secluded // NamGi

(wrong) present

  "Böyle oluyor mu?"

Yoongi elindeki oku gerdirerek hedef tahtasına doğru tutarken hâlâ ufak olan elleri titriyordu heyecanla.

Namjoon gülümsedi ve mırıltıyla onayladı oğlunu.

"Ancak, kolunu daha da sabit tutmaya çalış olur mu?"

Ardından Yoongi'nin yanına geldi ve eğilerek çelimsiz kolunu kavradı, titremesini durdurdu.

Yoongi nefesini tuttu atış yapmadan önce, karbon uçlu ol hedef tahtasını ortalara yakın bir yerde vurup düştüğünde Namjoon oğlunun saçlarını karıştırdı gülerek.

Bu Yoongi'nin sekiz yaşına girerken, yani iki ay öncesinde aldığı hediyesiydi. Yine babasından bir hediyeydi.

Yoongi babasına sarıldı gülümseyerek.

"Teşekkür ederim."

Daha çok şey gelişmişti tabii.

Yoongi'nin annesi kızını dünyaya getirmişti.

# flashback #

"Yoongi, sessiz ol."

  Abagael, Yoongi televizyonu izlerken ses geldiği için televizyonu kapatıp mırıldandı oğlana.

"Kurabiye ister misin?"

Abagael'ın inişleri ve çıkışları vardı cidden. Öyle ki Yoongi'ye bir iyi bir kötü davranıyordu.

  Yoongi 8 yaşında bir çocuk olarak anlam veremiyordu bunlara. Sadece kötüydü onun için Abagael, üvey annesi.

Yoongi cevap vermediğinde Abagael'ın bakışları değişti.

  "Yemezsen yeme."

Ardından salonu terk etmek için kapıyı açıp çıkacağı sırada, gözlerinde tekrar pişmanlık görüldü.

Abagael aptal biriydi, Namjoon onun iyi yanlarını görmüştü.

Üstelik Abagael kendini olduğundan daha iyi göstermişti bazı zamanlarda.

Ancak Abagael anne olacak kadar olgun değildi.

Daha çok teyze?

Belki.

Yoongi yetimhaneden alınmıştı, onu bir aile sahiplenmeliydi anne olmayı bilmeyen biri değil.

Neyse ki Namjoon vardı, babası.

Yoongi şükretti, gözlerini kapadı ve kendi kendine mırıldandı.

  "Tanrım,  lütfen babam beni bırakmasın."

Akşam olduğunda ise bazı geceler olduğu gibi Namjoon oğlu ile uyudu, onun ufak yatağına sığarak.

Abagael ile tartışıyorlardı sürekli. Anna, Yoongi'nin 1 yaşında olan kız kardeşi doğduğunda bu tartışmalar azalmıştı ancak Abagael tekrar agresif biri olmaya başlamıştı.

  Neyse ki Yoongi ile uyuyordu Namjoon, birlikte sarılarak uyumanın yerini kimse tutmuyordu.

Bu geceye dönersek tekrardan, Namjoon oğlunun siyah saçlarını okşayıp birkaç hikaye anlatıyordu ona.

  Yoongi büyümüştü az da olsa, ikisi de biliyordu bunu ancak ikisi de Yoongi bebekmiş gibi davranmaktan memnundu.

Yorum bekliyorum sizlerden~

Umarım beğenmişsinizdir!