Sondan Bir Parça

🔭 7 🔭

Gece 3.04 geçe okumaya başlayın lütfen 🙏
Bölüm şarkısı : tuğkan_kimler geldi kimler geçti

Bir nefes kadar yakınsın bir fanus kadar uzaksın. Sen hissizliğin fanusundasın benim gibi. Bebeğim sen bensizliğin yokuşu benden yoksunsun çok şey kaybediyorsun haberin yok sen sevgiyi asıl olacak sevgiyi kaybediyorsun. Sen beni sevmeyeceksin bile bile kaybedeceksin bu zamanla kasvetli bir hava gibi çökecek üzerine o zaman anlayacaksın. Bu ömür süresince herşeyi yaşayacağız kavgaysa kavga hırssa hırs acıysa acı sevgiyse sevgi şehvetse sehvet aşksa aşk yokluksa yokluk lakin sen huzur ve sevgi haricinde herşeyi yaşayacaksın tam bunların tümünü fazla fazla yaşadığını zannettiğin anda bir yanın hayır diyecek yaşamadın diyecek neden mi? O duvarlarını yıkmadığındandır bu. Mutluluk ve huzur senden uzak olacak.

Aslında bende hiç güvenmedim sana. Biliyorum beni hayal kırıklığına uğratacaksın neden biliyor musun? Bilemezsin ki. Çünki sen babama çok benziyorsun. Babamda düşüncelerini ağzından kaçırır, kendini kandırır, herşeyi para zanneder belki bu benzemesede, cesaretsiz, korkak, sorumsuz, birşey yaptıysa sonuçlarından kaçan biriydi. Ve o da bana kızım dedi bunun sonuçlarından kaçan biriydi. Ve sende biliyorum ki bir gün seversen beni ve eğer ki bunun sonuçlarından kaçarsan bu beni hayal kırıklığına uğratır. Farksız olursun. Şuan senin yanında yüzde seksen dört güvensizliğime rağmen duruyorsam o yüzde on yediye olan inancımdandır. Ben yanındaysam duvarlarımla beraber sende benim yanımda ol. Bilinmezlik seni de benide acıtır sevgilim.

Yaşamak isteği mantıklı bir nedenden çok bilinçsiz bir hevesle dayanır. Şarkı dinleyip kitap okuyorsam bu yüzden. Ve bende artık bir ölümü içen sanatçının duyduğu ilk coşku, ilk heyecan, ilk tutku kalmıştı. Hararetle yaklaştım davaya çözeceğimden değil ama havaydı suçlusu kafamdaki. Pembeyle mor arasında kalmış o cırtlak renk gibi iticidir hayat. Ne fena. Altında yatan gizli anlamları ortaya çıkarır gibi bakıyordum gözlerine. İçimdekiler kafa kafaya vermiş düşünür halimi. Ne ölüyor ne eskiyor lakin kayboluyor sevgim. Yeni düşünceler keyfimden ediyor beni. Zihnime misafir oldular. Beni de sevdiler sağolsunlar. Aklımı başımdan aldılar sağolsunlar. Bir gece uçurumdan sallandırdılar beni kendime getirdiler de sağolsunlar dı.

Keşke farklı bir ruh haliyle yazmaya başlasaydım. Bazen öyle bakışlar yakalıyorum ki tercümesi enteresandır sanırsın karşısın da kafamı boynumdan ayırıp içini silkeleyip ortaya güneş misali sıcak ve büyük şeyler bırakıpta geri yerine takıp kahkaha atarak karşısına sol elimde sigarayla oturmuşum gibi.

Ve bazen öyle şeyler hissetip artı düşünüp farzediyorum ki yeminle intihar sebebi. Sanki gökdelenin üzerinden taklayla atlayıp ölmemiş gibi. Öyle bir derin hesap. Silerim önümü gecemi sayıp ölmemişin görüşü çoğunlukla büyük haset. Bu uyku da yarım kaldı ne tuhaf. Nerede olsam aklımdasın biraz. Zorundalık diye bir şey yoktur.

Canım yanmadı mı? Yandı tabi duvarları yumrukladım acım hala var ama ben diğerleri gibi canı olanlardan çıkarmadım acımı acısı henüz çok taze olup canımı yakanları da gördüm. At gözlüğü takmış tek felsefesi 'benim canım yanıyorsa onlarında yansın' kafasında olanları gördüm özellikle. Henüz çok geç. Ölmek istiyorum. Ya da öldürmek. Tanrım,! Kahretsin cinayet işlemek istiyorum. Kendi cinayetimi kahkaha atarak yazmak istiyorum. Bu acı boğazıma kadar geldi. Bu gece duvar yumruklayarak kalmak istemiyorum. Ben o kadar acı çektim ama başkası acı çekmesin diye uğraştım. Hala hayattan pişman olmasın diye uğraştığım insanlar var. Ben bu kadar fedakar davranırken neden insanlar çelme takmaya meyilli. Bu kasvet nereden geliyor neden gökyüzü üzerime geliyor. Uzağa kaçtıkça peşimde.

Biraz iyi hissettirseler yeniden kalkıp koşmaya devam edeceğim. Ama onu bile çok görüyor. Ne var sanki. Acı kadar boğuldum. Bu kuyu çok dar. Yüksekten mi? Yoksa düşmekten mi? Korkarım bilmiyorum ama yakıyor ciğerimi kül ediyor bu kimsesizlik. Tutunacak sadece annemin olması ve onunda yavaş yavaş gidiyor olması canımı yakıyor canımı sıkıyor canımı daralıyor. Gözüm kapalı güveneceğim yok. Biliyorum. Ölüm şuan baş ucumda piyanosunu çalıyor. Gel diyor. Gitmek istiyorum gidemiyorum bu halimi görmek hoşuna gidiyor. Gülüyor. Zamanla alışamıyorum. Kimin kim olduğunu bilmiyorum. Dün sabah bir deniz gibi dalgalı uyandım. Ben göz yaşlarım akarken gülümseyip bir şeyim yok dediğimden buyana herşey var.

Başkasının yarasını sarıp kendiminkine bakamadım. Sende haklısın senin yerinde ben de olsam beni sevmem. Babası sevmemiş ben mi seveceğim de demiş olabilirsin. Sonuçta senin ağzın senin dilin. Ben senin yaranı kanatmadan sararım emin ol. Tabi sahneler bizdeyken. Yalandan döndü dünya. Durulurmu içim. Bencilsin emin ol çok bencilsin. Çok büyük bencilsin. Ben şimdi çok berbatım. İçimde biri daha öldü. Çok zaman geçmedimi baba neden aramadın hala. Ben kötü ve iyi zamanlarımda bensem Kahretsin. İçim de sonsuz savaşlar başlar. Bazen bir çizgifilm karakteri olmak istiyorum. Hep hayal kalmak hiç gerçek olmamak.lakin hiç izlememiş olmak.

Büyük kalp kırmayı öğrenmişiz öyle büyük öğrenmişiz ki acı çektirmeyi öğrenmişiz ben değil siz. Neydi çeken bizi birden. Bir sokak lambası, bir çölde güneş, bir ben kadar yalnızım. Bizden de özeldi gözler. Nefesler tanrım nefesler can yakıyor. Boşa alınıp verildiği fark edilen nefesler çok can yakıyor. İnsana kesik kesik nefes aldıran şeyler çok can yakıyor. Fazla yakıyor çok yakıyor. Hiç kimse farkında olmuyor. Bir çocuk sesi olmak istiyorum. Mutlulukla cıvıldayan mutluluğunu kaybetmemiş. Bir çocuk. Böyle bir geçmişe sahip olmayan bir çocuk. Babasının elinden tutup sağa sola çekiştiren bir çocuk olmak istiyorum. Annesine şımarıklık yapan bir çocuk. Acıyı tatmamış bir çocuk gibi hissettim.

- Derindendir bu gelen üstümüzü bir toprak gibi örten.

_Zaman ayırdığınız için teşekkür ederim_