အပိုင္း ( ၆ )တစ္စတစ္စႏွင့္ခပ္ေျဖးေျဖးခ်င္းတိမ္ဆိုင္ထဲသို႔ေနမင္းႀကီးစုန္းစုန္းျမႇဳပ္ကာအေနာက္ေဂါယာကြၽန္းသို႔ဝင္ေရာက္ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီျဖစ္သည္။ေရႊဆံေတာ္ဘုရားမွေန၍ေနဝင္ဆည္းဆာအလွကိုခံစားရင္းမဟာေသြးစိတ္မ်ားေပါ့ပါးသြားရသည္။ရန္ကုန္မွစထြက္ကတည္းကပူေလာင္တင္းက်ပ္ေနေသာစိတ္အစဥ္သည္သဘာဝ၏အလွအပျမင္ကြင္းေၾကာင့္စိတ္သက္သာစျပဳလာသည္။ပုဂံ႐ွိေစတီပုထိုးဘုရားရိပ္ေအာက္တြင္ေအးခ်မ္းစျပဳလာသည္။
"ေကာင္ေလး ကားထြက္ေတာ့မယ္ သြားစို႔"
"ေအာ္ ဟုတ္"
sunset အတူထိုင္ၾကည့္ေနေသာေဘးမွဦးေလးႀကီး
အသံၾကားမွေငးေမာေနေသာမဟာေသြးမွာသူ၏ အေတြးမ်ားကို႐ုတ္သိမ္းလိုက္ရသည္။ေနေစာင္းေနၿပီျဖစ္ေသာ္လည္းေႏြဦး၏အပူေငြ႕ကခပ္ေႏြးေႏြးလႊမ္းျခံဳထားဆဲမို႔မဟာေသြးအိုက္စပ္စပ္ခံစားေနရသည္။
ဟိုတယ္သို႔ေရာက္ေရာက္ျခင္းမဟာေသြးေရအရင္ခ်ိဳးလိုက္သည္။ညေနစာေနာက္က်မွစားလိုက္သည္။ဘုရားဖူးမ်ားလည္းကိုယ့္အခန္းကိုယ္ ေနသူကေန၊ဧည့္ခန္းထဲထိုင္သူကထိုင္ ႏွင့္အနားယူေနၾကၿပီမို႔ မဟာေသြးလည္းအခ်ိဳရည္အေအးတစ္ဗူးယူရင္း ဟိုတယ္အျပင္ဘက္ျမက္ခင္းျပင္ဆီသို႔ထြက္လာခဲ့သည္။အျပင္ဘက္တြင္ ဟိုတယ္၏မီးအလင္းေရာင္ကေမွာင္ျပျပ႐ွိေနသည္။ အုပ္စုလိုက္ဝိုင္းဖြဲ႔ထိုင္ၿပီးစကားေျပာေနသူတစ္ခ်ိဳ႕ကိုေတြ႔ရသည္။"ေဟ့ေကာင္ေလး မအိပ္ေသးဘူးလား"
"ေအာ္"
ေခၚသံေၾကာင့္မဟာေသြးလွမ္းၾကည့္လိုက္ရာဦးေလးျကီးျဖစ္ေနသည္။လမ္းတေလ်ာက္လံုးေဘးခ်င္းကပ္ထိုင္ျပီးစကားသိပ္မေျပာျဖစ္ခဲ့ၾကေသာ္ လည္းအခုအခါႏွစ္ေယာက္သားရင္းႏွီးစျပဳလာၿပီျဖစ္သည္။မဟာေသြးကဦးေလးႀကီးဆီလမ္းေလ်ာက္သြားၿပီးေဘးနား႐ွိခံုတြင္ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။
YOU ARE READING
အႏိႈင္းမဲ့ႏွလံုးသား
Short Storyကြၽန္ေတာ့္ဘဝရဲ႕ဝမ္းသာမႈဝမ္းနည္းမႈေတြအားလံုးကိုစြန္႔လႊတ္ၿပီးခင္ဗ်ားအတြက္ပဲေပးဆပ္ခဲ့တယ္ဆိုတာနားလည္ေပးသင့္တယ္ကိုမာန္