Alles veranderd

They know everything

Eva P.O.V.

"Zo Eva, we hebben jou dossier bekeken en blijkbaar waren er toch een paar problemen op jou vorige school. Klopt dat ?" Problemen ? Over wat heeft ze het nu ? "Problemen ? Over wat heeft u het precies ?" "Je werd gepest op je vorige school om wille van een geheim dat jouw medeleerlingen per toeval hebben ontdekt. Het gaat over je ziekte, boulemie." "Wat ? Ik heb geen boulemie. U vergist zich. Ik heb dat helemaal niet !" zeg ik wat ongelovig. Denken ze nu echt dat ik dat heb. "Jij bent toch Emily ?" "Nee, ik ben Eva. Emily is mijn kamergenoot." "O, mijn excuses !" Ze staat recht en stopt snel het dossier terug in de grote kast. Onzeker gaat ze terug zitten. "Het spijt me. U mag hier niet over praten met Emily. Het moest geheim blijven. Dit was zo stom. Jullie lijken ook zo hard op elkaar." "Het is niet erg. Ik hou mijn mond." "Dit is ook een goed begin van het jaar." "Bent u hier al lang directrice ?" "Dit is mijn tweede jaar hier. Doe ik heb niet goed ?" "Jawel, zeker maar u lijkt nog zo jong." "Danku, het is niet makkelijk voor zo een grote school." "Dat kan ik begrijpen." Ze staat terug recht en duikt nu weer in de grote kast. "Ah, dit is jouw dossier. Eens even kijken." Nu ben ik al helemaal zenuwachtig. "Eva, jij leidt aan epilepsie zie ik." "Ja, mevrouw." "Neem je daarvoor medicatie ?" "Ja, elke dag." "En heb je er al lang geen last meer van gehad ?" "Gisteren nog.." zeg is verlegen. Wat zal ze nu wel niet van me denken. Seffens stuurt ze me nog weg. "Gebeurt dit vaak ?" "Nee, ik denk dat het door de stress kwam. Daarvoor was het al een half jaar geleden." "Oké, als het niet goed gaat of het vaker terug komt, wil je je dat alstublieft bij de schoolverpleegsters melden. Ik wil niet dat er iets ergs gebeurt." "Oké, zal ik doen." Ze gaat rechtstaan en geeft me een hand. "Bedank voor het gesprek. Nogmaal mijn excuses voor het misverstand." "Is niet erg. Dankuwel." Ik schud snel haar hand en loop naar buiten. Emily heeft boulemie ? Waarom heeft ze dat niet verteld ? Oké, dat is wel logisch waarom. Je kan je toch niet voorstellen als: hallo ik ben Emily en ik heb boulemie. Dat zou pas dom klinken. Zou ik het haar vertellen ? Nee, dat mocht niet en ik wacht tot ze het zelf opbiecht. Ooit zal ze het wel vertellen. 

Ik loop terug het schoolveld op en zie Louis en Ella druk praten. Die ga ik niet storen. Ze zijn zo schattig samen. Ik loop de andere kant op. Als ik Lucas alleen op een bankje zie zitten, loop ik naar hem toe. "Hé Lucas, mag ik bij je komen zitten ?" Hij schrikt even op. "Ja, tuurlijk."  Ik ga een beetje ongemakkelijk zitten. "Is Louis er niet bij ?" "Nee, hij zit daar op een bankje samen met Ella." "Hebben ze iets samen dan ?" "Nee, nu nog niet." zeg ik met een grote grijns. "Oh, zo schattig !" Net als wij allebij hun richting uit kijken, kijken Louis en Ella onze richting op. Vlug kijken we weg en doen alsof we een gesprek voeren. "Komen ze eraan ?" vraagt Lucas. Als ik een beetje langs Lucas kijk kan ik zien wat ze allemaal doen en laten. "Ja." "Oei, oké, doen alsof we een heel grappig gesprek aan het voeren zijn." Met dat beginnen we allebij hard te lachen. "Welk is er zo grappig ?" vraagt Louis wanneer hij naast me komt zitten. We willen allebei iets zeggen maar weten niet wat. We kijken naar elkaar en schieten in de lach. "Dat is duidelijk." zegt Louis. "Sorry !" zeg ik hard lachend. "Wel, ik ga er maar eens vandoor. Ik snap er toch niets meer van." zegt Ella. Ze zwaait nog even en loopt dan weg. "Eeeeeeeeeeeeen ?" zeggen ik en Lucas gelijktijdig. We kijken allebij afwachtend naar Louis. "Wat ?" vraagt hij spottend. "Louis, is verlieeeeeefd." "Wat ?! nee, helemaal niet !" "Ontken het maar niet. Bij jou zie je direct wanneer je verliefd bent !" zeg ik. Ik ken hem al veel te lang, ik zie dat direct. Hij heeft dezelfde blik in zijn ogen die.. die hij soms ook bij mij heeft. Wat nee ? Dat kan toch niet ! Zou hij.. ? Nee, dat kan helemaal niet. "Eva ? Alles oké ?" Ik schrik wakker als Louis met zijn vingers knikt voor mijn ogen. Blijkbaar was ik aan het dromen. Oepss.. "J-ja ? Ja." "Ook al aan het dromen over je prince charming ?" zeg Lucas. "Hahahahaha, nee hoor ik ben niet zoals Louis." "Hé !" We beginnen alle drie weer te lachen. 

Louis P.O.V.

Ella is een heel lieve meid. We kunnen goed praten al is ze wel een tikkeltje verlegen. We waren al een tijdje aan het praten als ik opeens Eva zie lopen. Maar ze loopt niet deze kant uit. Ze loopt naar Lucas. Zou ze ons niet gezien hebben ? Dat kant toch niet, ze zat hier net nog. Als ze bij Lucas zit kijken ze allebei tergelijk naar ons. Ik weet al wat hier gebeurt. "Ga je mee naar die 2 ?" "Wie ?" "Die 2 kleine kindjes die naar ons aan het staren zijn." zeg ik met een lach. "Bedoel je Lucas en Eva ?" "Haha, ja." We lopen langzaam naar ze toe. Als we ons bij hun aansluiten, moet Ella er vandoor. Dus blijven alleen Lucas, Eva en ik nog over. Opeens beginnen ze vragen te stellen en weten ze zeker dat ik iets voor Ella voel. Maar dat is zo niet, of wel ? Ik kan heel goed met haar praten en ze is heel grappig en als ik in haar oogjes kijk zie ik een glinstering. Dezelfde als Eva. Eva heeft dat ook als ik in haar oogjes kijk en dan begint ze te blozen. Echt super schattig ! Maar dat betekent toch niet dat ik verliefd ben op Ella ? Ik heb de moed al laten zakken voor Eva. Ik wil haar niet kwijt geraken en ze is toch niet verliefd op mij. Ja hoor, je hoort het goed. Ik ben verliefd op Eva. Correctie: ik was verliefd op Eva, nu niet meer. Maar ik ga me niet direct op iemand anders storten, dat is allemaal nog te vroeg. Eerst dit even laten zakken.

Nadat we nog veel gelachen hebben met z'n 3, gaan we allemaal maar naar onze kamer. Als we op onze kamer zijn, gaat Lucas op zijn bed zitten en laat een diepe zucht. "Is er iets ?" vraag ik niet begrijpend. "Soms snap ik jou echt niet. Ben je nu verliefd op Ella of Eva ?" Hoe weet hij van mijn verliefdheid op Eva ? Is hij helderziend ? "Ik weet het niet meer.." "Nou, ik zou niet te lang wachten want het zijn nu eenmaal prachtige meiden. Die zijn snel bezet en zeker als ze zo lief en vriendelijk zijn als die 2." Daar heeft hij gelijk is. Maar Eva heeft gezegd dat ze dat allemaal niet durft zo een relatie. Ze is doodsbang dat ze iets verkeerd doet dus wijst ze bijna elke jongen af. Later heeft ze daar dan weer spijt van omdat ze niemand wilt kwetsen. Ik snap dat wel, relaties zijn nu eenmaal ingewikkeld.