51

765 17 5
                                    

Nakababa na ako kay Shin ko and I closed the car door beside me. Tinignan ko kaagad ang phone ko para tignan kung anong mga gamit ang gustong ipabili ni Sir Air. I let out a frustrated sigh through my nose as I walk past the people's car in the parking lot.

Hindi pa ako nakakalayo may biglang tumawag sa pangalan ko kasunod ang pag park nito ng kanyang sasakyan. Hindi na ako tumigil at tuloy tuloy lang sa paglalakad.

"Eeych!" He shouted at the top of his lungs. Maputol sana, Lord. "Eeych naman! Hoy!"

I stop on my track when he stop me by holding my wrist and pull me to face him. I gave him a what-look without any other word. "Naman, Eeych. Wag naman ganto." Pagmamaktol niya habang naka hawak ang kamay niya sa kamay ko while scratching his nape by his free hands. Para tuloy kaming may LQ. Yuck!

"Bitawan mo yung kamay ko." He abruptly obey me. "Good." I about face and walk to the entrance of the mall. Wala naman pinagbago ang mall na'to. Kunti parin ang tao dahil weekdays. As usual. May iilan lang na mga studyante rin na kagaya namin, namimili siguro ng mga pweding gamitin sa Prom.

"Eeych!" He walk past and face me. "Kailan mo ba ako papatawarin, ha?" He gave me a puppet eyes look. He looked really sorry about what he did.

I click my tongue while massaging my temple. Ankulit!

"Fine!" I gave in. What can I do? Sadyang di ko na matiis.

His gloomy eyes instantly turn into a bolt from the blue. Smiling from ear to ear. "T-talaga?!" I nodded with a cordial face. "Eeych! Thank you! Thank you! Thank you!"

From the looks of it, I think he is, pretty surprised and still can't moved on. He suddenly hug me tightly repeatedly saying 'Thank you.'

"Ahm..." I tap his shoulder. "Dave, y-you can stop now." This butterfly again!

"Ay. Sorry." Kumalas siya sa yakap ko at inakbayan ako. "Well, since were friends again... Babawi ako. Tara!"

"Wait. San tayo? Pano yung pinabibili ni Sir Air sa atin?" I glance at his smiling face.

He looked at me but I avoided his gaze. "Sos. Makakahintay yang si Sir Air. It will be an Eeych and Dave's day. At walang makaka pigil sa araw na ito."

Kailan ba siya titigil sa pagngiti niya? Nakaka inlove na ha? Ang gwapo kasi. And with that, hinila na niya ako kung saan saan.

Well, I guess Eeych and Dave's day is afoot.

----

"I won't let you get away with this!" I shouted at the top of my lungs due to the discordant atmosphere on the arcade. Nandito kami sa basketball area na ito. Naka sampu and last tokin na kami kung saan 105-47 na ang score namin. Hulaan niyo kung sinong lamang?

Hmm... Syempre, ako! Sino pa ba?

"Booom! Pano ba yan, Dave? Ubos na yung time? 109-48. My gawd! Hindi ka marunong mag basketball?" Natatawa na ako!

"Sos! Wala! Wala tong arcade na'to!" Pagde-dipensa niya sa score niya.

"Sooos! Di ka marunong no!?" Kantyaw ko sa kanya. He averted his eyes off me. "Oh oh oh! Ang mata~!" I said like singing in a tune.

He knitted his brows together and glance at me. "Oo na! Di na ako marunong mag basketball!"

"Pft~!" I managed to keep a straight face in a second before I let loose with a loud guffaw. Pinagtitinginan na tuloy kami sa arcade. "Hahaha! Hindi ka marunong mag basketball?!" Pigil tawa kong sabi. "Look how manly you are, but failed when it comes to basketball?!" I hysterically laugh.

"Hindi big deal yun!" He end his drama with a walk out. Luh! Na offend ata.

"Hoy! Dave!" I chase him outside the arcade and hold his wrist. Huminto naman siya. "Oy, sorry na!"

He just only look at me.

Ganito pala yung feeling kapag nagalit yung taong mahal mo, sayo. Nakaka disturbing at hindi ka komportable hanggang sa di kayo magkaka-ayos. Ganito rin siguro ang na-feel niya nung nagalit ako sa kanya.

Pero, malala yung ginawa niya sakin! Pasalamat siya... Pinatawad ko siya despite of that case. It really still giving me goosebumps.

"Did I offended you?" I asked.

He forcedly close his eyes clenching his fists. "Argh! Bat ba ha?!"

I knitted my brows looking at him.

"What?" I asked out of confusion.

He sighed through his nose, and click his tongue. "Bakit ba hindi kita matiis ha?"

"Aba malay ko!" I instantly answered. "Tara nanga! Babawi kapa sakin." Said I. I then seized him.

"Kiss muna."

With that, I abruptly stop on my track, tilting my face to look at him with a death glare.

"Joke." Bawi niya sa sinabi niya ng naka peace sign. "Tara na."

----

We end up eating in a restaurant. Even if what we did is not that strenuous at all.

Kanina pa siya kalabit ng kalabit sakin. Pagtinitignan ko naman siya, eh nag pa-pout lang. Loku-loko! That is why I end up ignoring him.

"Hoy!"

"Ano ba Dave?!" Inis na sabi ko. Kanina kapa kalabit ng kalabit! Anong kailangan mo?!"

"Cellphone."

Isa nalang talaga! Babatokan ko na to.

He sighed and utter the words 'akin na sabi cellphone mo.'

I instantly say 'No.' Ano ako? Tanga? Kahit na may gusto ako sa taong to. I will never give my cellphone up. Pano nalang kung may agent na mag text oh di kaya tumawag si Tito Emanuel, diba? So No!

"Tch!" He hissed.

Hinayaan ko nalang siya.

Maya-maya naglabas siya ng cellphone niya at kinalikot ito. Patuloy parin ako sa pagkain namin.

"Hoy."

I closed my eyes to control my self. Didn't I say na magkatabi kami ng upo kahit na may apat pang extra na upuan sa harap? Argh! Jesus!

I tilt my head to look at him, only to meet his camera's flash.

"Daaaave!" Tumaas na talaga boses ko. Hindi na ako nakapag timpi. "Ano ba?!"

Instead na pansinin niya ang pagka-inis ko, he just ignored me. May pangiti-ngit pa siyang nalalaman habang nakatingin sa cellphone niya.

"Ang cute mo dito! Hahahaha!" The sarcasm laugh please. Lord! Bote!

"Hoy!"

"Isang hoy mo pa at mapupuruhan na talaga kita!"

"Picture naman tayo."

"Ayoko."

"Sige na!" Said he. Pouting. Sin-net niya sa front cam ang camera app niya at nauna na siyang nag smile. "Say Eeych!"

Natingin lang ako sa camera. Huli na para mag smile ako. Aba! Magpapa-picture tapos hindi ako inantay?!

"Ayan. Bagay diba?" He smiled vigorously. "Let's eat?" Said he. Still smiling from ear to ear.

Napapikit nalang ako habang nagpipigil lumabas ang kilig sa kaloob looban ko. I clear my throat and glance at him who is now munching like a kid. I smiled sweetly without him noticing it.

"Ayan. Bagay diba?"

I shakes my head, at sinabayan na siyang kumain.

Princess in DisguiseTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon