My two big brothers (A Dutch Martin Garrix and Julian Jordan Fanfiction)

Chapter 2

Julian P.O.V.

Het is al een paar dagen geleden dat Martin en ik, met behulp van Selina, op het feest gedraait hebben. Maar iedereen op school heeft het er nog steeds over. Van de mensen die zijn geweest dan.

Wat me gewoon wel opvalt is dat iedereen die kwam Martin en mij erover aanspreken en Selina helemaal niet.

"Hey Julian. Martin. Goede show afgelopen vrijdag. Echte klasse jullie twee" zegt een jongen van mijn klas tegen Martin en mij. Ja we zitten samen in een dj klas. Aangezien we meer van het vak willen weten is het wel zo handig. Wacht eigenlijk hoeft dat niet persé. We weten er al veel van, maar we moeten toch onze school afmaken en dat is het belangrijkste

"Thanks Mert" zeg ik.

"Maar... Wie was die chick die tussen jullie instond?" vraagt hij. Ik merk dat Selina licht pissig verder loopt naar haar kluisje.

"Dat was ons zusje" zegt Martin. Mert kijkt ons ongelovig aan.

"Serieus? Was zij jullie zusje? Dat menen jullie niet? Of wel soms?" gaat hij door.

"Ja, dat menen we. Ze heeft echt heel veel talent. Als je weet wat ze allemaal kan kijk je je ogen echt helemaal uit, man" zegt Martin. Ik kijk over de schouder van Mert naar Selina.

"Ik ben zo terug, Martin. Ik ga even naar Selina" zeg ik tegen mijn broer. Martin knikt even. Ik loop naar Selina en ga naast haar staan.

"Heyyy beauty. Wat us er aan de hand waardoor jij zo pissig bent?" vraag ik met een klein lachje. Ze draaid haar gezicht even naar mij en kijkt me met een pokerface aan. Maar snel gaat ze weet verder met haar kluis.

"Kom op, zus. Vertel het me gewoon" zeg ik smekend. Ze draait zich weer mijn richting op en geeft een zucht.

"Wat denk denk je dat er aan de hand is?" zegt ze en loopt dan weg.

"Ik weet het niet. Zeg het gewoon. Je weet dat ik weet dat je iets verborgen voor me houdt" zeg ik. Ze knikt.

"Het punt is dat iedereen jullie aanspreekt over het feest van afgelopen vrijdag. En ze weten nooit dat ik jullie help of ze weten niet eens dat ik het was, maar denken dan dat het een ander is. Valt jou dat niet op?" zegt ze. Ik kijk haar licht vragend aan.

"Waar heb je het Over?" vraag ik. Ze zucht. Dan gooit ze haar kluis dicht en loopt weg. Ik loop gewoon achter haar aan, want dit kan ze niet zomaar doen bij me.

"Selina! Wacht nou! We zijn nog niet klaar!" zeg ik. Ze stopt met lopen en draait zich weer naar me toe.

"Julian, het is gewoon zo dat iedereen me hier wel kent. Maar zodra er een feest kent niemand me. Als jou dat niet  al was op gevallen is er echt is mis met je" zegt ze zacht en vel. Ik knik.

"Luister. Het was me wel opgevallen, maar ik wist niet dat je er zo mee zat. Wat ik voor je doen als je oudere broer?" zeg ik.

"Zorg dat het ophoudt of neem me niet meer mee naar je werk en laat me dan in het openbaar zoals op dat feest gewoon niet meer helpen. Ze weten dan toch niet wie ik ben" zegt ze. Wat ze net tegen me heeft gezegt komt best wel hard aan. Dat het voor haar zo erg was wist ik echt niet. Dit moet ik vanmiddag echt even bespreken met Martin. Misschien dat we dan met z'n tweeen een oplossing hiervoor weten, want alleen kom ik er echt niet uit.

Selina P.O.V.

Mijn broers begrijpen soms echt niet hoe erg het soms is. Hun fans denken dat ze alleen vrienden zijn. Niemand van de pers en de fans weten dat ze een zus hebben. Niemand kent me. Maar ook niemand weet wat mijn passies zijn. Ja, mijn ouders, mijn broers en mijn beste vriendin Shanna. Maar verder niemand.