3 - Ne Yapacağım?

280 18 4
                                    

Yeni bölümmm :D Biraz vote ve yorum istemem çokmu?

"Birşey istemiyorum.Yoldan geçiyordum seni gördüm.Bugünde sınıf arkadaşım oldun.Ne olduğunu merak ettim.MERAK.!"tüm bunları tek bir nefeste söylemişti.

"Lanet olsun"diyerek ağlamaya başladım.Ne yalan söyleyeyim bana yeniden yardım etmesini bekledim.Tabi olmadı.Arkasını dönüp giderken birden yerinde durdu ve bana döndü.Bende şapşal gibi sevinmiştim.Ta ki o kelimeleri duyana kadar.

"Bu yüzü unutma.Hayatını mahfetmek için burdayım.Kaderini sen yaz.Karşına hangi şekilde çıkacağımı bilemezsin."

-1 Ay Sonra-

O sözlerden ve ailemin ölümünden sonra hala kendimi toparlayamadım.Okuldan bıkmış,hayata küsmüş bir şekilde depresyondayım.

Kazaya sebep olan kişi hala bulunmadı.Onlara söyledim."O" olduğunu.Tabi ki kimse bana inanmadı.Ama o biliyorum.Ismini bile bilmiyorum.Çünkü 1 aydır okula gitmiyorum.Evet atılmam gerekirdi ama hem okulumuz özel olduğu için hemde müdür yardımcısı babamın yakın arkadaşı olduğu için bana izin verdi.Ama artık gitmem gerek.

Ve bir sorunum daha var.Bana para gönderebilcek bir babam olmadığı için bankada ki paramla idare etmem gerek.Belki biyerde de çalışabilirim.Artık kendi ayaklarımın üzerinde durmalıyım.Babam hep bunu isterdi..

Aras'ın ağzından;

Nerdeydi bu kız ? Kaç haftalardır yok.Polise mi gitti acaba?Ama ona inanmadıklarını söyledi Okan.

Okan sayesinde ne yaptığını öğreniyorum.Ama hala ortalıkta yok.Izmir'de mi acaba? Ah bir kızla uğraşacağım hiç aklıma gelmezdi.

Burçak'ın ağzından ;

Sıkıcı odamda bavulumu hazırlıyordum.Bu akşam dönüyorum Istanbul'a.Tek özlediğim Mira.O da olmasa hiç dönmek istemiyorum.

22:00 uçağıyla dönmek üzere Izmir havaalanına geldim.Binmeden önce Mira'yı aradım.

"Miraaa!!!! Geliyorum ben."dedim sesimin neşeli çıkmasına dikkat ederek.

"Hayvan gel tabi.Özledim seni.Ne zaman geliyosun?"dedi sevecenlikle."22:00'de biniyorum.Havaalanındayım."dedim.Ardından Mira öksürerek"Bak Burçak otobuse binemememi anlıyorum ama uçak..artık maddi durumunu düşün.Sürekli uçak yolculuğu yapamazsın.Otobus korkunu yenmelisin.Sana yardımcı olurum."dedi titrek bir sesle.Beni üzmek istemediği belliydi."Mira bu konuyu açma birdaha.Ben biniyorum.Görüşürüz."dedim ve kapattım.

Uçağa bndim ve derin bir nefes aldım.Aslında Mira haklıydı uçak bana pahalıya patlıyordu.Ama otobüs..yapamam binemem.Küçükken yaşadığımı birdaha yaşarsam?Ya bende ölürsem?

-Okulumuzla Ankaraya geziye gidiyorduk.Çok eğlenceliydi ve ben çok mutluydum.Yanımda en yakın arkadaşım Tuğçe..biz hep hayal etmiştik birlikte geziye gitmeyi.

Güle oynaya giderken otobüs birden durakladı.Herkes çığlık atıyordu.Uçurumun kenarındaydık.Öğretmenler hızlıca herkesi indiriyordu.Sıra bana geldi ve ben indim.Tuğçe'yi bekliyordum.Birden otobüs hareket etmeye başladı.Ve aniden uçurumdan yuvarlandı.Ben o anda yere çokmuş cenin pozisyonu alarak ağlamaya başladım.Daha sonra ambulans sesleri duyuldu.Ardından polis ve başka adamlar.Bizi hastaneye götürdüler.Ama Tuğçe yoktu.

Daha sonra hastanede olduğumu farketyim ve dışarı koştum.Tuğçe'nin anne ve babasını görünce yanlarına koştum."A-ayşe teyze..Tuğ-çe nerde?Nasıl?"dedim Ayşe teyze bana ağlayan gözleriyle bakerken "Öldü,Tuğçe'm öldü.".-

Istanbul'a girdiğimde bir titreme girdi içime.İzmir herzaman sıcaktı.Buranın soğukluğuna alışmam gerek.Yurda doğru yol aldım.Yurt doğru ya ben parasını vermedim ki.Umarım durumumu anlarlar ve biraz bana zaman verirler.

Yurda girdiğimde yan kapıdan müdüre Zeynep hanım çıktı.Onu görünce gülümsedim.Ama o soğuk bakıyordu."Merhaba Zeynep Hanım."dedim şirin gözükmeye çalışarak."Seni gördüğüm iyi oldu Burçak.Kovuldun."dedi keskin bir tonla."N-ne?"dedim kekeleyerek."Artik burda kalamazsın.Bir aydır yoksun.Daha önceden de yurt saatlerine uymuyordun.Artık senj burda tutamam.Ailen yüzünden seni yeterince idare ettim.Ve bu yeterli.Şimdi gidip toparlan."defi soğukça.Eskiden çok severdi beni.Şimdi.."Peki."dedim ve yukarı odama çıktım.Mira yoktu.Okulda olmalıydı.Bende eşyalarımı topladım..Onun gelmesini beklerden bende yeni yurt aramak için leptobu kucağıma aldım.

Yok yok yok.Tüm yurtlar dolu.Evde tutmam imkansız..Birkaç arkadaşımı aradım onlarda kalmak için ne kadar yalvarsamda kabul etmediler.

Peki şimdi ne yapıcam ben??

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Apr 29, 2014 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

~ARAS~Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin