အပိုင္း (၁၆)
မနက္ခင္းအေစာပိုင္းေလႏုေအးတို႔ကမနၱေလးေတာင္ေတာ္ကိုတစ္ဖ်တ္ဖ်တ္ဦးခတ္တိုက္ခတ္ေနသည္။မနၱေလးေတာင္ေပၚမွဆီး၍ျမင္ေနရေသာမႈန္ျပျပျမင္ကြင္းအလွတို႔ကိုမလြတ္တမ္းဓာတ္ပံု႐ိုက္ေနေသာရာဇမာန္ကိုမဟာေသြးလွမ္းၾကည့္ၿပီးျပံဳးမိသည္။
ရာဇမာန္တစ္ေယာက္ဓာတ္ပံုဝါသနာအိုးမွန္းအစကမဟာေသြးမသိခဲ့။ရာဇမာန္ကဓာတ္ပံု႐ိုက္ရင္းေနာက္ခ်န္ေနခဲ့သည္မို႔ေႁမြႀကီးႏွစ္ေကာင္ဘက္သြားရန္ေလွကားထစ္မ်၊ားဆင္းေနၿပီျဖစ္ေသာျမေဒဝီေနာက္သို႔မဟာေသြးတစ္ေယာက္အမွီလိုက္ဆင္းလိုက္သည္။"အို...အေမ့ "
" ဟာ"
ျမေဒဝိတစ္ေယာက္ေလွကားအဆင္းေျခေခ်ာ္မလိုျဖစ္သြားသည္။႐ုတ္တစ္ရက္မို႔မဟာေသြးစိုးရိမ္တႀကီးျမေဒဝိကိုလွမ္းဖမ္လိုက္မိသည္။ရင္ခြင္က်ယ္ထဲသို႔ျမေဒဝီေစြ႕ကနဲေရာက္႐ွိလာေသာတခဏ ေလာက
ႀကီး၏ျဖစ္တည္မႈကိုတဒဂၤေလာက္ေမ့ေလ်ာ့သြားသည္ဟုမဟာေသြးထင္သည္။ႏူးညံ့ေသာအေတြ႕အထိတစ္ခုကရင္ထဲလိႈက္ဖိုစြာစီးဆင္းဝင္ေရာက္သြားခဲ့သည္။"လႊတ္အံုးေလ"
"ေအာ္..အင္း"
ၾကည္လင္ခ်ိဳအီေသာအသံေၾကာင့္သာသတိဝင္လာ
ၿပီးဆုပ္ကိုင္ထားေသာလက္တို႔ကိုမဟာေသြးေျဖေလ်ာ့မိသည္။ဝိုင္းစက္ရႊန္းလဲ့ေသာမ်က္လံုးရြဲႀကီးမ်ား
ျဖင့္မ်က္ေစာင္းထိုးၿပီးျပံဳးတံု႔တံု႔အမူအရာႏွင့္ေလွကားတစ္ေလ်ာက္ေျပးဆင္းသြားေသာျမေဒဝီကို၏ေနာက္ေက်ာအလွကိုမဟာေသြးမလႈပ္မယွက္ေငးၾကည့္ေနမိသည္။"အဆင္ေျပရဲ႕လား"
မိမိ၏လက္ေမာင္းကိုတစ္စံုတေယာက္ကလွမ္းဆုပ္ကိုင္သည္မို႔မဟာေသြးလွည့္ုၾကည့္လိုက္သည္။
"ကိုမာန္"
႐ုတ္တရက္အျဖစ္အပ်က္တို႔ကိုျပန္ေတြးမိရင္း႐ွက္ရြ႔ံမႈတို႔ကမဟာေသြး၏မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုးကိုပန္းႏုေရာင္သန္းသြားေစသည္။စိတ္႐ႈပ္မႈတို႔ကပါယွဥ္တြဲျဖစ္ေပၚလာ၍မဟာေသြးဆံပင္မ်ားကိုသာအခါခါဖြလိုက္သည္။
YOU ARE READING
အႏိႈင္းမဲ့ႏွလံုးသား
Короткий рассказကြၽန္ေတာ့္ဘဝရဲ႕ဝမ္းသာမႈဝမ္းနည္းမႈေတြအားလံုးကိုစြန္႔လႊတ္ၿပီးခင္ဗ်ားအတြက္ပဲေပးဆပ္ခဲ့တယ္ဆိုတာနားလည္ေပးသင့္တယ္ကိုမာန္