secluded // NamGi

(wrong) proem

   "Merhaba ufaklık."

  Namjoon önünde diz çökerek aynı boya geldiği oğlanın siyah saçlarını okşarken oğlan donuk bir şekilde gözlerine bakıyordu.

    Umursamayarak devam etti konuşmaya.

  "Ben Namjoon, peki sen?"

  Oğlan saçlarını okşayarak ona bu denli samimi gülen adama küstahlık etmek istemeyerek mırıldandı isteksizce.

  "Yoongi."

  Namjoon'un gülümsemesi daha çok genişledi ve oğlana sarılmak adına kollarını iki yana açtı.

  "Çok memnun oldum Yoongi."

  Yoongi anlamsızca bakmaya devam etti kendinden kaç yaş büyük bu adama. Sarılmayacaktı, Yoongi bu kadar samimi bir çocuk değildi. Bunu şımarıklık olarak görüyordu. Bir adım geriledi.
 
  Namjoon dudaklarını büzdü bu hareketine,

 "Sarılmak istemiyor musun büyüğüne?"

  Ufacık bir oğlan, sevgisizce büyütülmüş. Gerçi, büyümüşte sayılmaz ama... Sizce bilebilir miydi Namjoon'un onunla arkadaş olmak isteyişini?

  "Namjoon, hayatım."

  Bir kadın sesi işitti ufak kulakları, karşısındaki adamın yüzündeki gülümseme genişlediğinde  Yoongi onlara doğru gelen kadına çevirdi başını.

  "Abagael, Yoongi ile tanış."

  Namjoon ayaklandı yavaşça, dikkatini yanlarına gelmiş genç kadına verdi ve beline doladı kolunu. Sahiplendi o kadını kollarının arasına alarak.

Yoongi derince düşünmek için ufaktı ama, üzüldü onu böyle sahiplenen biri olmamasına.

  Dakikalar sonra Abagael ufak oğlanla tanışmak yerine eşinin kulağına uzanarak fısıldadı.

Abagael fısıldadığını sanıyordu ancak Yoongi net bir şekilde onu evlat edinmek istemediğini belirten cümleleri duymuştu.

"Bu çocuk fazla suratsız hayatım. Belki de seni Kai ile tanıştırmalıyım..."

  Yaşlar çenesine doğru süzüldüğünde yumruk yaptığı elleri ile gözlerini ovarak arkasını döndü, bir çift kol sarmaladı onu. Yoongi'yi sahiplendi, tıpkı eşi gibi.

Konusu yavaş yavaş, zamanla oturacak bir hikaye. Umarım beğenirsiniz!

  pamyu-san