziet Eva direct zitten. "Oh hey, ik wist niet dat jij er ook was. Ik ben Lucas trouwens." "Eva." Ze geven elkaar een hand. "Ik zal maar eens terug naar mijn kamer gaan. Emily zal al wel ongerust zijn." Ze staat recht en geeft me nog snel een knuffel. Ze fluisterd nog iets in mijn oor 'Dankjewel voor alles !' En voor dat ik kan antwoorden is ze de deur al uit. "Is dat nu de beroemde Eva waar je me zoveel over verteld hebt ?" "Ja." Ik begin te blozen. Wat ? Dat is ook voor het eerst. 

Eva P.O.V.

Ik kom terug in mijn kamer aan en zie Emily nergens. Ik besluit maar te gaan lezen. Als ik wil gaan zitten, voel ik iets in mijn zak zitten. Het is Louis zijn telefoon. Dat is waar ik heb zijn vest nog aan. Ik schrik wakker als ik het geluidje van mijn telefoon hoor. Een berichtje van Emily : Waar ben je ? We wachten al een half uur op je ! Gaat alles wel goed ?Xx We hadden afgesproken met de meiden dat is waar ook. Ik probeer recht te staan, maar begin direct te draaien. Mijn handen beginnen te tintelen en voor ik het weet val ik op de grond. Ik geef een zwak gilletje van de pijn. Wat moet ik nu ? Ik ben helemaal aleen. Ik begin te panikeren en voor ik het weet wordt het zwart voor mijn ogen.

Louis P.O.V. 

Ik wandel even naar Eva haar kamer. Ik had haar mijn vest gegeven toen we naar mijn kamer wandelde en nu heeft ze die nog steeds aan. Normaal zou ik het gewoon zo laten maar nu niet. Mijn telefoon zit er namelijk in. En je kent tieners, ze kunnen geen dag zonder hun telefoon. Ik wandel haar gang in en hoor een harde bonk. Ik sta even stil en hoor een zacht gilletje. Ik loop op het geluid af en klop op de deur. Als ik niets hoor, open ik de deur voorzichtig. Als ik de kamer rondkijk, zie ik Eva bewusteloos op de grond liggen. Dus dit is haar kamer, dat weet ik dan ook weer. Ik loop naar haar toe en doe de dingen die ze me heeft geleerd.