GAME OVER

Chapter 3: THE REGISTRAR'S NOTE (The Brilliant Writer)

Gabi na pero iniisip ko pa rin kung ano ang laman ng record book ng registrar. Hanggang ngayon kasi ay hindi ko pa rin binubuksan kung anuman ang sikretong nakaipit doon.

Nanginginig man ang kamay ko’y pinilit ko pa ring buklatin ang mga pahina nito.  Sa simula’y wala namang kakaiba ngunit nag-iba ang pananaw ko ng makakita ako ng magkakasunod na petsa at mga entry dito. I think I know the real purpose of this record book.  No,  this isn’t record book, it’s a journal.

May 19, 2008
Monday, I’m happy dear Because of two things; You give relief and Reinforcement. Hi to Everyone who can easily Discriminate me. Let’s forget Those misunderstandings to continue Life with love and Trust. I’m tough, so Eloquent and bluff person. Undeniably, so in love, Den.

Yes, I’m in love with you.
…
Kung titingnan ay parang ordinaryong entry lamang ito ng nararamdaman ng isang babae para sa kanyang minamahal ngunit kapansin-pansin ang improper capitalizations. Base sa pagba-background check ko kay Mia ay isa siyang matalinong tao.  She even got a degree as summa cum laude during her studies kaya kataka-takang ganoon siya sumulat. Isa rin siyang part-time writer kaya hindi maaaring hindi niya sinusunod ang mga batas sa pagsulat.

Is there’s something different in the entry? Sinuri kong muli ang mga naunang entry. Maayos naman ang pagkakasulat at hindi gaya ng huling entry niya na may petsang May 19.

Posible kayang may nakatagong mensahe rito? Pero ano naman kaya ang bagay na iyon?

Tinawagan ko si William. Sinagot niya ang tawag ko ng makalimang ring na ang kanyang telepono. Nasa bahay na siya ngayon at tiyak na mahimbing na ang tulog dahil pasado alas dose na.

“Hmmm…” Sigurado akong nakapikit pa siya at nakahiga pa rin sa kanyang kama sa mga sandaling ito. “Bakit ka tumawag? Alam mo ba kung anong oras na?”
Hindi ko na lamang siya pinansin at itinanong ko na ang nais kong malaman.
“Do you have cryptography during your extra class,  right?”

Pagkasabi ko sa kanya ay kaagad naman siyang tumikhim. I know it piques his interest.
“Yes, that’s my favorite extra subject. Why?” I smiled. His voice shows eagerness. Siguradong matutulungan niya ako sa misteryong bumabalot sa last entry ng journal na ito.

“I’ll send the scanned picture thru fax.” I ended the call.
****

The clock is ticking. It’s ten minutes after twelve thirty. Lagpas kalahating araw ko na palang iniisip ang entry na ito at ang kaso ni Mia Mariano at may tatlong ulit ko na ring nabasa ang entry. Saulado ko na pati ang strokes ng pagkakasulat at ang eksaktong salitang ginamit. 

Nakapagtataka lamang kasi dahil kung simpleng case lamang ito ng suicide gaya ng kasong palaging nahahawakan nila William sana'y kanina pa siya tumawag para sabihing walang kwenta ang entry na iyon.
Hindi na rin naman ako matatahimik kaya kinuha ko ang aking lapis sa study table ng aksidente kong masiko ang nakasarang libro sa ibabaw ng aking nakasarang laptop.

“Lights be open..” awtomatikong nabuksan ang ilaw.

Pinulot ko ang aklat at hindi sinasadyang nahulog mula rito ang isang laminated na papel, isang book mark. Sa palagay ko’y matagal na itong nakaipit rito dahil limang taon na magmula ng huli kong makita ang aklat na ito, The Count of Monte Cristo.

  (Photo credits to the real owner)

Pinagmasdan kong muli ang lumang book mark, kulay itim iyon at may puting sulat sa likod.

The words were gathered as this:

Get well soon, little sis
Each day is sad sans sheer bliss
Talking to you that's what I miss
West, show them you’re toughen than those beasts.

Everyday,  I wrote things for ye to read
Library is filled of poetries I did
Let us go and join me there when thee get so well
Seeing your little smile seemingly with words I tell.

Oh come on sweetie,  take your miniature medicine
On other person who asks you to do so, don’t be so mean
No one can harm you, take note of that,  so please, never shed a tear
So Baby, keep on fighting, never be afraid, thine dearest star’s here.

Indeed. This is the literary piece that I did when West was in the hospital. Absent-mindedly, I did it in acrostic style though it can be characterized as a poem.

Acrostic?
Tulala ako sa bookmark habang iniisip ang pagkakasunod-sunod ng mga salita sa entry ni Mia.

Kapag tinanggal ang ibang mga letra at itinira lamang unahan at ang dulong letra. Ganito ang magiging ayos ng mga matitira:

M y, I m h y d r B e o f t o t s; Y u g e r f a d R t. H i t o E e w o c n e y D e m e. L s f t T e m s t o c e L e w h l e a d T t. I m t h, s o E t a d b f p n. U y, s o I n l e, D n.

Y s, I m I n l e w h y u.

If  the even words were eliminated, the form of the words will be this:
Monday, happy Because two You  relief Reinforcement. Hi Everyone can Discriminate. Let’s  Those  to  Life love  Trust. tough,  Eloquent  bluff . Undeniably,  in , Den.

I’m  love  you.

Paulit-ulit kong nire-recite sa isipan ko ang mga salita hanggang sa napagpasyahan kong isulat na ang mga iyon.

I intently view the writings on my scratch paper. Mia is really brilliant. So creative to keep an important but invisible evidence. No doubt that she’s a gifted follower of art.

Ngayon, alam ko na kung sino ang may motibong patayin siya at pagmukhain itong simpleng kaso ng pagpapatiwakal.