GAME OVER

Chapter 5: SIXTH GRADER CASE: Who's the culprit?

Hindi ko maintindihan ang sinabi ni Hany. Anong game ang pinagsasasabi niya? Laro lang ba para sa kanya ang mga pangyayari? Goodness! If we weren’t fortunate, we would have been six feet beneath this pavement!

“Herald!!!” Hindi ko pinansin ang mga tawag na iyon. Tili iyon ng mga babaeng walang magawa.

I hate attention so I decided to look for another way to our room— the elementary building.

Ngayon ko lang napansin na madalang pala ang dumaraan rito. Kung dadaan ako sa building nila, hindi ako titilian ng mga brat.

Maganda at malawak ang three-floor building. If my calculations are correct, the span of the area is no less than 300 square meters. There are five rooms at the ground floor. Five rooms at the second floor and five other rooms on the third floor.

Nasa left wing ng third floor ang faculty room at nasa right wing naman ang storage. Every floor has a bathroom. Ginagamit iyon during P.E. class. Nakapwesto ang mga bathroom in vertical position aligned with the storage room.

Tumakbo ako nang mabilis para umabot sa huli naming klase. It’s 4:05 p.m.. Five minutes late na ako. Siguro naman ay hindi ako pagagalitan ng instructor namin dahil sa nangyari kanina, di ba?

Nasa dulong bahagi na ako ng building ng makarinig ako ng malakas na sigaw. Galing ito sa room na nasa tapat ko— bathroom.

Hinihingal akong pumasok sa bathroom. Nakita ko ang isang estudyanteng lalaki na nakahiga sa sahig at duguan. Sa kaliwa niya ay isang lalaking nakasuot ng P.E. uniform. Hindi pa nagtatagal ay bumukas naman ang pinto ng isa sa mga banyo. Iniluwa nito ang isang estudyanteng lalaki na nakauniform na at halatang bagong paligo. Hindi pa nakabotones ang polo niya kaya halatang nagmadali lamang siyang magbihis.

Hinihingal pa ako ng tiningnan ko ang pulso niya. Goodness! May pulso pa. Buhay pa siya.
I forgot my phone! Nasa classroom pa pala.
“Can I borrow your phone?” Tanong ko sa lalaking naka-P.E uniform.

Medyo nagtaka pa siya pero iniabot niya rin sa akin. This time, I will call that mysterious president!

I enter her number as I retrieve it from my awesome memory. Within a ring she answer the call.
“What was it, transferee?” How did she know?

“We’re at the elementary building. Call the university hospital, now.” I said hiding my curious nerves.

She hang up and I return the phone to the P.E. guy.

“Who are you?” Tanong ko sa dalawa.

Naunang sumagot ang lalaking naka-P.E. uniform.
“I’m Ian Soriano. Grade 6 student from A Class.”

Nagsalita naman kaagad ang pangalawa.
“Marco Bergaña. Grade 6 student from Class B.”

“…and the victim is?”

“He’s Samuel Concepcion. Grade 6 student from Class A. Nagkaklase sila ni Ian. Bestfriend ko siya.”  Ang sagot ni Marco. He’s three inches short for being a six footer guy.

“Can you tell me what happen here?” Agad kong tanong sa mga ito ng matapos ang tawag.

“Nakarinig ako ng sigaw mula sa labas kaya nagmamadali kong isinuot ang aking uniform.” Turan ni Marco habang ibinobotones ang polo niya. Making a proof to his alibi.

Magsasalita na sana si Ian ng dumating ang mga medical aid na ipinatawag ko kay Hany. Dinala nila ang biktimang si Samuel gamit ang stretcher.

Nakalabas na kami at nasa loob na ng isang maliit na silid sa gilid ng hagdan ng dumating ang hinahapong si Hany.
“Ms. President..” Bati ng dalawa sa bagong dating.