Chapter 3: THE REGISTRAR'S NOTE (Final Encounter)

29 13 4
                                    

Babalik na ako sa kama ko para kuhanin ang cellphone ko ng may narinig akong ingay mula sa labas. Sigurado akong tunog iyon galing sa isang nabasag na bagay. Kaya lumabas ako sa balkonahe ng aking kwarto at pinagmasdan ang paligid.

Pinilit kong suriin ang paligid kahit napakadilim na. Hindi ko na rin ito gaanong maaninag sapagkat kakaunti ang liwanag na ibinibigay ng buwan. Papasok na sana akong muli ng mamataan ko ang bagay na sa aking palagay ay kababasag lamang, isang banga.

  (Photo credits to the real owner)

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

  (Photo credits to the real owner)

Hindi naman kasi iyon mababasag ng basta-basta kung walang pwersang magtutulak dito. I got some goosebumps. It is possible that the person who broke that jar is my mysterious visitor? But why?

Bakit naman magkakainterest sa isang grader ang taong iyon? Does he know that I'm handsome plus the fact that I'm indeniably intelligent? I'm not bragging myself. I'm just stating the obvious.

Marahil ay hindi ko na maaabutan ang misteryosong bisita ko kaya nagtungo na ako sa kama upang matawagan ko na si William.

I was about to start the call when he did it first. Sa palagay ko'y pareho naming iniisip na tawagan ang isa't isa.
"I knew what's behind this peculiar entry." He said in his Eureka voice.

"I already too. Maybe, we should find other evidences which points out who's the murderer."

"I'll be in your place in less than ten minutes."

"Okay, just be sure that you won't bring your 'classic' car." Insert tone of sarcasm. Ayoko lamang naman na mabulilyaso ang aming imbestigasyon dahil sa kotse niyang pang-renaissance period pa.

"Roger.." I heard him chuckled so I off the call.

Hindi ko na namalayan na narito na siya at kumakatok sa glassdoor sa balcony ng kwarto ko. He's wearing a black hoody jacket same color as the anorak I wear. We also used to wear hand gloves during this critical times so its not strange to see us having this weird stuffs.

He used the ladder in my balcony to get here. Dad decided to place a ladder there due to emergency purposes. Nasunugan kasi kami dati. I was alone that time. Tulog din ako ng mangyari ang sunog at nagising ako ng umuusok na ang paligid. Fortunately, the fire authorities are in right timing so I never ended to be a human ash.

"Hey, Herald." Katok na siya ng katok.

Pinagbuksan ko siya ng pinto.
"Spacing out? I don't know that was possible on someone like you."

"Oh, stop that Scott." Tumawa siya at bumaba na rin ako sa hagdan.

Before I pass the gate, I've notice the shattered jar. I smirked. My visitor seems to be so clumsy.
"Hoy, ano ba? It's passed 1 a.m.. I hope you don't call me just because you just want somebody to watch you staring that pathetic jar!" He scolded.

GAME OVERTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon