GAME OVER

Chapter 1: WELCOME BACK

Special request from zhickrae28, a mystery/thriller genre.

It's been a week magmula ng bumalik kami rito sa mansion na ito ngunit ngayon ko lamang pinagmasdang muli ang kabuuan at karangyaang tinataglay ng malalaking haligi ng tahanang ito. From the architectural designs up to the paint which coated the walls. I have no doubt, everything was still. Wala pa ring nagbago. It's what we left for five years.

Who would guess that my family will stay here for good again? Nakapagtatakang isipin na ako pa ang nag-udyok sa kanila na dito na lang kami manirahan dahil dito ko piniling mag-aral.

Okay, let me clarify things, it's not me who chose that university. How come? It's because that eccentric spin the bottle is the process I used when I tend to be so undecided.

Kakaiba yung pagpili ko ng school, panalo! Hindi ko lang naman ginagamit ang process na 'yon for me to decide easily, I did used that also for fun. It's thrilling than just plain choosing. Ayoko ring maging bias.

There are exclusive schools in U.S. which offers me to be one of their university scholars. Ilan lang sa mga sikat na university na ito ay ang Cambridge, New York, Harvard at Oxford. Mayroon pang international schools na hindi ko na binasa sa sobrang hahaba ng pangalan na nag-aalok din sa akin ng gayunding mga privilege.

I read too much but not to the extent that I would waste my precious time just for finding an university. I don't know, maybe I just don't believe that schools define a person's capabilities and intellectual abilities.

Sa dami ng schools na nag-aagawan sa akin, masasabi kong ABNORMAL AKO! Sabi kasi nila, hindi lang basta above average ang I.Q. ko kundi ang lebel nito ay superior. Kumbaga, mani lang lahat para sa 'kin. Para nga sa iba, isa akong makina. Halos perpekto kung iisipin pero wala akong pakialam sa kanila. I just need a normal life. Hindi ko hinihingi ang sobra-sobrang atensyon. Ayoko no'n. Nakasasakal. Nakasasawa!

Naglalakad ako paikot sa palibot ng aming mansion ng mahagip ng aking pandinig ang isang putok ng baril. It's just a minimal sound but I manage to hear it. Malamang ay malapit lamang iyon mula sa kinatatayuan ko, kaya lumabas ako sa main gate sa harap ng mansion.

My gut feelings never failed me. Natagpuan ko ang daddy ko habang nakaluhod at hawak-hawak ang kaliwang parte ng tiyan nya. He might be shot by some random guy. As I go nearer, may napansin akong dugo sa kamay niya at iyon ang nagpapatunay sa bagay na hinuha ko. Blood gives me goosebumps ngunit kahit ganoon ay kaagad ko siyang dinaluhan.

"Dad, what happened?" I asked him straight to the point to clarify some silhouette. As I look directly in his eyes, I can see hesitations. I can't believe that this will befall again.

"Nothing, son..." Hindi ako naniniwala sa kanya dahil sa dugong napansin ko. He thinks I can't comprehend things. Oh, come on, dad. We all know that my senses can digest lots of complications.

Hindi ko na pinansin kung anuman ang sinabi niya, sa halip ay pinuna ko na lamang ang sugat sa kaliwang bahagi ng kanyang tiyan.

"You're bleeding, Dad.." I didn't look in that part of his abdomen instead I still focus through his hopeful eyes. I really hate blood!

"I know. I love you, son." Patuloy niyang tinatakpan ang malalim na sugat upang hindi ko makita.

"I love you too, Dad.." Niyakap ko siya. Ngumiti siya bilang ganti.
Kaagad akong tumawag sa mga kasambay sa loob ng maalala kong wala pa nga pala kaming naiha-hired.

"Umm... Son?"

Umupo siya sa harapan ng gate. Nakahawak pa rin siya sa tiyan nya. I maybe so stupid not to call help, I'm nullified. I can't think.