Sondan Bir Parça

🛋 5 🛋

Gece 3.19da okuyun lütfen 🙏
Bölüm şarkısı : Bağzıları_ölüyoruz

Düşüncelerim üzerime bir çığ misali düşerken altında kalmıştım elimi bir yerden çıkarıp ben buradayım diye sallamıştım kimse farketmezken.

Kaktüsleri çok severim. Hatta odamda camımın önünde renk renk kaktüsler var. Kaktüsleri sevmem bana duvarlarımı hatırlatır. Canımı yak amaçları için kendime ördüğüm duvarları hatırlatır. Neticesinde insanların çoğu bizanslılardan daha kahpedir.

Saçlarını düzelten rüzgar. Gözlerini silen bulutlar. Bişey anlatmaya çalışıyor gibiydi. Öyle bir işlemişsin ki içime ediyordum omuzlarımın çökmesine hem bu duygu hemde düşünceleriminde payı vardı.

Sen bana bakmadığın için bazen kendimi dünyaya yıldızlar düşmüş içinden de üçlü priz çıkmış gibi hissediyorum. Öyle bir enteresanlık öyle bir tuhaflık.

O benim solumu solluyor otuz iki derece 257568526883 meridyenimi yani efendime söyleyeyim kalbimi esir almıştı. Bu küstahlıktı ben onun kalbine dokunamazken o göçebeler misali sol yanıma kamp kurmuş üstüne üstlük kalbim gocunmadan ona ev sahipliği yapıyordu.

Haksızlığı sevmediğimi söylemişmiydim.

İşte taşıdığım şeyler tuhafdı misal birine birşey söyleyecek olsam içimde tartışıyordum ilk önce herkesin içinde bir tane iç sesi varsa bende çifter çifter vardı ve devamlı gıybet devamlı gıybet cehennemde vıp üyelik kazanmıştım yahu neyse neticesinde; Buluta ne taşıyorsun diye sorulmaz.

Yarın saçlarımı kestireceğim omzumun hizasında. Bu benim için çok anlamlıydı çünki ne zaman saçlarımı kestirsem. Düşüncelerimi de kesip atmış gibi gelirdi. Her saç teli bir düşünce demekti. Düşüncelerim kesinlikle ağırlıktı. Bu benim için yenilenmekti. Ve ben kurtulacaktım. Ve nedense her kestirdiğim de ağlardım. Geleneksel bişi gibiydi. Bilmiyorum kaç kez koaför aynasına gözlerim yaşlı dolu dolu bakmışımdır. Bu bi tür kafa boşaltma operasyonu gibiydi. Rahatlatırdı beni klişe birşey gibi değil misal saçlarımı kestirdikten sonra 'bileğimi kesemediğim için saçlarımı kestim' değilde 'düşüncelerimi kesip attım' ben kafasın da dolaşırdım etrafta yani tabi her cuma kafa tıraşına giden İsmail gibi de değildim. -_-

Umut insanın kendi bedenin de yaşayan insanı sömürüp onu tüketen bir canavardı benim için birşeylere umut etmeyi çok önce bırakmıştım. Herşeyi olacağına bırakmak en iyisiydi. Öyle bir haldeydim ki böyle bedeninden bütün kan çekilir gibi, yeniden doğar gibi, biraz ölmüş gibi, biraz da yaşamak gibi midem heyecanlanmış gibi kıpır kıpır, kalbim korkmuş gibi hızlı hızlı atar, halbuki ortada küçük bir olay kalıntısı bile yok.

Utanırım anlatamam ki ben beni kimsenin gözünün içine bakarak anlatamam bir sigara gibiyim içilip içilip sona gelinmiş fakat kültablasına basılmayı unutulmuş öylece yere atılmış mazgalın yanında uzanmış yıldızları seyir eden fakat halen yanmaya devam eden söndürülmeyi unutulmuş bir sigara gibiyim. Sonunu kendi tırnaklarıyla kazıtan bir sigara gibi. Elleri uyuşmuş. Onu dileyen bir sigara gibi.

O bana karşı yasak elmaydı ben ise ayan beyan yasak elmaya yanıktım tıpkı Eve gibi. Bu o kadar berbat o kadar iğrençti ki kendimi öldürmemek için zor tutulan birşey. Midemi kussam o çıkacakmış gibi her yerimden o akacakmış gibi. Şöyle dünya bir yana annem ve o bir yanaydı hani böyle deyince akılda oluşan o şema varya aynı o şekil. - Eve havvanın ingilizce meali -

Bu gün bazı şeyleri özlediğimi farkettim. Ne özlediğimi biraz çözdüğüm biraz çözemediğim bir gündü bu gün. Çözdüğüm taraf için konuşmak gerekirse ben babamı çok özlemiştim çocukken onda kaldığım zamanlar da onunla uyumayı babama sarılmayı özledim ben bu gün yıllar sonra özledim yıllarlık öfkemi acıya ve özleme bıraktım ben bu gün bu benim için zor olacaktı yıllar sonra ilk kez ağlayacak yıllar sonra ilk kez insanların yanından kaçacaktım ben bu gün. Sahi kaç ay kaç gün kaç yıl olmuştu babama sarılmayı baba demeyeli. O beni 'sen doğmadan önce annenle aramız daha iyiydi' sözüne sığdıralı kaç ay kaç gün olmuştu. Tamam diyorsunuzdur belki insanlardan kaçıyorsun madem buraya neden yazıyorsun diye çünki burada her şeyi anlatmak daha kolay kimsenin kim olduğunu bilmiyoruz burada. O yüzden. Meğer birini özlemek ne de zormuş. Ben çok özlemişim meğer. Meğer hiç farketmemişim. Bu ne kadar da zormuş. Bazı şeyler yalanla güzeldir. Bana yalandan kızım deseydi ne de güzel olurdu. Meğer meğer anlatamadığım ne de çok şey var. Ağlamamak için kastığım boğazımdan çıkan ağrı farkettirdi bunu bana. Gözyaşlarım anlattı bu gece ben dinledim. Zormuş zor. Yaptığım bütün rollerde bir ben vardım farketmediler. Kısılan sesim doğasına dönmüş gibi. Bağırarak anlatıyor bu sefer. Evet bu benim iradem bu sesim acıdan kısılana kadar ayakta duramadığım ama kimseye de tutunamadığım zamana kadar sürer. Prensip gibi olan şeylerim de vardı. Herkesin acısını dinleyim kimseye kendimi anlatamamak gibi. Çünki kimse merhem olamaz biliyorum. Şöyleydi hani anlatabilecek bile olsan kimsenin birşey yapamayacağını bilirsin ya aynı öyleydi on beş yaşındayım bence böyle şeyler hissetmem anormaldi. Bende bazı şeylere özenip duran kızlar gibi olmak istiyorum. Ağlasam gücüme gider. Anlaşılmıyor ağrılarım tuzu biberi acımın. Uyku gibi dökülür gözümden taneciklerim. Bazı şeylerin telafisi yok. Geçen yılların telafisi mümkün olmadığı gibi. Ben çocukluğuma küsmüştüm. Mesela ne zaman biri bende çocukluğumda şöyleymişim gibi bişey anlatmaya başlasa yer çekimine yenik düşen başım olurdu benim. Bu gün saçım da bir beyaz tel gördüm kim bilir kaç tane beyaz telden biridir. Ne vardı bunu yapmasalardı bana. Babamın yokluğundan yararlanmak isteyen çok oldu yararlanan oldu da bunlar bende kocaman büyük yaralardı. Biraz sesini, biraz kokusunu özledim babamın. Bazı şeylere değineceğim. Herşeye gülen biri olmak benim suçum değildi. Ya da hissiz biri olmak. Bunlar bana göre şeyler değildi ki ben zaten sevdiğim de tam seven nefretimde tam eden amma ve lakin zararsız. Ama ne oldu zamanla her şeyin ucu bucağı olmayan bir hissizlik kuyusuna yattım ben. Herşeyin ilacı olur acının ilacı olmaz.

- "Ne bileyim füsun,. Şimdi aramıza duvar örsen, yine kalkıp senin sevdiğin renge boyarım"

_Zaman ayırdığınız için teşekkür ederim_