İMDAT! Yaşamak istiyorum
Kafasına kadar sulara gömülü kör bir adamım. İki kuvvetli el beni suyun derinliklerine çekiyor. Çırpındıkça daha çok güç kaybediyorum. Nefesimi ne kadar daha tutabilirim? O kuvvetli kollardan, göremiyorken nasıl kurtulabilirim?
Basınçtan beynim zonkluyor. Her şeyi gözlerimin önüne getiriyorum. Bu güzel günleri son kez hatırlayışım olacak gibi. Nefesimi daha fazla tutamayacağım, biliyorum...
"Biri yardım etsin ne olur!"
Kuvvetli kollar beni çekmeyi bıraktı. Nihayet... Hemen yüzeye çıkmalıyım! Kulaç atmaya başladım, hızlıca. Vücudumu yukarı doğru itmeye çalışıyorum. Nefesim yetmeyecek, hissediyorum. Denizin dibinden sesler yükseliyor. Geçmişin en güzel ve en acı günlerini hatırlatan sesler...
Deliriyorum...
Yüzeye ulaşıp, nefes almalıyım. Sanırım bilincim bana oyun oynuyor. Sesler gerçek değil. Denizin altında kimse yaşayamaz, konuşamaz değil mi? Sesler yükseliyor:
"Kocaman öptüm ufaklığım..."
"Sen sözünü tutmadın!"
Hayır! Kesinlikle basınç bilincimi yitirmemi sağlıyor. Yüzeye ulaşmalıyım. Güneş ışıklarının yüzüme çarpıp ısıtmasına ihtiyacım var.
Sesler...
" Yıllar sonra belki yanında biriyle mezarıma geleceksin."
Çıldırmış olmalıyım. Nefesim yetmiyor. Ne kadar dipteyim böyle? Nasıl ulaşamıyorum yüzeye?
"Yardım edin, boğuluyorum!"
Hayatım burada, böylece bitemez. Hayallerim var benim. Beklediklerim, umutlarım... Böylece bitemez!
"Yaşamak istiyorum. Yardım edin!"
Olamaz! Kuvvetli eller bacağımdan yakaladı, beni dibe geri çekiyor...
"İMDAT! Yaşamak istiyorum."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YARIM KALANLARIN HİKAYELERİ
KurzgeschichtenYaşamak her insan için eşit değildir. Hayat bazılarımız için oldukça acımasız, bir o kadar can yakıcıdır. Monoton giden hayatlarımız bir anda değişir ve her şey tersine dönebilir. Ya da bütün bu terslikler bazılarımız için monotonlaşmıştır. Hepim...
